Every work of art is an uncommitted crime


-Theodor Adorno-

no belief in

daDa ποiησΗ dAda λογοtεΧνiα dadA pUnk dADa

Τελάλης:

Τετάρτη, Μαρτίου 16, 2022

Ο Γιουβάλ Νώα Χαράρι, η δίκη του Ο.Τζ. Σίμπσον, και ο διάβολος Πούτιν


    Ξεκινώ με αποσπάσματα (από μια ομιλία και δύο συνεντεύξεις) του σταρ της ιστορικής επιστήμης και διάσημου μπεστ-σελερίστα Χαράρι (Yuval Noah Harari), αγαπημένου συγγραφέα του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Για τις συνεντεύξεις δεν γνωρίζω (έγιναν μέσα στα 2 τελευταία χρόνια του Κόβιντ), αλλά η ομιλία είναι του 2018, στο Νταβός, στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, όπου όλες οι ελίτ μαζεύονται εκεί για να σχεδιάσουν το μέλλον του ανθρώπου, «διαμορφώνοντας τις παγκόσμιες, περιφερειακές και βιομηχανικές ατζέντες» (από την ιστοσελίδα του ΠΟΦ). Εδώ μεταφράζω τα αποσπάσματα και στο τέλος παραθέτω τον σύνδεσμο του βίντεο με τον ίδιο.

    «Στο παρελθόν πολλοί τύραννοι και πολλές κυβερνήσεις ήθελαν να το επιτύχουν, μα κανείς δεν κατανοούσε τη βιολογία αρκετά καλά, και κανείς δεν είχε ικανή υπολογιστική ισχύ και δεδομένα για να χακάρει εκατομμύρια ανθρώπους. Ούτε η Γκεστάπο, ούτε η KGB μπορούσε να το επιτύχει. Σύντομα όμως, τουλάχιστον κάποιες εταιρίες και κυβερνήσεις θα είναι ικανές να χακάρουν συστηματικά όλους τους ανθρώπους. Εμείς οι άνθρωποι θα πρέπει να συνηθίσουμε στην ιδέα πως δεν είμαστε πλέον μυστηριώδεις ψυχές. Είμαστε ζώα που χακάρονται».
    «Τα δεδομένα θα επιτρέψουν τις ανθρώπινες ελίτ να κάνουν κάτι ακόμα πιο ριζοσπαστικό από το να φτειάξουν απλώς ψηφιακές δικτατορίες. Χακάροντας οργανισμούς οι ελίτ θα αποκτήσουν τη δύναμη να επανασχεδιάσουν το μέλλον της ίδιας της ζωής. Διότι αν χακάρεις κάτι, μπορείς συνήθως και να το σχεδιάσεις. Και αν όντως καταφέρουμε να χακάρουμε και σχεδιάσουμε τη ζωή, αυτό δεν θα είναι απλώς η σπουδαιότερη επανάσταση στην ανθρώπινη ιστορία, θα είναι η μεγαλύτερη επανάσταση στη βιολογία από την αρχή της ίδιας της ζωής εδώ και τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. Για τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια τίποτα δεν άλλαξε θεμελιωδώς στους βασικούς κανόνες του παιχνιδιού της ζωής. Όλη η ζωή για τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια —δεινόσαυροι, αμοιβάδες, ντομάτες, άνθρωποι— ήταν υποκείμενη στους νόμους της φυσικής επιλογής και της οργανικής βιοχημείας. Αυτό όμως πρόκειται πλέον να αλλάξει. Η επιστήμη αντικαθιστά την εξέλιξη από φυσική επιλογή με την εξέλιξη από ευφυή σχεδιασμό. Όχι τον ευφυή σχεδιασμό κάποιου θεού πάνω από τα νέφη, αλλά τον δικό μας ευφυή σχεδιασμό, και τον ευφυή σχεδιασμό των δικών μας υπολογιστικών νεφών (clouds), το cloud της IBM, της Μicrosoft —αυτά είναι οι κινητήριες δυνάμεις της εξέλιξης. Και την ίδια στιγμή η επιστήμη μπορεί να επιτρέψει στη ζωή, έπειτα από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια εγκλεισμού της στην περιορισμένη σφαίρα της οργανικής ένωσης, να αποδράσει στην ανόργανη σφαίρα. Έπειτα λοιπόν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια οργανικής ζωής, μορφοποιημένης από τη φυσική επιλογή, εισερχόμαστε στη σφαίρα της ανόργανης ζωής, μορφοποιημένης από τον ευφυή σχεδιασμό».
    «Τα δεδομένα για το DNA μου, τον εγκέφαλό μου, το σώμα μου, τη ζωή μου, ανήκουν σε μένα ή σε κάποια εταιρία, σε κάποια κυβέρνηση, ή ίσως στην ανθρώπινη κολεκτίβα;»
    «Οι άνθρωποι είναι πλέον ζώα που χακάρονται. Η ιδέα πως οι άνθρωποι έχουν ψυχή, πνεύμα, και πως έχουν ελεύθερη βούληση και κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει μέσα μου, οπότε ό,τι επιλέξω, είτε αφορά στις εκλογές είτε στο σούπερμάρκετ, είναι η δική μου ελεύθερη θέληση, (αυτή η ιδέα) τελείωσε. Σήμερα έχουμε την τεχνολογία να χακάρουμε ανθρώπινα όντα σε μαζική κλίμακα. Όλα έχουν ψηφιοποιηθεί. Όλα παρακολουθούνται. Την εποχή αυτής της κρίσης πρέπει να ακολουθήσεις την επιστήμη. Συχνά λέγεται πως δεν πρέπει να αφήσεις μια κρίση να πάει χαμένη, καθώς η κρίση είναι μια ευκαιρία να κάνεις καλές μεταρρυθμίσεις που σε νορμάλ καιρούς οι άνθρωποι δεν θα δέχονταν ποτέ, αλλά σε μια κρίση βλέπεις πως δεν έχουμε επιλογή, οπότε (λες) ας το κάνουμε».
    «Παρακολούθηση. Οι άνθρωποι θα μπορούν να δουν πίσω σ’ εκατό χρόνια, και να αναγνωρίσουν την πανδημία του κορωναϊού ως την στιγμή που ένα νέο καθεστώς παρακολούθησης πήρε τον έλεγχο —ειδικά η παρακολούθηση κάτω από το δέρμα. Κάτι το οποίο θεωρώ ως την πιο σημαντική εξέλιξη του 21ου αιώνα, αυτή την ικανότητα να χακάρεις τα ανθρώπινα όντα, να εισδύσεις κάτω από το δέρμα, να συλλέξεις βιομετρικά δεδομένα, να τα αναλύσεις κατανοώντας τους ανθρώπους καλύτερα απ’ ό,τι αυτοί τους εαυτούς τους»

Φωτογραφία: Από την παρόμοια ομιλία του στο Νταβός το 2020. Μπορεί κανείς να δει στο φόντο, σε οθόνη, να προβάλλεται η εξής εξίσωση:
B x C x D = AHH.
Β είναι η βιολογική γνώση (Biological knowledge).
C η υπολογιστική ισχύς (Computing power).
D τα δεδομένα (Data).
AHH η ικανότητα να χακάρεις ανθρώπους (Ability to Hack Humans).
Η εξίσωση φέρει τον τίτλο: the danger formula, αν και δεν φαίνεται ο Χαράρι να εκφράζει καμιά ανησυχία —και αν προσπαθεί έτσι για το ξεκάρφωμα, καταπνίγεται από την ηδονή που του προκαλεί «αυτή η ικανότητα να χακάρεις ανθρώπινα όντα», «η σπουδαιότερη επανάσταση στην ανθρώπινη ιστορία».
Ο τίτλος στην εξίσωση μάλλον μοιάζει να μπήκε έτσι, ώστε να γράψουν στις επικεφαλίδες τους τα μίντια: ο Χαράρι προειδοποεί την ανθρωπότητα. Νομίζω θα ήταν πιο ειλικρινές από μέρους του, και εκ μέρους του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, να έβαζε για τίτλο κάτι τέτοιο: the desired formula.

Το βίντεο με τα αποσπάσματα του Χαράρι, εδώ.


