| Ο πολίτης με την χαρακτηριστική προσήλωση στην δουλειά του με τον καταπατημένο εαυτό του, με τις τυποποιημένες ανάγκες του με το σβησμένο βλέμμα, εξοικειωμένος πλήρως με όλα όσα δεν αντέχει, ζει σαν αρουραίος στους υπονόμους και νομίζει ότι αναπνέει καθαρό αέρα, πιστεύει ότι φταίνε μόνο οι άλλοι, νομίζει ότι το μπουζουκοtrash είναι μουσική, νομίζει ότι είναι χριστιανός, νομίζει ότι αγαπάει την πατρίδα του, νομίζει ότι αγαπάει τα παιδιά του, νομίζει ότι είναι φιλόξενος, πιστεύει ότι αν ο Μ. Αλέξανδρος έβλεπε με άλλο μάτι τα αγόρια δεν θα ήταν Μέγας, πιστεύει ότι κάποιος άλλος εξωγενής παράγοντας αναδεικνύει όλους αυτούς που τον κυβερνούν, πιστεύει ότι το παιδί του είναι παιδί indigo. Θεωρεί ότι ο Αμερικάνος πολίτης είναι εξαιρετικά χαμηλής πνευματικής στάθμης άνθρωπος σε σχέση με τον αντίστοιχο Έλληνα, ξεχνώντας ότι μας κυβερνούν αυτοί που μας κλέβουν, επί τόσες δεκαετίες. Για αυτό αγαπητέ φιλήσυχε πολίτη μην ανησυχείς για το πλιάτσικο που έγινε στους δρόμους, από τους ξεχασμένους από το κράτος-θεό ‘πολίτες’, αλλά για το πλιάτσικο που κάνουν οι αγαπητοί κατά τα άλλα (μια ζωή την έχουμε ..ότι φάμε…ότι πιούμε… ) πολιτικοί υποθηκεύοντας το παρόν και το μέλλον των παιδιών σου. Καληνύχτα σου και όνειρα γλυκά. |
Ki ego ena sxoleio vasizomenos se prosopiki empeiria. Exo paei Ameriki kai exo gnorisei arketous amerikanous apo ta taksidia mou. Prin polla xronia to pisteuea ki ego , oti oloi oi amerikanoi einai vlakes kai kenoi, oloi trone fast-food, kai oti oi ellines toulaxiston eimaste pio eksipnoi kai pio olokliromenoi san atoma. Den xreiastike na ziso ellada pano apo 2 mines yia na katalavo ti mizeria kai sapila iparxei se auti ti xora. Ean oi amerikanoi arxisoun kai pernoun paradigma apo emas tote tha katastrepsoun oti kalo exei apomeinei sti xora tous...vevaia eksartatai se poio meros tis amerikis eisai... den mporeis px na sigrineis to Seattle kai to Portland pou einai fileleutheres poleis me pollous skeptomenous anthropous me kapoies poleis stin legomeni "bible belt" tou notou.
ΑπάντησηΔιαγραφήStin ellada distixos iparxei mia omoigeneia oson afora skepsh kai tropo zohs. Ean oi ellines vlepoun ton eauto tous anotero apo tous amerikanous as stamatisoun na agorazoun amerikanika proionta, na stamatisoun na vlepoun tainies kai seires tou hollywood, kati pou den prokeitai na simvei pote, afou sti teliki analisi eimaste pio amerikanoi kai apo tous amerikanous!
Γειά σου Νίκο, καλώς ήρθες στον "no belief in" κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καίριο ζήτημα για τον έλληνα είναι ότι ποτέ του δεν διένυσε το οδυνηρό, μα αναγκαίο για τον ιστορικό άνθρωπο, στάδιο της εξατομίκευσης. Από τον ομαδοποιημένο χριστιανό του βυζαντίου με την τραγική για εκείνον, δίχως νεύρο, παρουσία του, που τον ήθελε μεν ριζικά διαφοροποιημένο από την "κακιά" δύση, περιχαρακωμένο δε στα όρια μιας σκέψης που ποτέ του δεν προσέγγισε, συγκρούστηκε, συμφιλιώθηκε ή ξεπέρασε. Από την άρνησή του στην έρευνα και απόδειξη ακόμα και του ίδιου του θεού του -κάτι που στην καθολική δύση έλαβε πρωτεύοντα χαρακτήρα και φυσικά οδήγησε στην Αναγέννηση, τη γέννηση της ίδιας της επιστήμης και τέλος τον θάνατο του θεού. Από την επανάπαυσή του στην όπως φανταζόταν ιδιαίτερη και μοναδική του οντολογικά αλήθεια, στην οποία ποτέ δεν έκανε τον κόπο να εισδύσει με τόλμη μιας κι αυτή η διαδικασία επιφέρει πάντοτε ανείπωτο πόνο (το δυσκολότερο, έλεγε ο Nietzsche, είναι να ακολουθήσεις τη σκέψη σου ως το τέλος της). Από το παρελθόν του με το οποίο ποτέ δεν ήρθε σε σχέση πέραν των γεωγραφικών του συνόρων. Απ' όλα τούτα δεν έμεινε τελικά παρά μόνο ό,τι η οκνηρία του του παραχώρησε: την ύπαρξη του αγελαίου ανθρώπου. Ποτέ μας δεν προσπαθήσαμε να αλλάξουμε κάτι στον εαυτό μας, δέσμιοι της καταραμένης μας βάφτισης. Τώρα, ο έλληνας σκούζει με την παραφωνία ενός κακομαθημένου μωρού, και η ωμή αλήθεια που αρνείται να δει στον καθρέφτη τον θέτει εκτός ιστορίας. Ο έλληνας δεν βρίσκεται μόνο εκτός ιστορίας αλλά και δε θέλει να ξαναμπεί -είναι βολεμένος όπως το μωρό στα κατουρημένα του σεντόνια.
Δε θα το πίστευε ο έλληνας μα κοιμάται μια ολόκληρη χιλιετία.
Μαζί με τον Χρήστο κι εγώ: καληνύχτα σου (έλληνα) και όνειρα γλυκά.