**
    Είδα τις προάλλες τη σειρά δέκα επεισοδίων «The People v. O.J. Simpson: American Crime Story». Η δίκη του διάσημου αθλητή του επαγγελματικού αμερικανικού ποδοσφαίρου, NFL, «η δίκη του αιώνα» όπως ονομάστηκε. Σ’ αυτή τη δίκη το σώμα των ενόρκων θα αποφάσιζε για το αν ο Σίμπσον ήταν ένοχος ή αθώος. Κατηγορούνταν πως κατέσφαξε την πρώην του σύζυγο Nicole Brown Simpson (την οποία είχε κακοποιήσει αρκετές φορές στο παρελθόν) και τον εραστή της Ron Goldman, έξω από το κτηριακό της συγκρότημα, τον Ιούνιο του 1994.
    Η δικηγορική ομάδα του Σίμπσον, που αποτελούνταν από καμιά δεκαριά κορυφαίους δικηγόρους και ονομάστηκε Dream Team από τα μίντια, έδειχνε καταβεβλημένη όταν εμφανίστηκαν τα αδιάσειστα στοιχεία που ενοχοποιούσαν τον Σίμπσον. Η υπόθεση —λογικά— ήταν χαμένη. Η κατηγορούσα αρχή είχε καταθέσει πάνω από 100 πειστήρια, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν 61 σταγόνες αίματος, το DNA των οποίων συνέδεε άμεσα τον Σίμπσον με τους φόνους. Μεταξύ άλλων, DNA των δολοφονημένων βρέθηκε στο αυτοκίνητο του Σίμπσον, στις κάλτσες του και στο γάντι του, το οποίο βρήκαν πεταμένο πίσω από το σπίτι του. Η πιθανότητα σφάλματος, όπως ανέλυσαν οι ειδικοί στη δίκη, άγγιζε σε κάποιες περιπτώσεις τη μία στα είκοσι δισεκατομμύρια.
    Όμως ένας δικηγόρος της ομάδας, ο Johnnie Cochran, είχε μια φαεινή ιδέα. Τους είπε πως όλο αυτό περί ενοχής του Σίμπσον λόγω των DNA στοιχείων δεν είναι απαραίτητα η αλήθεια, αλλά μία αφήγηση, η αφήγηση της άλλης πλευράς. Και πως πρέπει να επινοήσουν τη δική τους αφήγηση, μια αφήγηση πιο πειστική. Δεν είχε σημασία η αλήθεια, η πραγματικότητα, το μόνο που χρειαζόταν ήταν εκείνη η αφήγηση που θα έκανε τους ενόρκους να αθωώσουν τον πελάτη τους. Και εμφανίστηκαν στο δικαστήριο με την αφήγηση πως ο μαύρος πελάτης τους παγιδεύτηκε από τους λευκούς αστυνομικούς, πως είναι αθώος, και το μόνο του έγκλημα είναι πως είναι μαύρος. Σ’ αυτήν τη συγκλονιστική δίκη, η αφήγηση της υπεράσπισης έπεισε το σώμα των ενόρκων πως ο Σίμπσον ήταν αθώος. Οι ένορκοι μίλησαν με το συναίσθημα (υπήρχαν πολλές βιαιοπραγίες αλλά και σκοτωμοί μαύρων από αστυνομικούς στο Λος Άντζελες τα προηγούμενα χρόνια), πίστεψαν ότι είναι αθώος αγνοώντας τα αποδεικτικά στοιχεία. Όταν το συναίσθημα ξεχειλίζει επισκιάζει τον νου, και οι παράλογες αποφάσεις, οι παράλογες στάσεις, οι παράλογες κρίσεις, είναι αναπόφευκτες.
    Γι’ αυτό η εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων στρατού ή των σωμάτων ασφαλείας γίνεται κάτω από μεγάλη πίεση, ώστε να μπορέσει ο εκπαιδευόμενος, όταν βρεθεί στον πόλεμο, ή στην καρδιά μιας πυρκαγιάς την οποία πρέπει να συγκρατήσει και να κατασβέσει, ή σε σύγκρουση με το οργανωμένο έγκλημα, δηλαδή σε συνθήκες ακραίας συναισθηματικής φόρτισης, να διατηρήσει την ψυχραιμία του, το λογικό του που λέμε, μην αφήνοντας στο συναίσθημα να αλλοιώσει την κρίση του, κάτι που θα του αυξήσει τις πιθανότητες της επιβίωσης. Ο κοσμάκης δεν είναι εκπαιδευμένος σε κάτι τέτοιο. Δεν μπορεί να διαχειριστεί εύκολα τα συναισθήματά του. Ευρωπαίος και δυτικός εν γένει, προνομιούχος να ζει μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο σε σχετική ευμάρεια και ειρήνη, σ’ ένα περιβάλλον αρκετά προστατευμένο έγινε καλομαθημένος, υπερευαίσθητος, και ολοένα πιο απομακρυσμένος από τη φύση, της οποίας αποτελεί σάρκα και ψυχή της, έγινε συναισθηματικά ασταθής, υστερικός, λόγω της σύγκρουσης της σύγχρονης κατασκευής με τη μέσα του πνιγμένη φύση. Και στην εποχή που ζούμε, η Εξουσία που παίζει το δικό της κυρίαρχο παιχνίδι ασκεί τεράστια πίεση στο συναισθηματικό σώμα του κοσμάκη. Ό,τι εκπορεύεται από τα κυρίαρχα μίντια δεν έχει να κάνει με επιχείρημα, με λογική, στον βαθμό με τον οποίο αυτά τα μίντια δεν σκοπεύουν σε τίποτα που ν’ αφορά στην λογική της πραγματικότητας, στην αλήθεια των γεγονότων, αλλά στη λογική της αφήγησης η οποία όπως και με την υπεράσπιση του Σίμπσον σκοπεύει στο συναίσθημα —από εκεί χακάρεσαι πιο εύκολα. Κι εφόσον στις ατζέντες της ελίτ κορυφαίας σημασίας είναι το ανθρώπινο χακάρισμα («η πιο σημαντική εξέλιξη του 21ου αιώνα») η συνειδητή παραπληροφόρηση των μίντια —που δεν έχουν καμία σχέση με την ηθική της δημοσιογραφίας, ανήθικα υπαλληλάκια που πληρώνονται από τις ελίτ αδρά για να είναι γραφείο παραπλάνησης και προπαγάνδας— στοχεύει σ’ ένα υπερφορτωμένο ανθρώπινο κύκλωμα, σ’ έναν οργανισμό εγκλωβισμένο στο συναίσθημα. Τρόμος, φόβος, διχασμός και μίσος, οργή, ανασφάλεια, πανικός. Ο θανατηφόρος ιός που τρέχει, και ο χειρότερος ιός που δεν ήρθε, που ακόμα δεν υπάρχει αλλά θα έρθει μετά απ’ αυτόν κατά την προφητεία του Μπιλ Γκέιτς, έγκλημα και φόνοι από το πρωί μέχρι το βράδυ, τρομαχτικές αυξήσεις των βασικών αγαθών, ανεργία, ριζικός περιορισμός των ανθρωπίνων επαφών, δολοφονία χαρακτήρα για όποιον αμφισβητήσει την επιστημονικότητα των μέτρων προστασίας, χλευασμός, καταδίκη, ένα κυνήγι μαγισσών για όποιον εκφράσει διαφορετική άποψη, ο πόλεμος στην ανατολική Ευρώπη. Και ο κοσμάκης, χωρίς ποτέ να έχει έστω μια ανάσα  για να ξαποστάσει, να διατυπώσει μια εύλογη απορία, να εκφράσει έναν προβληματισμό, να διακρίνει μια λογική ατασθαλία σε όσα του παρουσιάζουν τα κυρίαρχα μίντια, δρα με το πάτημα ενός κουμπιού. Τώρα φοβάμαι. Τώρα οργίζομαι. Χωρίς όμως ποτέ να είμαι. Χωρίς να είμαι εγώ το υποκείμενο της δράσης, αλλά το αντικείμενο της εφαρμοσμένης στα πλήθη κοινωνικής μηχανικής. Ή απλά, στη γλώσσα του Χαράρι, ένα ζώο που χακάρεται.
    Χρόνια με απασχολούσε το ζήτημα του εαυτού. Και το έχω γράψει σε τόσες από τις παλιές δημοσιεύσεις του μπλογκ πως αυτό που λέμε εαυτός —αυτό που θεωρούμε ως εαυτό, που νομίζουμε ότι αυτό είμαστε, ότι αυτό Είναι— δεν είναι παρά μια κοινωνική κατασκευή, ένα άθλιο εγώ που υποδύεται τον εαυτό, καθορισμένο από εξωτερικές δυνάμεις κι όχι αυτόφωτο, δρώντας μηχανικά, με βάση το πρόγραμμα που τρέχει —και εντέλει καταλήγει να μην έχει ελεύθερη βούληση. Όχι ο άνθρωπος, αλλά ο κατασκευασμένος εαυτός δεν έχει. Ο άνθρωπος όσο παραμένει φυσικός, είναι προικισμένος με την ελεύθερη θέληση. Το σημειώνω αυτό για να κάνω σαφές πως αντιτίθεμαι στη μοδάτη επιστημονική άποψη του σύγχρονου ιερατείου που με κρυφή ηδονή διακηρύσσει ότι δεν έχουμε ελεύθερη θέληση. Το πρόβλημα λοιπόν είναι πως δεν είμαστε άνθρωποι, με την έννοια δεν είμαστε φυσικοί —κατασκευασμένοι εαυτοί που έχουν ξεριζωθεί από αυτό που υπάρχει, έχουν μετουσιωθεί σε έναν βαθμό με τη μηχανή, και ονειρεύονται τη στιγμή (ή απλώς τείνουν στο σημείο, χωρίς να έχουν την επιλογή) που θα ξεπεράσουν τη βιολογία, θα γίνουν αθάνατοι ως ψηφιακοί, μηχανοποιημένοι εαυτοί (βλ. Μετα-ανθρωπισμός). Έτσι, αναξιοποίητος ως άνθρωπος, καταλήγεις να κυβερνάσαι ολοένα από τη μηχανή, τους αλγορίθμους, από το καλώδιο και το πυρίτιο, τα nanobots, την πρίζα που τρέχει τον υπερυπολογιστή, κι όχι από τη φύση της οποίας η ελεύθερη βούληση στον άνθρωπο είναι εγγενής.
    Τώρα έρχονται οι επιστήμονες που τόσο λατρεύεις —όπως οι πληβείοι τους αυτοκράτορες της Ρώμης— με τη νέα τους αυτή πίστη προς καινούργια κατανάλωση, που ως τέτοια δεν χρειάζεται να ερευνήσεις, δεν χρειάζεται να αναρωτηθείς, ούτε αν χρειαστεί να συγκρουστείς —παθητικός καταναλώνεις ό,τι το ιερατείο σου υποδεικνύει∙ έρχονται λοιπόν να σε βεβαιώσουν τούτοι οι ειδικοί πως αυτά που ήξερες περί βούλησης, περί προσωπικού καθορισμού και ελεύθερης επιλογής τελείωσαν. Έτσι ακριβώς, τελείωσαν. Και τώρα τι θα κάνεις;
    Ο Χαράρι κάνει εδώ το ίδιο σφάλμα που κάνει και στο μπεστ-σέλερ βιβλίο του, «Sapiens: μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου». Μιλάει ως κάτοχος μιας απόλυτης αλήθειας για θέματα στα οποία η αβεβαιότητα είναι έντονα παρούσα. Η ανθρωπολογία δεν είναι μια επιστήμη που έχει καταγράψει την ιστορία του ανθρώπου πάνω σε πέτρινες ιερές πλάκες και τις επιδεικνύει ως τον καινούργιο Νόμο του δόκτορος Μωυσέως. Έχει θεωρίες, έχει εκτιμήσεις, έχει πολύτιμες αποδείξεις, αλλά έχει και πολλές αμφιβολίες, πολλές συγκρούσεις —απόψεις που διαφωνούν σε αμέτρητα σημεία, ώστε αυτή η επιστήμη να αποτελεί ένα τεράστιο πεδίο συζήτησης. Το ίδιο ισχύει για κάθε κλάδο. Αλλιώς δεν θα ήταν επιστήμη, θα ήταν δόγμα για πίστη. Για τον Χαράρι όλα είναι λυμένα, έχει μια παγιωμένη απάντηση, μια ακριβή χρονολόγηση, μια δογματική μονοδιάστατη θεώρηση. Με την ίδια αλαζονία και αντιεπιστημονικότητα, σου λέει πως ό,τι και να νομίζεις, όπως και να νιώθεις, στα παπάρια μου, δεν μ’ ενδιαφέρει, γιατί πολύ απλά τελείωσαν αυτά —και το τονίζει με τη γλώσσα του σώματος, λες και εξαρτάται απ’ αυτόν κι όχι από τα ίδια τα άτομα αν τελείωσε ή όχι. Τώρα —σου λέει σαν αυταρχικός γονιός, χωρίς να σε ρωτήσει, χωρίς να νοιάζεται τι έχεις να πεις, αν διαφωνείς ή όχι— αποφασίζω εγώ πώς θα είναι τα πράγματα, τι θα είσαι. Από τους αρχαίους ορισμούς των φιλοσόφων «ζώο έλλογο», «ζώο κοινωνικό», μεταπηδήσαμε στον μοντέρνο του επιστημονικού ιερατείου «ζώο που χακάρεται». Άλλο πράγμα η ευχή του βέβαια, και άλλο η πραγματικότητα της φύσης, της ζωής. Το τι επιθυμούν οι ελίτ και το τι ισχύει, εδώ είμαστε να το παλέψουμε. Θα τους αφήσουμε να παγιώσουν την ονείρωξή τους σε πραγματικότητα; Από που κι ως που οι κυρίαρχοι και οι ειδικοί τους αποφάσισαν για όλους μας; Θα γίνουμε άβουλα, χακαρισμένα όντα επιβεβαιώνοντάς τους; Σαρκώνοντας στη γη τη νέα αυτή πίστη που προσπαθεί να επιβληθεί με όλη την ισχύ της;  
    Είσαι εσύ που θα αποδείξεις ατομικά εάν έχεις ή όχι ελεύθερη βούληση. Γι’ αυτό πρέπει να ενηλικιωθείς ως ον, πολιτικά, φιλοσοφικά, να πάψεις να πιστεύεις τον μπαμπά, τον παπά, τυφλά, σε καθετί, και να αρχίσεις να ανακαλύπτεις τον κόσμο μέσα από τα δικά σου μάτια, μέσα από το δικό σου σώμα, το οποίο σου ανήκει… θεωρητικά —όχι πια. Θυσίασες την ελευθερία για την ασφάλεια —χωρίς να το αποφασίσεις, ταϊσμένος με παχιές ιδέες που ποτέ δεν σαρκώθηκαν στην πράξη, ευκολόπιστος και αφελής, σε οδήγησαν εκεί ελέγχοντάς σε συναισθηματικά, πατώντας το κουμπί. Θυσίασες το πολυτιμότερο αγαθό και το ‘κανες γιατί νου δεν είχες, ποτέ δεν φιλοσόφησες, σαν δειλός μόνο ονειρεύτηκες να τη βγάλεις καθαρή, μια ζωή κλεισμένος σε μια γυάλα για να μην εκτεθείς στους κινδύνους της ζωής —θάβοντας βαθιά αυτό που κάποτε χόρδιζε την ελληνική καρδιά: «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή»— καταλήγοντας μαζί με όλα τα άλλα να χάσεις και το σώμα σου, το τελευταίο κομμάτι ιδιοκτησίας που σου είχε απομείνει, το εγγύτατο. Αν είσαι δειλός έτσι είναι, η μία κακιά πράξη φέρνει την άλλη, και στο τέλος αυτής της πτώσης προδίδεις ό,τι πολυτιμότερο έχεις. Είναι αξιοσημείωτο σε μια τόσο υλιστική εποχή να πετάς τα κυριαρχικά δικαιώματα της πιο προσωπικής σου ιδιοκτησίας, αυτής που σου παρέχει τη συνθήκη να είσαι το ον που είσαι. Οι άλλοι των κυρίαρχων μίντια, οι ηγετίσκοι, το δικαστικό σώμα που κάνει τα στραβά μάτια στα μεγάλα εγκλήματα —όλοι αυτοί πουλούν το τομάρι τους ακριβά. Εσύ το πούλησες τσάμπα. Θα έπρεπε να το κρατήσεις για σένα —ιδιοκτησία που κανείς δεν μπορεί ν’ απαλλοτριώσει δίχως να την υπερασπιστείς μέχρι τέλους, ως τον θάνατο.  Η συναίνεσή σου σ’ αυτήν τη λεηλασία, σ’ αυτό το πρωτάκουστο έγκλημα, δημιούργησε για πρώτη φορά μετά από αιώνες αγώνων, λιμνών αίματος και λαμπρών κοινωνικών κατακτήσεων για τον δυτικό κόσμο, μια κίνηση αντίθετη από την κίνηση της Ιστορίας, κατά την οποία η ανθρωπότητα σύρεται προς τα πίσω, ανάποδα, προς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τη φεουδαρχία, τη σκλαβιά, την καταραμένη μοίρα να μην ανήκεις σ’ εσένα, μα στον βασιλιά, ή στο αντιλαϊκό κι απάνθρωπο κράτος σήμερα με χαρακτηριστικά χειρότερα από εκείνα του πιο άθλιου βασιλιά —κράτος που (σαν τον Κράτο και τη Βία στον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, των δίχως συμπόνια εκτελεστών της βούλησης του θεού Δία) είναι εκτελεστικό τσιράκι του αλαζονικού επιστημονικού ιερατείου το οποίο αντικατέστησε ως κάτοχος μιας γνώσης (δήθεν) απόλυτης τον παλαιό θεό του Ολύμπου, αλλά και των τερατωδών εταιριών που εξίσου μονοπωλούν τις ατζέντες των δεξαμενών σκέψεων του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (που σαν άλλο μαντείο των Δελφών προβλέπει τα μελλούμενα, καθορίζοντάς τα). Αλήθεια, πώς θα μπορέσεις να θεμελιώσεις ένα ον —το ον που θες να είσαι— σε μια κατάσταση που δεν είσαι υπεύθυνος και κυρίαρχος του σώματός σου; Σώμα πλέον έρμαιο του κράτους και της βίας. Κι ακόμα παραπέρα: όχι απλώς δεσμώτης, αλλά Προμηθέας χακαρισμένος.
    Εάν λοιπόν πιστεύεις σε όλα, σε ό,τι σου σερβίρει το επιστημονικό ιερατείο μέσω των κυρίαρχων μίντια —στο σημείο να του παραδώσεις το ίδιο σου το σώμα— θα πρέπει να παραδεχτείς πως αυτά που σκέφτεσαι και πρεσβεύεις, οι αποφάσεις που παίρνεις, δεν είναι δικά σου, τίποτα δεν είναι δικό σου. Ξένα προς αυτό που είσαι, σε καθορίζουν χωρίς τη βούλησή σου, χωρίς να το ξέρεις καν. Συμφωνείς; Ή το ιερατείο σου σφάλλει; Μπορεί ποτέ να σφαλλει; Τι ιερατείο θα ήταν! Αν κάνει εδώ ένα λάθος, δεν θα μπορούσε να κάνει κι αλλού; Δεν θα μπορούσε ακόμα και να τα έχει κάνει σαλάτα; Σύμφωνα με τις πιθανότητες, ναι, αλλά όταν είσαι το επιστημονικό ιερατείο οι πιθανότητες, η αβεβαιότητα και η κβαντομηχανική εν γένει, δεν ισχύουν. Σου μειώνουν την ισχύ σου, σε ρίχνουν από τον θρόνο της αυθεντίας. Ισχύει λοιπόν ό,τι γουστάρεις εσύ, για να μπορέσεις να υπάρξεις. Είσαι αλάνθαστος ως ιερατείο και ό,τι εκπορεύεται από τα χείλη σου γίνεται πίστη, νόμος. Ποιος θα τολμήσει να κρίνει και ν’ αμφισβητήσει τους ειδικούς; Οι άνθρωποι έχουν αποποιηθεί κάθε ευθύνη, κανείς δεν ενδιαφέρεται να ασκήσει έλεγχο σ’ εκείνους που καθορίζουν τις ζωές τους με το έτσι θέλω. Ποιος νοιάζεται πλέον; Οι άνθρωποι έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν, δεν προλαβαίνουν γιατί έχουν να ποστάρουν την ομορφάδα τους στο ίνσταγκραμ, το φέισμπουκ. Κι έχουν παραδώσει κάθε κρίσιμη απόφαση της ζωής τους, και κατά συνέπεια την ίδια τους τη ζωή, σε διεστραμμένους —έτοιμοι ήταν, πολιτικοί, επιστημονικό ιερατείο και κυρίαρχα μίντια, να κάψουν ανθρώπους στην πυρά, το έκαναν μεταφορικά, καταστρέφοντάς τους ψυχικά, δυο χρόνια τώρα χωρίς έλεος. Πιο σαδιστές από τους γερμανούς ιεροεξεταστές του Malleus Maleficarum, Κράμερ και Σπρένγκερ. Ειδικοί επιστήμονες σαν τον Άγγελο του Θανάτου, Μένγκελε.

    Και μιας και μ’ έφερε εδώ η ροή της σκέψης, θα κάνω μια μικρή παρένθεση για τις συνταραχτικές εξελίξεις στο θέμα του Κόβιντ που αφορούν σ’ όλους μας. Θα βάλω σύνδεσμο. Τη δίκη που έγινε τον Φλεβάρη, δίκη που διεξήγαγε το σώμα των ενόρκων (grand jury), «μια ομάδα πολιτών, εξουσιοδοτημένη από τον νόμο να διενεργεί νομικές διαδικασίες, να διερευνεί πιθανές εγκληματικές συμπεριφορές, και να καθορίζει εάν πρέπει να ασκηθούν ποινικές διώξεις. Το σώμα των ενόρκων μπορεί να καταθέσει φυσικά στοιχεία ή να κλητεύσει ένα άτομο για να καταθέσει. Το σώμα των ενόρκων είναι ανεξάρτητο από τα δικαστήρια, τα οποία δεν προεδρεύουν της λειτουργίας του» (wikipedia). Με βάση την Πέμπτη Τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ, «Κανένα πρόσωπο δεν πρέπει να λογοδοτεί για ένα σοβαρό ή μοχθηρό έγκλημα, εκτός αν πρόκειται για παρουσίαση κατηγορίας (σε δικαστήριο) ή κατηγορητήριο ενόρκων». Το σώμα των ενόρκων δεν είναι της πλάκας. Είναι εξουσιοδοτημένo, όπως γράφεται παραπάνω, από τον νόμο. «…Το 1998, ο πρόεδρος Κλίντον έγινε ο πρώτος εν ενεργεία πρόεδρος που κλήθηκε να καταθέσει ενώπιον του σώματος των ενόρκων. … Η κατάθεση πραγματοποιήθηκε μετά από έρευνα τεσσάρων χρόνων για τη φερόμενη εμπλοκή του Κλίντον και της γυναίκας του Χίλαρι σε αρκετά σκάνδαλα…» (wikipedia).
    Η δίκη που διεξήχθη είναι συγκλονιστική (πχ. την τρίτη μέρα της δίκης, το grand jury καταδίκασε τον Φάουτσι για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας). Τα στοιχεία αδιάσειστα και αμέτρητοι οι ένοχοι. Είναι σαν να βλέπεις τη δίκη της Νυρεμβέργης, τα ντοκουμέντα των κρεματορίων, των ανθρωπίνων πειραμάτων, των ομαδικών τάφων —θα μπορούσες να πεις ότι δεν συνέβησαν; Ότι είναι συνωμοσιολογία; Τα κυρίαρχα μίντια φυσικά δεν είπαν τίποτα. Γιατί έτσι και χαλάσει η αφήγησή τους θα το πληρώσουν με τη ζωή τους —τέτοια τα εγκλήματα που διαπράχθησαν κατά της ανθρωπότητας, που ακόμα κι αν δεν καταδικαστούν από το στρουθοκαμηλίζον νομικό σύστημα, δεν θα μπορούν να κυκλοφορήσουν έξω, να υπάρξουν. Θα πρέπει να σκάψουν μια τρύπα και να χωθούν εκεί για το υπόλοιπο της θλιβερής ζωής τους.
Άκου τη δίκη (μπες εδώ και κατέβα στο Broadcast livestreams), δες τα στοιχεία, και βγάλε ως πολίτης-ένορκος με δική σου κρίση την ετυμηγορία: αθώοι ή ένοχοι;

    Έχουμε εισέλθει σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη, όπου η ζωή χωρίστηκε σε δύο παράλληλες πραγματικότητες, η μία φυσική κι η άλλη αφήγηση. Πάντα υπήρχαν διλήμματα, διακλαδώσεις όπου έπρεπε να διαλέξεις, υφιστάμενος τις ανάλογες φιλοσοφικές επιπτώσεις, όπως πχ για το ζήτημα του θεού: γι’ αυτούς που πιστεύουν στον θεό, γι’ αυτούς υπάρχει. Για τους άλλους που δεν πιστεύουν, δεν υπάρχει. Έτσι κι εδώ, στη δική μας κατάσταση, με τη διαφορά πως σου στοιχίζει την ίδια σου την ύπαρξη: Αν πιστεύεις σ’ αυτά που το ιερατείο λέει, τότε δεν έχεις ελεύθερη βούληση —αυτό σου λεν: αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις. Για μένα που δεν πιστεύω στο επιστημονικό ιερατείο (σε κανένα, παλαιό ή νέο), παρά μόνο σε επιστημονικές αποδείξεις, έχω ελεύθερη βούληση —η «αλήθεια» τους δεν ισχύει, καταρρέει αφού θα έπρεπε να τους πιστεύω για να επαληθεύσω τα λεγόμενά τους. Νομίζω είναι αυταπόδεικτο αυτό. Όπως και ο φαύλος κύκλος. Εφόσον πιστεύεις κάτι —στην επιστήμη— που δεν έχει να κάνει με την πίστη, αλλά με την έρευνα, το σφάλμα, την αμφισβήτηση, την αβεβαιότητα, την απόδειξη, βρίσκεσαι σε μια κατάσταση παράλογη, που δεν στέκει, αφού δεν υπάρχει τίποτα εκεί για να πιστέψεις.
    Αυτή η πίστη στο ιερατείο της επιστήμης, είναι μια πίστη που αντικατέστησε την άλλη, των παπάδων. Αυτό δεν είναι πρόοδος, αλλά αλλαγή προσώπων στον ίδιο θρόνο. Δεν μπορείς να ξεφύγεις από την πίστη, γιατί διαφορετικά θα έπρεπε να ερευνήσεις, να μοχθήσεις, να σπάσεις την κατασκευή. Είσαι πάντα προγραμματισμένος από την κοινωνία να πιστεύεις αυτούς που κυριαρχούν στο παιχνίδι της ζωής με τις πιο πειστικές αφηγήσεις —που δεν είναι καθόλου πειστικές, ίσα ίσα το αντίθετο, αλλά δεν έχει σημασία μιας και δεν σκοπεύουν στη λογική μα στο συναίσθημά σου. Είναι παράλογες, έρχονται ακόμα σε σύγκρουση με τα δεδομένα, τα αποδεικτικά στοιχεία, μα πείθουν ένα συναίσθημα εύθραυστο, μη εκπαιδευμένο. Όχι ότι δεν έχεις την ευθύνη σου για ό,τι συμβαίνει —δεν θα σε δω ποτέ ως αντικείμενο όπως οι ηγέτες σου, το επιστημονικό ιερατείο και τα μίντιά σου, διότι μόνο ως αντικείμενο δεν θα είχες ευθύνη— την έχεις, αλλά από την άλλη πώς να πω πως φταις αφού σε έχουνε χακάρει;
    Πώς σου ακούγονται τα λόγια του Χαράρι; Αν τα έλεγα εγώ, πως αυτό θέλουν να κάνουν, θα έλεγες πάει, συνωμοσιολόγος κατάντησε κι αυτός. Κάθε φορά που κοροϊδεύεις τους άλλους ως δήθεν συνωμοσιολόγους, δείχνεις ότι το πρόγραμμα μέσα σου είναι καλά εδραιωμένο. Είσαι σαν αυτόν που του δείχνουν το φεγγάρι κι αυτός βλέπει το δάχτυλο. Στον εκτός πραγματικότητας κατασκευασμένο κόσμο σου δεν υπάρχουν συνωμότες αλλά μόνο συνωμοσιολόγοι. Και ναι, υπάρχουν συνωμοσιολόγοι που λένε απίστευτες ανοησίες, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν συνωμότες. Το να αρνείσαι το προφανές, πως όλη η Ιστορία είναι γεμάτη από συνωμότες και συνωμοσίες, είναι σαν να λες δεν υπάρχει φεγγάρι, μόνο δάχτυλα. Είναι κι αυτό μέρος του προγράμματος κοινωνικής μηχανικής που έτρεξε η CIA μετά τη δολοφονία του Κένεντι, όπου κατηγορούσε ως συνωμοσιολόγους όσους έδειχναν την ίδια ως υπαίτια του φόνου (βλ. προηγούμενη δημοσίευση εδώ στο μπλογκ, «ανθρώπινο μανιφέστο»).
    Θεωρείς πως τέτοιοι τύποι —όλα αυτά τα τέρατα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ— με αυτήν την προοπτική για τον άνθρωπο, λέγοντάς σου τι θα σου κάνουν αύριο (αν δεν στο έκαναν ήδη —πως το είπε ο δημοφιλής παπαγάλος τους; ανατριχιάζω και μόνο που το σκέφτομαι: surveilance under the skin, παρακολούθηση κάτω από το δέρμα), θέλουν το καλό σου; Μην κάνεις λοιπόν σαν τους ένορκους στη δίκη του Σίμπσον. Και κυρίως μην παραληρείς και μην αφιονίζεσαι που υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται στους σχεδιασμούς και τις ατζέντες των ελίτ, που αρνούνται να συμμορφωθούν με τις διεστραμμένες τους διαταγές, που δεν είναι δειλοί σαν εσένα, πως μπορούν κάτω από την πιο μεγάλη πίεση (αυτήν που ασκούν τα μίντια) να παραμένουν ψύχραιμοι, να σκέφτονται με τη λογική, και να έχουν την κρίση τους καθαρότερη. Κόψε λοιπόν την αφήγηση των τεράτων περί συνωμοσιολογίας, μια αφήγηση με την οποία σου στρέφουνε το βλέμμα από τα δικά τους εγκλήματα, τα φρικτά και απερίγραπτα, στους άλλους που δεν έφταιξαν σε τίποτα —εκτός εάν είναι κακό να θέλεις να ζεις ελεύθερος ως πολίτης σε μια δημοκρατική χώρα, κάτι που καταχυρώνεται και νομικά από το σύνταγμα, που είναι ένα όντως δημοκρατικό σύνταγμα μιας όμως δημοκρατικής στα χαρτιά χώρας. Θα τους αθωώσεις λοιπόν; Θα τους επιτρέψεις να την βγάλουν καθαρή, και να συνεχίσουν να κυβερνούν μέχρι να μην μείνει τίποτα όμορφο που ν’ αξίζει κανείς να ζει, τίποτα ελεύθερο για ν’ ανασαίνει;
    Τ’ αντέχεις; Να μιλάς και να είσαι κενός από εαυτό, να ακούς την ηχώ μια ξένης παρείσφρυσης, μιας αφύσικης παρεμβολής που τείνει με τον καιρό να σε καταπιεί, θα σε καταβροχθίσει εάν δεν κάνεις κάτι ριζικό, κάτι ανθρώπινο: να επαναξιολογήσεις καθετί, να αμφισβητήσεις ό,τι θεωρείς βέβαιο, να αναρωτηθείς, αν εσύ είσαι εσύ, ή μήπως ένας άλλος, να σκεφτείς έξω από το κουτί, έξω από την κατασκευή. Μέσα στα σπλάχνα σου θα βρεις την απάντηση.
    Ξέρεις τι μου κάνει εντύπωση; Όλοι αυτοί που έχουν μία μοναδική απάντηση σε κάθε πρόβλημα της σύγχρονης εποχής, και η απάντηση είναι ο καπιταλισμός, έχουν άραγε ποτέ αναρωτηθεί ποιοί είναι αυτοί οι ελάχιστοι που κατέχουν τα μίντια των οποίων την αφήγηση δέχονται χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση; Ποιοι είναι, θες να ψάξεις; Θες να αναρωτηθείς; Εάν ο καπιταλισμός είναι το πρόβλημα, η πηγή του κακού, τότε τι σημαίνει αυτό για αυτούς που τον ενσαρκώνουν και έχουν αναλάβει να σ’ ενημερώνουν κατ’ αποκλειστικότητα για την πολιτική, για τον πολιτισμό, για οτιδήποτε πρόκειται να καταβροχθίσεις ως ζώο καταναλωτικό; Εάν δέχεσαι ό,τι σου πλασάρουν ως αλήθεια, εάν νιώθεις ασφαλής ότι προσπαθούν για το καλό σου, τότε έχεις πρόβλημα. Ή αυτοί δεν είναι κακοί καπιταλιστές, αλλά ευεργέτες, ή εσύ ένας fake αντικαπιταλιστής. Ή δεν έχεις ιδέα τι σημαίνουν οι έννοιες, γιατί δεν έχεις ποτέ κάτσει να καθαρίσεις το μυαλό από τα σκουπίδια με τα οποία σ’ έχουν μπουκώσει, παθητικός να χαζεύεις όλη μέρα στα κονωνικά μέσα, στην τηλεόραση, στο Νέτφλιξ, ο νοητικός μυς ατρόφησε και αργά ή γρήγορα, με την πρώτη απότομη κίνηση —μια κατά λάθος σκέψη εκτός του προγράμματος που τρέχει— θα καταρρεύσει. Σε προτρέπω να κλείσεις την τηλεόραση και να μην την ξανανοίξεις. Να μην καταφύγεις ποτέ ξανά σ’ αυτούς για την ενημέρωσή σου. Σβήσε από τη ζωή σου τα ακριβοπληρωμένα homunculi που δεν άσκησαν ποτέ δημοσιογραφία, που η μόνη τους δουλειά είναι να αποστηθίζουν τις σελίδες με τις αφηγήσεις, εννοώ ειδήσεις, που τους αφήνουν στο τραπέζι του γραφείου τους οι καναλάρχες, αυτοί οι ιδεολόγοι που αφιερώνουν τη ζωή τους κι επενδύουν τα λεφτά τους για να ενημερώνουν, να μορφώνουν, να εξυψώνουν, με απώτερο στόχο έναν λαό σκεπτόμενο, αφυπνισμένο. Πόσο αφελής μπορεί να είναι κανείς για να τους πιστεύει; Για να θεωρεί πιθανό έναν τέτοιο συλλογισμό; Κι όμως, έχω δικούς μου ανθρώπους, ευφυείς, που πιστεύουν τις αφηγήσεις τους. Κι αυτό ήταν κάτι που με δυσκόλευε πολύ να κατανοήσω πώς μπορεί να είναι δυνατό… τώρα το έχω χωνέψει: είναι χακάρισμα. Διείσδυση. Παράνομη πρόσβαση. Παρείσφρηση. Ποιο θα ήταν το αντίστοιχο του antivirus, του antimalware, στο ανθρώπινο επίπεδο ώστε να αποτραπεί η παρείσφρηση, ο έλεγχος, η κατασκευή, ή να εξοντωθει ο ιός που ήδη τρέχει; Να εφαρμόσεις κόντρα σ’ αυτήν την ανόητη πίστη που σε καθιστά ευάλωτο σε επιθέσεις, τις αρχές της επιστήμης προς απόκτηση γνώσης —όχι απόκτηση πληροφορίας (παθητική κατάσταση, αντικείμενο), αλλά γνώσης (υποκείμενο που δρα). Ένα τείχος προστασίας. Με εργαλεία την επίπονη αναζήτηση, τη μελέτη, την αβεβαιότητα, το πείραμα και την επαλήθευση, τη διαίσθηση, την έμπνευση, την αμφισβήτηση.

    Θα μπορούσα να παραθέσω απειράριθμες αποδείξεις των ψεμάτων που λένε τα σαθρά κυρίαρχα μίντια. Αυτό θα το κάνει αναπόφευκτα ο χρόνος, η ζωή. Είμαστε σε ένα σημείο που όλο αυτό το σύστημα έχει κλονιστεί συθέμελα και σύντομα θα καταρρεύσει —πολιτικό, μιντιακό, χρηματοπιστωτικό. Θα βρεθεί ξεβράκωτο, απογυμνωμένο από τη μάσκα του και τότε θα φρίξεις. Βρίσκεται σε τεράστιο πανικό για πρώτη φορά, καθώς χάνει το παιχνίδι που τόσο μεθοδικά έστηνε εδώ και δεκαετίες. Τα στοιχεία που βγαίνουν για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει και διαπράττει ακόμα (μέχρι να ξυπνήσουν οι λαοί) είναι αδιάσειστα, και το μόνο εμπόδιο για τη διάδοσή τους είναι τα κυρίαρχα μίντια. Τα μίντια είναι το τελευταίο οχυρό του σάπιου αυτού συστήματος. Στις ΗΠΑ, μόνο η έκθεση του Ντούραμ, ανεξάρτητου Εισαγγελέα, θα ρίξει όλο το σύστημα, πολιτικό και μιντιακό. Ήδη η New York Post δημοσίευσε (απορώ πως το έπαθε) πριν μερικές μέρες κάτι με το οποίο κανείς δεν ασχολείται, δεν παίζει πουθενά. Οι κατηγορίες που στοιχειοθετούνται στην έκθεση θα πρέπει να στείλουν στη φυλακή τους Kλίντον, τον Oμπάμα, τον Mπάιντεν για κατασκοπία, εσχάτη προδοσία, καθώς και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
(Βλ. άρθρο: https://nypost.com/2022/02/17/durham-report-proves-hillary-clinton-was-putins-puppet-not-trump/)
    Και μια που λέω για ΗΠΑ, είναι η πρώτη φορά που έχουμε στον θρόνο του «πλανητάρχη» μια μαριονέτα εκλεγμένη όχι από τον λαό, αλλά από τα μίντια. Ναι, ο Μπάιντεν έκλεψε τις εκλογές. Δεν είναι άποψή μου, είναι η πραγματικότητα. Τα στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα και μπορεί κανείς να βρει αρκετά αν ψάξει στα υπόγεια, αφού τα κυρίαρχα μίντια δεν τ' αφήνουν να βγουν στην επιφάνεια. Ένα ντοκιμαντέρ πρόκειται να κυκλοφορήσει σύντομα το οποίο παρέχει αποδεικτικά στοιχεία της κλοπής (εδώ). Μία μία οι πολιτείες έχουν ξεκινήσει ενδελεχή έλεγχο και επιβεβαιώνουν το πραξικόπημα —για παράδειγμα, η Αριζόνα (ενδεικτικά εδώ και εδώ). Τα μίντια σιωπούν πάνω και σ’ αυτό, αλλά ο χρόνος —όπου κουκουλώνουν συστηματικά την πραγματικότητα— τους τελειώνει.
    O πρόεδρος των ΗΠΑ φέρει τον τίτλο του Commander in Chief, δηλαδή του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων. Και ο στρατός έχει τον Μπάιντεν χεσμένο. Κι αυτό επίσης το κρύβουν τα μίντια, αλλά υπάρχουν ενέργειες, διάλογοι, έγγραφα που επιβεβαιώνουν την «ανταρσία». Όπως η άρνηση του στρατηγού David H. Berger, διοικητή του σώματος των πεζοναυτών, να εμβολιαστούν υποχρεωτικά οι στρατιώτες του. Σύμφωνα με την ιστορία, όταν ο Μπάιντεν, ο υποτιθέμενος ανώτατος προϊστάμενός του, τον απείλησε ότι θα χάσουν τη δουλειά τους, θα τους πάρει τα όπλα και τα γαλόνια, ο στρατηγός τού απάντησε «έλα να τα πάρεις». Ο στρατός, ένα μεγάλο κομμάτι του τουλάχιστον, δεν υπακούει στον πρόεδρο των μίντια, και γι’ αυτό αρνήθηκε —παρά τη θέληση του βαθέως κράτους που εκπροσωπείται δημόσια από τον Μπάιντεν— να εμπλακεί στα γεγονότα που εξελίσσονται στην Ουκρανία.
    Θα εξηγήσω το παιχνίδι εκεί —δεν έφτασα εδώ τυχαία. Και θα το εξηγήσω όπως το κατανοώ εγώ —χωρίς να κατέχω την απόλυτη αλήθεια που κατέχουν τα αλαζονικά μίντια. Δεν είναι καθόλου εύκολο να δει κανείς πίσω από όλο αυτό το θέατρο τι πραγματικά συμβαίνει στην πολυδιάστατη γεωπολιτική σκακιέρα. Σίγουρα δεν εκπροσωπώ κάποια πολιτική ατζέντα, όπως τα μίντια. Ούτε πληρώνομαι από κανέναν, όπως τα μίντια. Εκφράζω την άποψή μου, έπειτα από επίμονη έρευνα, αλλά και σκέψη πάνω στην Ιστορία στο έδαφος της οποίας ριζώνουν τα γεγονότα. Τα στοιχεία που παραθέτω τα υποστηρίζω ως τέτοια, και ρισκάρω να εκτεθώ στο σφάλμα όταν σε μερικά σημεία βασίζομαι στη διαίσθησή μου για να κάνω εκτιμήσεις στο τι μέλλει γενέσθαι.
    Θέλω πρώτα να σημειώσω το εξής: χωρίς τη στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ είναι ένα τίποτα, γι’ αυτό και θεωρώ πως δεν θα γίνει ένας γενικευμένος πόλεμος μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας, παρόλο που μοιάζει αναπόφευκτος με βάση όσα λένε και κάνουν οι ηγέτες της Δύσης και τα μίντια. Βλέποντας τα μίντια θα έλεγα πως θα γίνει ολοκαύτωμα. Αν ήταν όμως να ποντάρω, θα πόνταρα στο εξής σενάριο: Χωρίς τη συνδρομή του στρατού των ΗΠΑ, ένας ένας οι Ευρωπαίοι ηγετίσκοι θα κάτσουν στ’ αβγά τους καταπίνοντας τα μεγάλα τους λόγια, την τσάμπα μαγκιά τους, και ο Πούτιν θα πάρει αυτό που θέλει με τον τρόπο που το έκαναν αυτοί αδιάκοπα εδώ και εφτά δεκαετίες, από την ίδρυση του ΝΑΤΟ.
    Τι συμβαίνει λοιπόν στην Ευρώπη, στην Ουκρανία; Μ’ ενδιαφέρει να κατανοήσω την πραγματικότητα, δεν μ’ ενδιαφέρουν οι αφηγήσεις δυτικών πολιτικών και κυρίαρχων μίντια. Δεν δέχομαι αυτήν τη μανιχαϊστική αντίληψη που επιβάλλεται από την τρέχουσα κοινωνική μηχανική, ώστε να πω ποιος είναι ο καλός και ποιος ο κακός, για να είμαι εντάξει, να είμαι στη μόδα, και να πράξω απέναντι στην κοινωνία το «καθήκον» μου ως ζώο χακαρισμένο. Είναι τόσο ανόητη η αφήγηση αυτή που βαστάει ποιος ξέρει από πότε —υποθέτω αιώνες πίσω, από τη γερμανική μεσαιωνική Ευρώπη. Κλισέ αφήγηση που παρουσιάζει ως καλή τη Δύση κι ως κακή την Ανατολή. Αν μου πεις πως το ΝΑΤΟ εκπροσωπεί το καλό, τα συμφέροντα των λαών, θα σου πω, πού ζεις;
    Ο Πούτιν εντάξει, δεν υπήρξε ποτέ δημοκράτης. Δεν το έπαιξε δημοκράτης ο ίδιος. Κυβερνά αυταρχικά μια άλλοτε διαλυμένη από το ΝΑΤΟ Ρωσία. Τη διαλυμένη Ρωσία του συμβιβασμένου Γκορμπατσόφ και του ξεπουλημένου μεθύστακα Γιέλτσιν ο οποίος ήταν απολύτως ελεγχόμενος από τη Δύση. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε με άλλον τρόπο πέρα από τον αυταρχικό, να κάνει μια διαλυμένη χώρα να ορθοποδήσει και πάλι, μια χώρα τελείως διεφθαρμένη που κουμάντο έκαναν οι μαφιόζοι τους οποίους στήριζε η Δύση —όπως κάνει πάντα για να αποσταθεροποιεί άλλα κράτη, και να έχει έτσι το πάνω χέρι. Οι δυτικοί από την άλλη, που όλη μέρα μιλούν για δημοκρατία, είναι πράγματι δημοκράτες; Μπορεί να μιλά το ΝΑΤΟ για εισβολή, για καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για φασισμό; Τι είναι αυτή η βορειοατλαντική συμμαχία και τι εξυπηρετεί; Ποια είναι η ιστορία της; Για να δούμε πολύ σύντομα, ώστε να κατανοήσουμε το παιχνίδι που παίζεται στην Ουκρανία που δεν είναι το παιχνίδι που προβάλλουν τα κυρίαρχα μίντια.
    Το ΝΑΤΟ (Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου — North Atlantic Treaty Organisation) δεν δημιουργήθηκε για να υπερασπίζεται τα συμφέροντα των λαών. Ιδρύθηκε λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1949, και κύρια έγνοιά του αρχικά ήταν η μη εξάπλωση της κομμουνιστικής Ρωσίας προς τα δυτικά, τόσο γεωγραφικά όσο και ιδεολογικά, ασχέτως τι ήθελαν οι λαοί. Το ΝΑΤΟ είχε τη δική του ατζέντα που έπρεπε να επιβληθεί με κάθε τρόπο, με πραξικοπήματα, με δικτατορίες, με ατέλειωτα βασανιστήρια, με εκατόμβες πτωμάτων. Προς επίτευξη αυτής της ατζέντας δεν δίστασε να πάρει μια πλειάδα ναζί εγκληματιών πολέμου (βλ. πχ. επιχείρηση Paperclip, επιχείρηση Odessa) τους οποίους φυγάδευσε στις ΗΠΑ και τη λατινική Αμερική, τοποθετώντας μάλιστα αρκετούς απ’ αυτούς σε υψηλές θέσεις στη CIA, στην Ιντερπόλ (βλ. Paul Dickopf, πρόεδρός της, 1968-1972), στον ΟΗΕ (βλ. Κουρτ Βάλντχαϊμ, Γενικός Γραμματέας του, 1972-1981), και φυσικά στο ίδιο το NATO. Το ΝΑΤΟ ήταν αυτό που συνέδεσε ιδεολογικά το βαθύ αμερικανικό κράτος με τη μητέρα Γερμανία, τη ναζιστική Γερμανία. Ένα από τα πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν τον ιστορικό αυτόν δεσμό: ο Adolf Heusinger, αρχηγός στρατιωτικού επιτελείου τού Χίτλερ, ελεύθερος μετά τον πόλεμο έγινε στρατιωτικός σύμβουλος τού Αντενάουερ, του πρώτου Καγκελάριου τής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας τής Γερμανίας, και το 1961 αρχηγός στρατιωτικού επιτελείου τού ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ ήταν εκείνο που θα βάθαινε τή διάλυση των Βαλκανίων που ξεκίνησε το 1941 ο φασιστικός άξονας. Την εποχή που μεσουρανούσε στην προεδρία των ΗΠΑ ο Μπιλ Κλίντον, το ΝΑΤΟ θα βομβάρδιζε (1999) ενώπιον τής σοκαρισμένης παγκόσμιας κοινότητας με βόμβες απεμπλουτισμένου ουράνιου τή Γιουγκοσλαβία, σκοτώνοντας χιλιάδες και καταστρέφοντας ολοσχερώς τις υποδομές της, η οποία, μετά από αλλεπάλληλες διασπάσεις, το 2008 θα βρισκόταν τεμαχισμένη σε εφτά κομμάτια: Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κόσοβο, Μοντενέγκρο, Σκόπια. Το ΝΑΤΟ που θα στήριζε την ανατροπή τής δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης τής Ουκρανίας το 2013-2014, ανατροπή που θα ανέβαζε τούς νεοναζί συντρόφους του στην εξουσία, οι οποίοι, αφού αιματοκύλησαν τη χώρα μιμούμενοι τη γερμανική Νύχτα των Κρυστάλλων τού 1938, παρήλαυναν στους δρόμους με πυρσούς, σβάστικες, στρατιωτικό βήμα. Το ΝΑΤΟ από την ίδρυσή του κι έπειτα διεξήγαγε κάθε είδος υβριδικού πολέμου κατά των χωρών τής Λατινικής Αμερικής, των Βαλκανίων (και της Ελλάδας-Κύπρου βεβαίως), της Κορέας, της Συρίας, της Ρωσίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Πακιστάν, και όλης σχεδόν τής μαύρης ηπείρου —της Αφρικής.
    Η κόντρα της Δύσης με τη Ρωσία δεν είναι κάτι καινούργιο, και δεν φταίει η Ρωσία γι’ αυτήν. Μπορεί να βρει κανείς πολλές δικαιολογίες στην Ιστορία, άλλες καλές και άλλες όχι τόσο, όπως πχ η απειλή του κομμουνισμού κατά τον 20ό αιώνα, μα στην πραγματικότητα το ζήτημα είναι γεωπολιτικό. Το πρόβλημα λοιπόν των Ευρωπαίων ήταν ανέκαθεν να μην μπορέσει ποτέ η Ρωσία να βρει έξοδο στις θερμές θάλασσες (όσον αφορά τον δικό τους έλεγχο, στη Μεσόγειο) γιατί τότε θα γίνει κυρίαρχη του κόσμου. Έτσι κράτησαν την Οθωμανική αυτοκρατορία για τόσους αιώνες ζωντανή —δεν ήταν το μεγαλείο της, αλλά ο ρόλος που έπαιζε για τους συμμάχους. Συγκρατούσε τη Ρωσία, ήταν ένα τείχος που την κρατούσε απομονωμένη (βλ. τους ρωσοτουρκικούς πολέμους από τον 16ο αιώνα μέχρι τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο). Γι’ αυτό άλλωστε οι σύμμαχοι —οι φίλοι μας κι εταίροι που πάντα μας αγαπούσαν— δεν ήθελαν μια ελληνική επανάσταση που θα κλόνιζε τις ισορροπίες και θα μπορούσε να ανατρέψει τις δυναμικές. Οι Έλληνες ήταν ρωσόφιλοι, και ο φόβος των συμμάχων ήταν προφανής. Εάν γινόμασταν ανεξάρτητοι και δεχόματαν τις επιρροές της Ρωσίας αντί της δυτικής Ευρώπης, η Ευρώπη θα έχανε τεράστιο μέρος του πλεονεκτήματός της. Κι επειδή δεν μπορούσαν να ανακόψουν τη φλόγα των Ελλήνων οι οποίοι θέλαν να ζήσουν ελεύθεροι κι όχι κάτω από τον μουσουλμανικό ζυγό, αποφάσισαν να επέμβουν —να χακάρουν την κατάσταση. Και τι έκαναν; Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια μάς έφεραν έναν κώθωνα, εννοώ Όθωνα, για βασιλιά, έναν Γερμανό μονάρχη, κι από τότε είμαστε υποτελείς σε ξένες δυνάμεις, χωρίς καν εθνική συνείδηση —σ’ αντίθεση με όλους τους λαούς της Ευρώπης. Δεν μας επέτρεψαν να έχουμε, έπρεπε να είμαστε φιλοαμερικανοί, φιλοευρωπαίοι, που λαϊκά σημαίνει: να δίνουμε στη Δύση κωλαράκι.
    Η γεωπολιτική θεωρία χωρίζει τον παγκόσμιο χάρτη σε ζώνες επιρροής, ζώνες σημασίας. Ο Μάκιντερ (Halford Mackinder) στις αρχές του 20ού αιώνα στο άρθρο του «ο Γεωγραφικός Άξονας της Ιστορίας», έλεγε: «Αυτός που ελέγχει την Ανατολική Ευρώπη κυριαρχεί επί του Κεντρικού Άξονα», όπου Κεντρικός Άξονας (Heartland) θεωρείται η χερσαία εκείνη μάζα της Ευρασίας, το μεγαλύτερο κομμάτι τής οποίας καταλαμβάνει η Ρωσία. «Αυτός που κυριαρχεί επί του Κεντρικού Άξονα κυριαρχεί επί την Παγκοσμίας Νήσου», όπου Παγκόσμια Νήσος (World Island) θεωρείται το γεωγραφικό σύστημα των ηπείρων της Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής. «Αυτός δε που κυριαρχεί επί της Παγκοσμίας Νήσου είναι κυρίαρχος του Κόσμου». Κάτω από αυτό το δόγμα, κατανοεί κανείς πόσο σημαντική είναι η Ρωσία ως γεωγραφικός-γεοπολιτικός χώρος, όπως και η Ανατολική Ευρώπη —βλέπε Ουκρανία.
    Ο Σπίκμαν (Nicholas Spykman), ο κορυφαίος της αμερικανικής γεωπολιτικής, ισχυριζόταν σε αντίθεση με τον Μάκιντερ ότι: «Αυτός που κυριαρχεί επί της Δακτυλίου Γης είναι ο κυρίαρχος της Ευρασίας», όπου Δακτύλιος Γη ή Δακτύλιος Ζώνη (Rimland), θεωρείται ο δακτύλιος που περικλείει τον Κεντρικό Άξονα (Heartland), δηλαδή ο δακτύλιος που σχηματίζουν: οι χώρες της Ευρώπης δυτικά της Ρωσίας (μάντεψε ποιες), η Τουρκία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, οι Ινδίες, οι χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, έως την Ιαπωνία, οι οποίες περικυκλώνουν τη Ρωσία, τον Κεντρικό Άξονα του Μάκιντερ. «Ο κυρίαρχος δε της Ευρασίας», συνεχίζει ο Σπίκμαν, «κρατάει τις τύχες του Κόσμου στα χέρια του».
 

Χάρτης από το «The Geography of the Peace» του Σπίκμαν. Η ροζ ζώνη είναι η Δακτύλιος Γη (Rimland).

 


    Το ΝΑΤΟ είναι αυτό που εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να ελέγξει αυτόν τον δακτύλιο, τις χώρες που βρίσκονται σ’ αυτή τη γη της Rimland, με στόχο να στραγγαλίσουν τη Heartland —τη Ρωσία. Και το πρόβλημα για τους πολεμοχαρείς δυτικούς ξεκινά όταν ο Πούτιν έχοντας επίγνωση της περικύκλωσης, όντας ιδιαίτερα στριμωγμένος από το ΝΑΤΟ, αρνούμενος να χάσει το γεωπολιτικό παιχνίδι και να παραδώσει τη χώρα στην αδηφάγα Δύση, έπειτα από δεκαετίες υπομονής και αμυντικής-παθητικής στάσης, ξεκινά τον δικό του πόλεμο για να βάλει φρένο στην κατακτητική μανία Αμερικανών και Ευρωπαίων.
    Η Ουκρανία —μεγίστης σημασίας για τους δυτικούς, εφόσον ο έλεγχός της είναι απαραίτητος για αυτόν που θέλει να κυριαρχήσει επί της Heartland ώστε να γίνει κύριος του Κόσμου— έχει αλωθεί τελείως, και πλέον είναι η πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης. Από το 2014 όπου οι δυτικοί ανέβασαν στην εξουσία τους ναζί του Δεξιού Τομέα —ρίχνοντας πραξικοπηματικά τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας η οποία είχε στραφεί προς τη Ρωσία— έχουμε την καταγραφή δεκάδων χιλιάδων δολοφονιών κατά ρωσόφωνων-ρωσόφιλων αμάχων, μειονοτήτων, ακτιβιστών, και ξένων μεταναστών. Οι ναζιστικές ομάδες —ιδεολογικοί απόγονοι του Στεπάν Μπαντέρα, στενού συνεργάτη του τρίτου Ράιχ, μεγάλου σφαγέα, και μετά τον πόλεμο πράκτορα της CIA—  όπως το Τάγμα Αζόφ, το Σβόμποντα, η Σοσιαλιστική Εθνική Συνέλευση, ο Ουκρανός Πατριώτης, ο Δεξιός Τομέας κ.ά. αποτελούν το τρομερό παρακράτος της Ουκρανίας, το οποίο είναι εξοπλισμένο και χρηματοδοτούμενο από τη Δύση, σε πλήρη συνεργασία με τη διεφθαρμένη, μαφιόζικη κυβέρνηση Ζελένσκι —αυτό το γελοίο ανδρείκελο της Δύσης που παρουσιάζουν τα κυρίαρχα μίντια, δείχνοντας στημένα χολιγουντιανά πλάνα, ως ήρωα. Ακόμα ένας «ήρωας» στη σύγχρονη ιστορία της ταλαίπωρης αυτής χώρας —που για κακή της τύχη αποτελεί το ανατολικό άκρο της αγίας Δύσης, εκεί που συνορεύει με τη διαβολική Ανατολή— με πρώτον και καλύτερο τον Μπαντέρα, τον χασάπη που με τη κτηνώδη του μανία κατά των ξένων αμάχων, των μη αρίων, σόκαρε ακόμα και την ηγεσία του τρίτου Ράιχ. Του Μπαντέρα έστησαν το άγαλμα στην Ουκρανία, κυκλοφόρησαν γραμματόσημα με τη μάπα του, έκαναν εορταστικές εκδηλώσεις για τα εκατό χρόνια από τη γέννησή του ως συμβόλου του αγώνα για την ανεξαρτητοποίηση της χώρας, και του απένειμαν τον τίτλο «ήρωας της Ουκρανίας». Το σύνθημα του Ζελένσκι που έγινε σύνθημα όλων των χακαρισμένων ανά τη Δύση, «Δόξα στην Ουκρανία, Δόξα στους Ήρωες», είναι το σύνθημα του Στεπάν Μπαντέρα και των ναζιστικών ταγμάτων του, το οποίο ήταν απαγορευμένο (όπως πχ. το ναζιστικό Sieg Heil —Ζήτω η Νίκη— στη Γερμανία) και επανήλθε με την άνοδο των ναζί αλλά και του ανδρείκελου προέδρου. Είναι ή δεν είναι να φρίττεις με το πού έχουμε καταντήσει οι λαοί; Σε λίγο θα χαιρετάμε με το χέρι προτεταμένο, ναζιστικά, για πιο πολύ συμπαράσταση. Έχει άδικο ο Πούτιν που ζητάει αποναζιστικοποίηση στο ρωσόφωνο Ντονμπάς; Είναι δημοκράτες οι δυτικοί ηγέτες —φυρερίνα Μέρκελ και λοιπά τσιράκια— που από το ’14 κάνουν χειραψίες (και χοντρές παράνομες μπίζνες) με τους ναζί στην Ουκρανία;
    Τίποτα από αυτά δεν θ’ ακούσεις στα κυρίαρχα μίντια, γιατί πολύ απλά δεν ασκούν το λειτούργημα της δημοσιογραφίας, αλλά διατελούν ως τσιράκια στο γραφείο προπαγάνδας των μεγάλων συμφερόντων της Δύσης. Προσωπικά, αγνοώντας τις ανοησίες και τους θεατρινισμούς των κυρίαρχων μίντια, περιμένω από τον Πούτιν να βγάλει τα στοιχεία (εάν τα έχει όπως ισχυρίζεται) στη δημοσιότητα —κάτι καθόλου εύκολο όταν κλείνουν τα ρωσικά κανάλια, απαγορεύουν την άλλη άποψη (απαγόρευσαν με απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ακούμε Russian Today!), μονοπωλώντας την αφήγηση των εξελίξεων (όπως και με τον Κόβιντ). Ο Πούτιν ισχυρίζεται πως χτυπάει στοχευμένα, σε βιολογικά-χημικά εργαστήρια, χρηματοδοτούμενα από τις ΗΠΑ, στα οποία κατασκεύαζαν ιούς, όπως στη Γιουχάν. Ισχυρίζεται ακόμα πως είχαν βάλει μπροστά οι Ουκρανοί ένα μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα, και πως έχει όλες τις αποδείξεις περί αυτού. (Μπορείς να ακούσεις έναν Έλληνα ανταποκριτή-δημοσιογράφο, που τιμά το επάγγελμά του, τι λέει για τον πόλεμο του Πούτιν
βλ. βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=EWb9ism3490). Δεν θα επεκταθώ στους ισχυρισμούς του Πούτιν, γιατί μέχρι να τους αποδείξει παραμένουν εξίσου αφηγήσεις. Χωρίς πραγματικά στοιχεία, πώς να βρούμε τον εγκληματία; Μην κάνουμε το σφάλμα των ενόρκων της δίκης του Σίμπσον. Εάν αυτά όμως που λέει ο Πούτιν τα αποδείξει, τι θα συμβεί; Τι θα πουν τα κυρίαρχα μίντια, οι δυτικοί; Κι εμείς οι λαοί, θα αγνοήσουμε τα στοιχεία «κρίνοντας» με το χακαρισμένο μας συναίσθημα;  
    Αλλά μέχρι τότε, μέχρι να δούμε τα αποδεικτικά στοιχεία, για να δούμε τι ζητάει από τη διεθνή κοινότητα ο Πούτιν (όχι τι τα μίντια λένε πως θέλει) και αν αυτό που ζητά —κι αποτελεί την αφορμή του πολέμου— είναι νόμιμο ή όχι στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου, χωρίς να παραβλέπω τους θανάτους των αμάχων που δυστυχώς πάντα αυτοί θα την πληρώνουν, βρισκόμενοι συνεχώς σε διασταυρούμενα πυρά σκακιστών που έχουν για πιόνια λαούς αθώους, ανθρώπινες ψυχές που αλέθονται στη γεωπολιτική σκακιέρα δίχως οίκτο. Λοιπόν η Ρωσία, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, έχει τουλάχιστον ένα θεμελιώδες δικαίωμα στην Ουκρανία (πέρα από το ιστορικό —βλ. Ρως του Κιέβου) ως εγγυήτρια δύναμη της εφαρμογής των συμφωνιών Μινσκ 1 και 2. Η συμφωνία Μινσκ 2 μάλιστα εγκρίθηκε ομόφωνα με ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τη συμφωνία αυτή η Ουκρανία αρνείται να εφαρμόσει στα θεμελιώδη, δηλαδή να δώσει αυτονομία στις περιοχές που ζουν ρωσόφωνοι/ρωσόφιλοι, μειονότητες και μετανάστες —στο Ντονμπάς— οι οποίοι περνούν τα πάνδεινα υπό το καθεστώς τρόμου που έχουν επιβάλει τα διάφορα παραστρατιωτικά ναζιστικά τάγματα, τα οποία χρόνια τώρα μιλούν για εκκαθάριση των βρόμικων, κατώτερων Σλάβων και ξένων, για αναβίωση της καθαρότητας του Αρίου-ουκρανικού αίματος. Τόσο φανατικοί ναζί που έχουν παραχαράξει την ίδια τους την ιστορία, απαρνούμενοι την «κατώτερη» σλαβική καταγωγή τους, υιοθετώντας μια κατασκευασμένη συγγένεια με τους Γερμανούς και την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία (αυτή την παραχάραξη/αφήγηση ασπάζεται και ο Χαράρι σε μια πρόσφατη συνέντευξή του για το TEDx).
    Ο Πούτιν μάς λένε οι δυτικοί ότι είναι εισβολέας. Εισβολείς έχουν υπάρξει για αιώνες αυτοί, έχουν ρημάξει το σύμπαν, τους έχουμε δει, ξέρουμε πώς είναι μια εισβολή. Αυτός ο πόλεμος δεν μοιάζει με εισβολή (εισβάλλω και παίρνω μια χώρα υπό την κατοχή μου, βλ. Ιράκ, Αφγανιστάν), αλλά σίγουρα είναι ένας πόλεμος για διευθέτηση των συνόρων. Νομίζω πως αν ήθελε η Ρωσία να εισβάλει θα είχε εισβάλει σε ένα 48ωρο, όπως το 2008 στη Γεωργία, και θα τα είχε πάρει όλα, κάτω από τη μύτη μιας εμφανώς γερασμένης, θρασύδειλης, εκφυλισμένης Ευρώπης. Δεν θέλει την Ουκρανία ο Πούτιν, όπως λέει, θέλει την εφαρμογή της συμφωνίας του Μινσκ, την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, και φυσικά να διασφαλίσει τη χώρα του από μελλοντικές απειλές (πυρηνικό πρόγραμμα, βιολογικά εργαστήρια). Είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας για τη Ρωσία, όπως ήταν πχ. για τις ΗΠΑ το 1962 όταν η Κούβα του Φιντέλ Κάστρο εγκατέστησε σοβιετικούς πυραύλους με πυρηνικές κεφαλές στο έδαφός της (βλ. Κρίση των πυραύλων της Κούβας), και για να αποτρέψει μια τέτοια απειλή η αμερικανική υπερδύναμη ήταν έτοιμη να κάνει πυρηνικό πόλεμο σε περίπτωση που δεν απέσυραν οι Κουβανοί τα οπλικά συστήματα.
    Οι Ευρωπαίοι τώρα —δεν σου κάνει εντύπωση;— αντί να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες ειρήνευσης στέλνουν ελαφριά και βαρέα όπλα (χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας, χωρίς να ρωτήσουν καν τα κοινοβούλιά τους —βλέπε τον Κούλη). Αποκλείουν —κάτι ανήκουστο, άκρως ρατσιστικό και επικίνδυνο— οτιδήποτε έχει σχέση με τον ρωσικό πολιτισμό (θεατρικές παραστάσεις, μουσικά έργα κτλ). Βάζουν αδιανόητες κυρώσεις (που δεν είναι κυρώσεις αλλά τιμωρητικά αντίποινα —κάτι που απαγορεύεται από το Διεθνές Δίκαιο) με στόχο τον απλό Ρώσο πολίτη, με σκοπό την εξόντωσή του. Τι φταίει ο ρωσικός λαός και αξίζει μια τέτοια εξαθλίωση, μια τέτοια γενοκτονία, για τις επιλογές του Πούτιν; Αυτό μόνο ο Χίτλερ και οι απόγονοί του θα μπορούσαν να το απαντήσουν: μα φυσικά είναι η κατωτερότητα των υπανθρώπων Σλάβων. Όλες οι ενέργειες των Ευρωπαίων είναι αντίθετες στη λογική και το Διεθνές Δίκαιο —το ότι κάποια χώρα ξεκινά έναν πόλεμο με μία άλλη, δεν σημαίνει πως για σένα τον τρίτο δεν υπάρχουν κανόνες που υπαγορεύονται από τις διεθνείς συμφωνίες και το Διεθνές Δίκαιο. Ξεκάθαρα προσπαθούν οι Ευρωπαίοι να εντείνουν την κατάσταση, να την ωθήσουν σε μια βέβαιη σύρραξη, σαν να ήταν κάτι που είχαν προ πολλού σχεδιάσει, να ζορίσουν τόσο τη Ρωσία που να αναγκαστεί να μπει ένοπλη στην Ουκρανία. Διαφορετικά γιατί δεν έπιασαν τον ανθρωπάκο τους τον Ζελένσκι να του κόψουν δυο σκαμπίλια για να αποδεχτεί αυτό που ενέκρινε το Συμβούλιο Ασφαλείας (Μινσκ 2) και ο ίδιος αρνείται να εφαρμόσει; Γιατί δεν τήρησαν τα συμφωνηθέντα ώστε να μην υπάρχει δικαιολογία πολέμου στην Ουκρανία; Μα γιατί δεν θέλουν ειρήνη. Κρίσεις θέλουν, από εκεί επωφελούνται (βλέπε τα λόγια του Χαράρι).
    Γιατί όμως οι δυτικοί θέλουν τόσο πολύ τον πόλεμο; Κάτι που δεν τους βγήκε, κατά την εκτίμησή μου, όπως το είχαν σχεδιάσει, γιατί, όπως ανέφερα πιο πάνω, ο στρατός των ΗΠΑ, που δεν ελέγχεται από τον πρόεδρο των μίντια Μπάιντεν, δεν πρόκειται να πολεμήσει για τη φασιστική Δύση έναν πόλεμο-λύση για όλα της τα αδιέξοδα, και τα εγκλήματα τα οποία απ’ ό,τι φαίνεται κρύβει στην Ουκρανία (πυρηνικό πρόγραμμα, βιοχημικά εργαστήρια τύπου Γιουχάν, κυκλώματα διακίνησης παιδιών κ.ά. όλα με λεφτά της Δύσης). Τρέμουν μην όσα κρύβουν εκεί, περάσουν στα χέρια του Πούτιν. Γι’ αυτό τσιρίζει ο Ζελένσκι και όλη η Δύση. Γι’ αυτό έχουν κλείσει όλα τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης. Γι’ αυτό λογοκρίνουν οτιδήποτε δεν συμβαδίζει με την αφήγησή τους στα κυρίαρχα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Για να μη μάθεις την αλήθεια. Η πίστη των λαών της Δύσης στη νέα μεγάλη αφήγηση πρέπει να επιβληθεί με κάθε τρόπο.
    Ο George Kennan, εισηγητής της γεωπολιτικής στρατηγικής του Containment κατά της Σοβιετικής Ένωσης που οδήγησε στον ψυχρό πόλεμο, έγραψε το 1997 όσον αφορά στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά πως αυτό «θα είναι το πιο μοιραίο λάθος της αμερικανικής πολιτικής σε όλη την μετα-ψυχροπολεμική εποχή». Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να κατανοήσεις κάτι τέτοιο. Εάν προσπαθήσεις να στραγγαλίσεις τη Ρωσία, θα αντιδράσει. Μάλιστα είχαν συμφωνήσει ΗΠΑ και Ρωσία το 1994 πως δεν πρόκειται να επεκταθεί το ΝΑΤΟ ανατολικά. Λίγα χρόνια μετά, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε την καρδιά της Ευρώπης, τη Γιουγκοσλαβία. Κι από το 1999 μέχρι τώρα προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ 14 χώρες, όλες από τα ανατολικά. Τόσο προκλητική η Δύση. 



    Αυτό το μοιραίο λάθος για το οποίο μιλά ο Κέναν —ένας θεωρητικός της Νατοϊκής στρατηγικής— είναι δυνατόν να το αγνοούν οι δυτικοί; Όχι φυσικά. Τότε τι συμβαίνει; Γιατί το διαπράττουν; Μα γιατί δεν θέλουν ειρήνη, ποτέ δεν ήθελαν. Είναι αυτοί που επιθυμούν μια παγκόσμια σύρραξη —λύση για όλα τα αδιέξοδα στα οποία έχουν φέρει τις κοινωνίες, τις οικονομίες, τον πολιτισμό.
Και φυσικά να καλύψουν τα δικά τους αμέτρητα θύματα κατά τη μεθοδευμένη απ' αυτούς εγκληματική επιχείρηση Κόβιντ, με φρέσκα θύματα ενός μεγάλου πολέμου. Μια ακόμα κρίση από την οποία νομίζουν πως θα βγουν ωφελημένοι, όπως με κάθε κρίση που τεχνηέντως δημιουργούν. Είναι το γνωστό κόλπο που έλκει τη φιλοσοφική του καταγωγή από τον Χέγκελ, από τον τρόπο που κινείται η ίδια η ιστορία, από τον τρόπο που εξελίσσονται όλα προς την αυτοπραγμάτωσή τους μέσα από την εξής ακολουθία: Θέση, Αντίθεση, Σύνθεση. Μόνο που στη δική τους παραλλαγή είναι: στη δεδομένη κατάσταση (Θέση), δημιουργώ μια κρίση (Αντίθεση), κι έπειτα έρχομαι να επιβληθώ με την από πριν έτοιμη λύση (Σύνθεση). Το λέει και ο Χαράρι: «… καθώς η κρίση είναι μια ευκαιρία να κάνεις καλές μεταρρυθμίσεις, που σε νορμάλ καιρούς οι άνθρωποι δεν θα δέχονταν ποτέ, αλλά σε μια κρίση βλέπεις πως δεν έχουμε επιλογή, οπότε (λες) ας το κάνουμε». Οι νορμάλ καιροί είναι η Θέση, αυτό που κάποτε είμασταν πριν την κρίση. Η κρίση (κορωναϊός) είναι η Αντίθεση, το ξερίζωμα από τους νορμάλ καιρούς, ένα στάδιο-εποχή που παίζεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο («την εποχή αυτή της κρίσης πρέπει να ακολουθήσεις την επιστήμη», λέει ο διεστραμμένος κοινωνιοπαθής, και φυσικά εννοεί την πίστη στο επιστημονικό ιερατείο, κι όχι την επιστημονική σκέψη που κυνηγήθηκε με λύσσα, φιμώθηκε και διασύρθηκε από κάθε χακαρισμένο ή πληρωμένο ζώο τα δύο αυτά χρόνια της «κρίσης») ώστε να μην μπορείς να έχεις επιλογή στη λύση-σωτηρία που θα σου προτείνουν, με σκοπό να προωθηθούν οι μεταρρυθμίσεις του επόμενου σταδίου αναγκαστικά. Η Σύνθεση-λύση είναι οι μεταρρυθμίσεις που είχαν ετοιμάσει για σένα πριν ακόμα από την κρίση, μεταρρυθμίσεις που είναι καλές γι’ αυτούς, όχι για εσένα, όχι για τους ανθρώπους εν γένει. Είναι το στάδιο που αυτοί οι σχεδιαστές της ανθρώπινης ζωής γίνονται απόλυτοι κυρίαρχοι του παιχνιδιού, κάτι που αρνείσαι πεισματικά ως χακαρισμένο ζώο να δεις τώρα («οι άνθρωποι θα μπορούν να δουν πίσω σ’ εκατό χρόνια, και να αναγνωρίσουν την πανδημία του κορωναϊού ως την στιγμή που ένα νέο καθεστώς παρακολούθησης πήρε τον έλεγχο —ειδικά η παρακολούθηση κάτω από το δέρμα», … «η ικανότητα να χακάρεις τα ανθρώπινα όντα, να εισδύσεις κάτω από το δέρμα, να συλλέξεις βιομετρικά δεδομένα»).
    Όταν ο συνωμότης σού λέει τα σχέδιά του κατάμουτρα, τείνεις να γελάσεις και να προσπεράσεις, γιατί έχεις προγραμματιστεί να θεωρείς ύποπτο μόνο εκείνον που κρύβει κάτι. Σημασία δεν έχει τι νομίζεις. Χέστηκε η πραγματικότητα για τα συναισθήματά σου. Σημασία έχει ότι παραπάνω από τη μισή ανθρωπότητα αποδέχτηκε τις «μεταρρυθμίσεις» της Σύνθεσης-λύσης, δίνοντας ακόμα περισσότερη εξουσία στα τέρατα που ω τι σύμπτωση βρίσκονται στην κορυφή αυτής της κοινωνικής ιεραρχίας που αναθεματίζεις ως καπιταλιστική. Ναι αλλά θέλουν το καλό σου (οι κακοί καπιταλιστές σου), τους έχεις εμπιστευτεί το είναι σου, κι όποιος διαφωνεί είναι τρελός συνωμοσιολόγος. Πώς αντέχεις την αντίφαση;
     Κι όταν αυτοί οι αναθεματισμένοι καπιταλιστές και ταυτόχρονα σωτήρες σου αποκτούν τον απόλυτο έλεγχο, εσύ γίνεσαι ένας ασήμαντος, αναλώσιμος σκλάβος. Δες πως έχεις καταντήσει. Χωρίς δικαιώματα, χωρίς άποψη, να κυκλοφορείς με φίμωτρο στη μούρη αδυνατώντας να κάνεις την πιο απλή, στοιχειώδη για τη λογική, σκέψη: πως οι πόροι του υφάσματος της μάσκας, όντας πολύ μεγαλύτεροι από τη διάμετρο ενός ιού, είναι αδύνατο να τον σταματήσουν. Αλλά αφού σου φύτεψαν την ιδέα οι ειδικοί, το ιερό ιερατείο, εσύ τι άποψη να έχεις; Σκύβεις το κεφάλι, κενός, αλλά ευτυχής ως πιστό σκυλί, ως πιστή μηχανή. Αυτό δεν έχει να κάνει με την επιστήμη —το ξέρουν καλά αυτοί, δεν είναι ηλίθιοι, ηλίθιος είσαι εσύ που πιστεύεις κάτι αντιεπιστημονικό στο όνομα της μιντιακής αφήγησης. Έχει να κάνει με την κοινωνική μηχανική. Εφαρμόζεται, και τα δεδομένα συλλέγονται. Και με βάση αυτά, μπορεί κανείς να πει πως ο Χαράρι, ως έναν βαθμό, έχει δίκιο όταν λέει πως οι άνθρωποι είναι ζώα που χακάρονται. Το έχεις αποδείξει, το αποδεικνύεις κάθε στιγμή. Η παρείσφρηση έχει επιτευχθεί. Ο έλεγχος που τρύπωσε στον νου σου και μπήκε κάτω από το δέρμα σου πάει να σου ροκανίσει την ψυχή, αυτή που δεν υπάρχει, όχι γιατί δεν υπάρχει στη φύση, στη ζωή, αλλά επειδή τρέχει η μηχανή που αυτό επιθυμεί, να σ’ αποσυνθέσει, να μην γίνεις ποτέ αυτό που είσαι, να βυθιστείς στη λήθη, και από ελεύθερο ον να φτάσεις στο σημείο να παραδώσεις ό,τι είσαι σε μια αιώνια φυλακή. Να σε ξεριζώσει επιθυμεί, να μετατρέψει έναν σοφό οργανισμό —ένα ιδανικό ον για θαυμάσιες επιτεύξεις, άγνωστες ακόμα στην ανθρώπινη ιστορία— σε μηχανή, σ’ εργαλείο για εκείνους που θέλουν τον απόλυτο έλεγχο, έτσι γιατί μπορούν, γιατί έτσι γουστάρουν, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ικανοποιήσουν τις άθλιες υπάρξεις τους. Είναι σαν να λες, γιατί ο Χίτλερ έκανε ό,τι έκανε —οι Ναζί. Κι επειδή δεν μπορείς να το χωνέψεις, να φτάνεις στο σημείο να αρνείσαι την ύπαρξη μιας τέτοιας κατάστασης. Κι έφτασες στο σημείο αν σου λέει κάποιος ότι κοίτα, αυτοί οι τύποι, οι Φάουτσι, Τρουντώ, Μέρκελ, Γκέιτς, Χαράρι κτλ. είναι διεστραμμένοι, ή κάποιοι απ’ αυτούς εγκληματίες κατά συρροή, να τον λες συνωμοσιολόγο και να τον χλευάζεις. Λες κι εσύ ζεις σε άλλον πλανήτη, σε άλλη πραγματικότητα απ’ αυτήν, και θεωρείς πως θα τη γλυτώσεις. Εσύ θα πέσεις πρώτος, αν δεν έχεις ήδη πέσει, καθώς το να έχεις αποδεκτεί μια κατάσταση όπου η ελευθερία δεν είναι το ύψιστο αγαθό, το ύψιστο διακύβευμα, είναι σημάδι θανάτου, όχι ζωής. Η ζωή χυμάει μπροστά να δημιουργήσει ανώτερες μορφές, πιο πολύπλοκες, πιο συνειδητές, πιο εκλεπτυσμένες, πιο ελεύθερες. Η μόνη κατάσταση στην οποία τής έχει στερηθεί το σώμα, είναι ο θάνατος. Και το σώμα σου πλέον δεν σου ανήκει. Είναι του ιερατείου της επιστήμης, είναι των πολιτικών ναζί που έχουν διαχωρίσει τους ανθρώπους σ’ ελίτ και σκλάβους. Το επόμενο βήμα είναι να το ξεπεράσουν όπως διατείνονται, «το ξεπερασμα της βιολογίας», ή αλλιώς να σε εξαφανίσουν, εσένα και κάθε μορφή ζωής που αντιστέκεται στα ολοκληρωτικά τους όνειρα και γούστα.
    Μπορείς να χλευάζεις όσο θες τώρα, αλλά όταν θα έρθει εκείνη η ώρα να το αντιληφθείς μπορεί να είναι αργά, και θα είναι αργά, γιατί είναι ήδη αργά, γιατί έχουμε βυθιστεί σ’ ένα σκοτάδι κι ευθύνη δεν έχουν οι άλλοι αλλά εμείς, εγώ, εσύ. Δεν κάνουμε τίποτα για όλη αυτή τη φρίκη. Είμαστε οι καθημερινοί, απλοί γερμανοί πολίτες του μεσοπλέμου, που μέσα σε λίγο διάστημα, από εκεί που είχαμε τις δουλειές μας και τις οικογένειές μας και μια νορμάλ ζωή, καταλήξαμε στο Άουσβιτς και την Τρεμπλίνκα να κάνουμε τους συνανθρώπους μας —όποιον διέφερε από εμάς— σαπούνι. Το κακό μην το ψάχνεις στους άλλους. Το κακό το αναπαράγουμε εμείς, δεν υπάρχει έξω μας, αλλά τα μίντια έχουν φροντίσει να σε καθησυχάσουν, να νιώσεις δίκαιος και φωτεινός, άγιος, έχουν φροντίσει να μην ξυπνήσεις ποτέ σου, να μην βρεις το πρόβλημα ποτέ σου και υπάρξει μια περίπτωση να αλλάξει κάτι σ’ αυτόν τον κόσμο προς το καλύτερο. Τα κυρίαρχα μίντια σε αγαπούν τόσο: σου έδωσαν έναν ολόκληρο Πούτιν ως ενσάρκωση του διαβόλου, του απόλυτου κακού που ευθύνεται για όλο το κακό στον κόσμο —όπως έκαναν πριν, ανάλογα με το ποιος ταίριαζε στην περίσταση προς προώθηση της εκάστοτε ατζέντας της Δύσης, με τον διάβολο Σαντάμ, τον διάβολο Μπιν Λάντεν, τον διάβολο Κιμ Γιονγκ Ουν, τον διάβολο Άσαντ κ.ά. (όλοι από την κακή Ανατολή, με αξιοπρόσεχτη εξαίρεση τον διάβολο Τραμπ). Πλέον, έχοντας το κακό ενσαρκωμένο σ’ έναν άνθρωπο, μπορείς να συνεχίσεις ήσυχος και καθαρός, ελαφρύς από κάθε βάρος, ανεύθυνος, να λειτουγείς με το πάτημα ενός κουμπιού, με τις επιθυμίες της μηχανής, της κατασκευής που πέρασες για εαυτό σου. Ακόμα καλύτερα μπορεί να γίνεις θεός και μέγας κριτής —να νιώσεις κι εσύ για λίγο την καύλα της εξουσίας από την έδρα του ιεροεξεταστή— και να καταδικάζεις και να καταριέσαι και να παίρνεις κεφάλια απονέμοντας δίκαιο, με βάση όχι την πραγματικότητα αλλά τις αφηγήσεις των μίντια—ένας αδαής δυστυχώς, ένα ζώο χακαρισμένο. 

_________

    Υ.Γ. Θέλω να σημειώσω το εξής: πως κανείς δεν μιλά για την απόφαση της Γερμανίας να εξοπλιστεί στρατιωτικά (πάνω από 100δις ο προϋπολογισμός), ενώ της έχει απαγορευτεί μετά την ήττα της στον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (τον οποίο αυτή προκάλεσε), μετά τη συνθηκολόγησή της και την καταδίκη της για τα φρικτα εγκλήματα που έκανε κατά της ανθρωπότητας. Η Γερμανία δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει μονομερώς για το αν θα εξοπλιστεί και σε τι βαθμό. Μοιάζει να επαναλαμβάνεται η Ιστορία. Το ίδιο έκανε η Γερμανία του Χίτλερ όταν αποφάσισε μονομερώς να εξοπλιστεί ενώ, ως ηττημένη στον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (τον οποίο προκάλεσε αυτή), της ήταν απαγορευμένο. Η δικαιολογία της μονομερούς απόφασης της τότε χιτλερικής Γερμανίας να εξοπλιστεί —όπως και τώρα— ήταν ο κίνδυνος της εξάπλωσης της Ρωσίας δυτικά. Η αφήγηση περί ρωσικής απειλής έχει δουλέψει θαυμάσια για τους Γερμανούς που δεν θα σταματήσουν ποτέ απ' ό,τι φαίνεται να στραγγαλίζουν τους λαούς. Το έχουν ήδη κάνει —το κάνουν— μέσω της οικονομίας, και της ελεγχόμενης από αυτούς Ευρωπαϊκής Ένωσης (το όραμα του Χίτλερ). Θα είναι μοιραίο λάθος να δώσεις σ' αυτούς τους αμετανόητους απογόνους των Ναζί τη στρατιωτική ισχύ που επιθυμούν, ώστε να εξαπολύσουν έναν ακόμα παγκόσμιο πόλεμο, ειδικά τώρα που το σαθρό οικονομικό σύστημα που έφτειαξαν καταρρέει, γίνεται σκόνη, και δεν θα μπορούν για πολύ να έχουν τον έλεγχο της Ευρώπης ξεγελώντας τους λαούς της μέσω δωσίλογων πολιτικών και διεφθαρμένων δημοσιογράφων. Δεν είναι μόνο ο έλεγχος που χάνεται, είναι και ο τρόμος της Γερμανίας ότι σύντομα θα την ανακαλύψουν, θα καταλάβουν τον ρόλο της, το τι έχει κάνει στους λαούς, ότι ίσως πλησιάζει η ώρα που θα πρέπει να τιμωρηθεί. Έχει εκτεθεί, και μόλις αποκαλυφθεί η εγκληματική επιχείρηση Κόβιντ, όπου τον κύριο λόγο της επιβολής των μέτρων, της καταστολής, της άρσης των συνταγματικών δικαιωμάτων των ανθρώπων, είχε η Γερμανία (όχι οι ΗΠΑ), ο πέλεκυς της μοίρας θα πέσει πάνω της. Οι λαοί της Ευρώπης που τράβηξαν τα πάνδεινα στα χέρια τής Γερμανίας (ακόμα τραβάνε) τη συγχώρεσαν επανειλημμένως, δεν την τιμώρησαν όπως ενδεχομένως της άξιζε (να τη βομβαρδίζουν κάθε 50 χρόνια, όπως έλεγε ο Τσώρτσιλ). Ούτε καν αποζημιώθηκαν οι λαοί για τα θύματά τους, τις λεηλασίες των χωρών τους, τις καταστροφές των υποδομών τους —και πώς να αποζημιώνονταν με τους πουλημένους ηγετίσκους τους, την πέμπτη φάλαγγα του ναζισμού που διείσδυσε στο κράτος και κατέλαβε τα ανώτατα αξιώματά του (φορωντας την «αριστερή» είτε τη «δεξιά» προβειά, και πάνω απ' όλα τη σοσιαλδημοκρατική με ό,τι τσιμπούσαν περισσότερο οι λαοί); Και να που οι λαοί πάλι βρίσκονται κάτω από την μπότα της Γερμανίας —η οποία ποτέ δεν πλήρωσε για τα εγκλήματά της. Και κανείς δεν μιλάει που ετομάζεται για άλλη μια φορά να οπλίσει το χέρι της, καταπατώντας τις διεθνείς συνθήκες.

Τελικά ο πόλεμος του Πούτιν αποτελεί το άλλοθι που έψαχνε η Γερμανία εδώ και εβδομήντα χρόνια για να βάλει μπρος και πάλι την πολεμική της μηχανή. Είναι ένας πόλεμος που θα μπορούσε να ονειρευτεί, ή να παίξει έτσι το παιχνίδι, ώστε να φέρει τη Ρωσία στο σημείο να μην έχει άλλη επιλογή από το να τον ξεκινήσει. Οι Γερμανοί, όπως ξέρουμε και από το ποδόσφαιρο, δεν κάνουν πίσω αν δεν σφυρίξει τη λήξη ο διαιτητής, όσο και να χάνουν. Κάποιος πρέπει να τους σταματήσει. Ή θα τους σταματήσουν οι λαοί (που δεν φαίνεται να παίρνουν χαμπάρι το παιχνίδι, όντας στην πλειοψηφία τους χακαρισμένοι), ή θα τους σταματήσει η κίνηση της ίδιας της ζωής έχει αλέσει τρομερές και πανίσχυρες αυτοκρατορίες, δεν θα αλέσει ένα ναζιστικό καρκίνωμα που κάνει μετάσταση παντού απειλώντας με θάνατο ό,τι υπάρχει;

    Και ένα τελευταίο όσον αφορά στις παγκόσμιες εξελίξεις: Βλέπω ως πολύ πιθανή μια πολεμική σύγκρουση στην Ταϊβάν. Περίεργη κινητικότητα κορυφαίων αξιωματούχων των ΗΠΑ στη χώρα. Η Κίνα εάν επιτεθεί, όπως ο Πούτιν στην Ουκρανία, να δούμε τι θα πουν οι δυτικοί και τα μίντια που είναι, και οι δύο τους, κώλος και βρακί με τη νέα υπερδύναμη της Άπω Ανατολής. Οι δυτικοί μήπως δεν ήταν εκείνοι που επέτρεψαν στην Κίνα να μπει στις αγορές τους και να τις αλώσει, χωρίς δασμούς, με τιμές πώλησης των κινεζικών προϊόντων χαμηλότερες του κόστους παραγωγής των ντόπιων, μην επιτρέποντάς τους να είναι ανταγωνιστικοί, διαλύοντάς τους και καταστρέφοντας τις οικονομίες των κρατών τους; Για να μην αναφέρω το παιχνίδι της φορολογίας σε συνδυασμό με τους δασμούς στο παγκόσμιο εμπόριο, με το οποίο έδιωξαν τις πιο αποδοτικές εταιρίες τους, τις βιομηχανίες τους, τα πάντα, αφήνοντας πίσω στρατό ανέργων, και ολοένα πιο χαμηλά μεροκάμματα για τους εργαζομένους. Και ο πακτωλός δανείων ψεύτικου χρήματος με όρους τέτοιους και προς συγκεκριμένα πρόσωπα, ώστε ως λαός να πάρεις μια προσωρινή ανάσα, να δείξουν κάπως καλά τα νούμερα, χωρίς όμως να μπορέσεις να φτειάξεις μια υγιή, πραγματική οικονομία, να μην ορθοποδήσεις ως χώρα, για να έρθουν την κατάλληλη ώρα και να σου πιουν το αίμα. Όταν λέμε δυτικοί —«οι δυτικοί το έκαναν»— μήπως δεν είναι η Γερμανία της Μέρκελ που χάραξε αυτήν την πολιτική για την Ευρώπη, και κυρίως ο Ομπάμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής; (Θα σου φανεί παράξενο να λέω κάτι τέτοιο για τον αγαπημένο πρόεδρο των κυρίαρχων μίντια. Τον νομπελίστα που βομβάρδισε και διέλυσε στα οχτώ χρόνια της θητείας του εφτά χώρες. Τον 44o πρόεδρο που αύξησε το χρέος των ΗΠΑ περισσότερο από όσο και οι 43 πρόεδροί της μαζί, ρημάζοντας τη μεσαία τάξη, κάνοντας τους φτωχούς φτωχότερους και γκετοποιώντας τη μαύρη κοινότητα. Αυτόν που μέχρι κι ένα μέρος της βάσης του κόμματός του —μαύροι, λατίνοι τον σιχάθηκε και έβγαλε στις εκλογές του 2016 τον Τραμπ. Μαύροι και λατίνοι που στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν Ομπάμα, πήγαν και ψήφισαν Τραμπ, και σε μία νύχτα χαρακτηρίστηκαν οπαδοί της λευκής υπεροχής. Ο Τραμπ δεν εκλέχτηκε από λευκούς ναζί όπως προσπάθησαν να πουν τα μίντια για να κουκουλώσουν την άθλια προεδρία του Ομπάμα —τον ψήφισε η «μισή» Αμερική). 

Για να δούμε λοιπόν τι θα γίνει στην Ταϊβάν. Δεν καταλαβαίνω το παιχνίδι που παίζεται εκεί. Κάποιοι μιλούν για βιοχημικά εργαστήρια στην Ταϊβάν χρηματοδοτούμενα από τη Δύση, όπως στην Ουκρανία και τη Γιουχάν. Ποιος ξέρει; Ο κόσμος βράζει. Το παιχνίδι όπως παιζόταν τον τελευταίο αιώνα πάει να ανατραπεί. Είμαστε σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι που θα καθορίσει τη νέα κατάσταση που θα μεταμορφώσει τον 21ο αιώνα. Το ζήτημα είναι ποιος θα ελέγχει αυτήν την κατάσταση, τα φασιστικά, αιμοδιψή κράτη με εργαλείο την επιστήμη του διεστραμμένου ιερατείου την οποία εκθειάζει ο Χαράρι, ή οι λαοί; Θα ξυπνήσουμε ώστε να αφαιρεθεί μια για πάντα τούτη η πέτσα που μας αλλοίωσε την όραση; Που μας έκανε να ζούμε σε μια πραγματικότητα πλαστή; Οι πιθανότητες, ξεκάθαρα, είναι εναντίον των λαών. Τουλάχιστον όσο τα κυρίαρχα μίντια τούς κρατάνε τυφλούς, εκτός πραγματικότητας. Τα κυρίαρχα μίντια πρέπει να γίνουν στάχτη, και όλοι αυτοί οι χρυσοπληρωμένοι αλαζόνες τους που δασκαλεύουν τους λαούς στο τι λέγεται και τι όχι, τι αληθεύει και τι είναι fake, να σαπίσουν στη φυλακή. Τα μάγια να σπάσουν. Ο κόσμος να δει.


γ. γεωργίου

Τετάρτη, Ιανουαρίου 13, 2021

Ανθρώπινο Μανιφέστο

     Το μπλογκ ονομάζεται nobeliefin. Είναι κάτι που με αντιπροσωπεύει. Δεν πιστεύω σε κάτι, παρά μόνο σε ό,τι ενσαρκώνω, έπειτα από μόχθο, μελέτη, αναζήτηση, έπειτα από έρωτα, έπειτα από κάθε μεταστοιχείωση όπου η γνώση έχει ζυμωθεί στα σπλάχνα μου, έχει αναμειχθεί με το DNA των κυττάρων μου. Αυτή η έλλειψη πίστης (με την έννοια την οποία εσύ ο υπέρμαχος του στείρου λόγου κατανοείς), προφανώς και δεν είναι μία μηδενιστική στάση, ούτε αποτελεί την άρνηση τής γνώσης, του οτιδήποτε υπάρχει ή πιστεύεται ότι υπάρχει. 

    Ο καθένας είναι μοναδικός και η οπτική του διαφέρει. Εάν μου παρουσιάσεις κάτι ως αλήθεια δεν έχω κανέναν λόγο να σε πιστέψω de facto, γιατί γνωρίζω πως εσύ κι εγώ το πιο πιθανόν να έχουμε τελείως διαφορετική οπτική τού κόσμου —που είναι και θαυμάσιο— που σημαίνει η αλήθεια σου ίσως να μην είναι η αλήθεια μου. Εάν όμως μου προκαλεί το ενδιαφέρον, εάν με ελκύει, εάν έχει τις προϋποθέσεις —κατά τον τρόπο που ο Νίτσε θα πίστευε μόνο σ’ έναν Θεό που χορεύει, γιατί μόνο ένας τέτοιος Θεός θα είχε γι’ αυτόν τις προϋποθέσεις να είναι αληθινός, να εκφράζει μία αλήθεια— τότε θα την φλερτάρω, θα βγω ραντεβού μαζί της, θα ξοδέψω χρόνο και χρήμα και ενέργεια, κι αν μου διεγείρει αυτή η αλήθεια το Σώμα θα της κάνω έρωτα. Δεν θα την ερωτευτώ επειδή έχει ένα καλοσχηματισμένο πρόσωπο. Θα την ερωτευτώ επειδή μπορεί να ζήσει μέσα μου, επειδή μπορώ να ζήσω μέσα της, επειδή η έλξη αυτή σπάει κάθε σύνορο, και τίποτα δεν είναι πια υποκείμενο και αντικείμενο. Το υποκείμενο και το γνωστικό του αντικείμενο γίναν ζύμη, όπως όταν ενώνεις νερό κι αλεύρι και τ’ ανακατώνεις. Η ζύμωση αυτή σώματος και αλήθειας είναι στάδιο τής αλχημιστικής ένωσης, της αλχημιστικής μεταστοιχείωσης τής ύλης. Μπορείς να την πεις εμβίωση, εμπειρία, και χωρίς αυτήν οποιαδήποτε πίστη σε κάτι είναι προκατάληψη, ιδεοληψία, ψευδαίσθηση. Ή αλλιώς, είναι μια αλήθεια χωρίς σώμα. Χωρίς σωματικότητα η πίστη-πνεύμα είναι κάτι ξένο που κατοικεί μέσα σου σαν φάντασμα. Αυτό το είδος πνεύματος σε μικραίνει, καθώς είναι κενό από ύλη, και δεν έχει ρίζα για να μπορεί κάποτε ν' ανθίσει. Δες τον εαυτό σου στον καθρέπτη: Σε κάνει δειλό. Σε κάνει φανατικό. Σε κάνει ξεροκέφαλο. Σε κάνει ρουφιάνο. Σε κάνει απαίσιο.

    Καμία πίστη σε. Στη γλώσσα μου σημαίνει κατάδυση στα θαλάσσια βάθη, στα σκοτάδια της ύπαρξης, τον Άδη. Να πεθάνω ως κλισέ σκέψη, ως μπάτσος, ως ρουφιάνος, ως δημοσιογράφος —όλοι αυτοί που τους βλέπω έξω μου κι έχουν τη ρίζα μέσα μου. Και να ανέλθω όπως η Αφροδίτη, το λαμπρό άστρο της αυγής, γυμνός, διάφανος. Αναζήτηση, μελέτη. Δεν μπορεί η αλήθεια να είναι ένα αφηρημένο, αόριστο πνεύμα. Δεν μπορεί η αλήθεια να είναι η ιδιοκτησία κάποιων ειδικών, θεολόγων, φιλοσόφων, επιστημόνων, παρά κάτι ενσώματο, κάτι που να έχει σαρκωθεί από το άτομο, και έχει χωνευτεί ή απορριφθεί, όπως με την τροφή που βάζεις μέσα σου. 

    Είναι μια επίπονη διαδικασία, το ξέρω, αλλά από τη στιγμή που είσαι φυλακισμένος σπίτι σου, τι άλλη επιλογή έχεις από το να διερευνήσεις την πραγματικότητα; Εάν έρχονταν αστυνομικοί, σε συλλάμβαναν χωρίς εσύ να έχεις κάνει τίποτα, και σ’ έκλειναν φυλακή, δεν θα το έψαχνες; Δεν θα μελετούσες τόμους εγκληματολογίας, νομικής επιστήμης, οτιδήποτε, εάν απ’ αυτό θα κρινόταν η ίδια σου η υπόσταση, να καταλάβεις γιατί βρέθηκες εκεί και να υπερασπιστείς την αθωότητά σου; Να συλλάβεις την πραγματικότητα; Γιατί λοιπόν συμπεριφέρεσαι σαν χαρακτήρας του Κάφκα; Γιατί αποδέχεσαι πως το παιχνίδι είναι έτσι όπως στο παρουσιάζει μία ανώτερη δύναμη, το Κράτος, το ολοκληρωτικό αυτό Κράτος με τα μεταφυσικά χαρακτηριστικά, που είναι ο συγγραφέας τούτης της παράλογης αφήγησης και οι ακριβοπληρωμένοι αυλοκόλακές του γιατροί και μίντια; Γιατί δεν ψάχνεις; Γιατί δεν ακούς κι άλλους που έχουν άλλη άποψη; Θες να ανήκεις στη κυρίαρχη άποψη, να είσαι ασφαλής, δημοφιλής, να μην σε πουν ψεκασμένο, να μην σε κοροϊδέψουν, να σου χτυπάν φιλικά την πλάτη, κι εν τέλει δεν θέλεις να ρισκάρεις, να πεις κάτι δικό σου, μια δικιά σου εκτίμηση και ν' αποτύχεις. Αλλά έτσι ποτέ δεν πήγε ο κόσμος μπροστά. Κάθε φορά η κυρίαρχη άποψη ήταν μία άποψη για ξεπέρασμα, και ιστορικά γινόταν πάντα μέσα από τη σύγκρουση. Εκτός από τώρα. Όχι παγκοσμίως —ευτυχώς— αλλά δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα. Αριστεροί και δεξιοί με σκυμμένα τα κεφάλια. Κι ας ξεπήδησαν κι οι δυο ιστορικά μέσα από τις σελίδες τού Χέγκελ, κανείς τους δεν έχει ιδέα, δεν άκουσαν ποτέ για το πώς κινείται η ιστορία. Έχουμε τη θέση τού ολοκληρωτικού κράτους, που είναι και η θέση του διεστραμμένου επιστημονικού ιερατείου, που είναι και η θέση του εκφυλισμένου εκκλησιαστικού ιερατείου, που είναι και η θέση των σαπισμένων ψυχικά μίντια, που είναι και η θέση του παράφρονα μεσσία Γκέιτς, που είναι και η θέση των ανήθικων φαρμακευτικών καρτέλ. Αυτή είναι η Θέση, που εμφανίζεται ως εκπρόσωπος της απόλυτης αλήθειας, θέση την οποία έχεις αποδεχτεί, άκριτα. Πού είναι λοιπόν η αντίθεση σ’ αυτή τη θέση με βάση τη διαλεκτική; Ποια είναι η φύση της; Εϊναι ανόητοι και ψεκασμένοι όσοι αντιτίθενται ή μήπως όταν κατηγορείς κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη; Ρωτάω, μήπως και τα πράγματα δεν είναι όπως τα έχεις πληροφορηθεί. Ενημερώνεσαι από τη μία παγκόσμια πηγή που προμοτάρει τη Θέση, η οποία εκφράζεται μέσα από αυτόν τον ανήκουστο μονόδρομο τής ενημέρωσης, τον πρωτάκουστο μονόδρομο τής επιστήμης, τον πασίγνωστο μονόδρομο τής πολιτικής —δέκα χρόνια τώρα συνήθισες την κατακρεούργηση τού Συντάγματος, την πώληση της χώρας σου σε τιμή ευκαιρίας, την απουσία ατομικών δικαιωμάτων, τη γερμανική κατοχή που τα μίντια παρουσιάζουν ως αδερφική συνεργασία εντός της ευρωπαϊκής ένωσης. Αραχτός στο κινητό σου το παίζεις παντογνώστης, ενώ στην πραγματικότητα ένα δεν ξέρεις, ότι τίποτα δεν ξέρεις. 

    Ούτε εμένα μη με πιστεύεις. Δεν θέλω να με πιστέψεις. Ψάξε, μάθε, και κρίνε για εσένα ποια είναι η αλήθεια. Η αλήθεια σου. Και κατά πόσο αυτή η αλήθεια σου έχει βάρος, ώστε να μπορέσει ν’ αγγίξει τη μία ιστορική πραγματικότητα που καβαλάμε ή πνιγόμαστε σαν ναυαγοί στη θάλασσα τού γίγνεσθαι. Όχι να φανταστείς τη σανίδα που θα σε κρατήσει στην επιφάνεια, που πιθανόν να σε βγάλει σε κάποιο εικονικό νησί τής επιθυμίας, αλλά να τη γραπώσεις με τα πληγιασμένα χέρια, τους μυς που γίναν παλαμάρια από τον αγώνα της επιβίωσης, την ένταση που καίει τα σπλάχνα, και να περάσεις μέσα από τις συμπληγάδες, να διαβείς τις πύλες τού Άδη για να βγεις στη δική σου Ιθάκη. Να πατήσεις στην αμμούδα και να φωνάξεις από χαρά, να κλάψεις από συγκίνηση. Μία νίκη ένσαρκη. Βγες από το κωλοφέισμπουκ που σου έχει κάνει το μυαλό κουνουπίδι, και ξεκίνα να ψάχνεις για ποιον λόγο σε καταδίκασαν σε φυλάκιση. Μου το παίζεις αντιφασίστας εκεί, στο πλέον φασιστικό μέσο που καταπατά τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία τού λόγου, κατεβάζοντας λογαριασμούς, σβήνοντας δημοσιεύσεις, στέλνοντας στα τάρταρα τού διαδικτύου όποιον έχει μία διαφορετική άποψη από την κυρίαρχη τού ολοκληρωτικού κράτους, το οποίο τείνει να γίνει παγκόσμιο. Δεν σιχάθηκες τον εαυτό σου να ζεις σ’ αυτήν την αντίφαση; Είσαι αντιφασίστας όπως κάποιος άλλος είναι πανκ, με λωρίδα είκοσι ευρώ το κούρεμα και σκισμένα ρούχα σχεδιασμένα από οίκους μόδας. Ακίνδυνος με απλά λόγια. Γιαλαντζί. Για να ζεις επαναστάτη μου εκεί μέσα, στο κωλοφέισμπουκ, και να πουλάς πνεύμα, χωρίς να σ’ έχουν στείλει, είναι δείγμα το πόσο παθητικός είσαι, το πόσο αδιάφορος, καταμεσίς της μάχης, να συναινείς με τις φασιστικές πρακτικές του για να ποστάρεις ανοησίες. Περισσότερο από την αλήθεια σ’ ενδιαφέρει να είσαι αρεστός στους άλλους, αναγνωρίσιμος ως κουλ, ως ροκ, ως οπαδός τού «ορθού» κυρίαρχου λόγου. Ήδη οι τοίχοι τού φέισμπουκ, σε έναν ιστορικό μελετητή τού αύριο, θα δείχνουν με μιας το ποιος συμπορεύτηκε με το ολοκληρωτικό κράτος, με το ολοκληρωτικό ιερατείο τής επιστήμης, με τα ολοκληρωτικά μίντια. Το ποιος έλεγε απλώς μπούρδες, εξυπνάδες, ψευτοπαλληκαριές τού πληκτρολογίου, ανάξια όλα στη σύγκρουση που ζούμε τώρα και διακυβεύεται ο άνθρωπος και η ελευθερία του. Το ποιος μετέτρεπε τα λόγια του σε ξίφη και λάβωνε τη λερναία ύδρα τού ολοκληρωτισμού με τίμημα ακόμα και την ίδια τη ζωή του. 

    Φτάσαμε σ’ ένα κρίσιμο σημείο κοινωνικού/κρατικού προγραμματισμού που θα πρέπει να αρχίσουμε από την αλφαβήτα: Να αμφισβητείς την εξουσία. Σε κάθε της μορφή. Πολιτική εξουσία, θρησκευτική εξουσία, χρηματοπιστωτική εξουσία, μιντιακή εξουσία, ιατρική εξουσία. Να μάθεις να διακρίνεις τι είναι τι. Την αλήθεια από το ψέμα, την πραγματικότητα από την εικονική της εκδοχή. 

    Άκου το σκοτάδι που σε βαραίνει, τον πόνο, την οργή, τον φόβο, τη θλίψη. Κι άσε το Σώμα σου να μιλήσει. Όχι ο προγραμματισμένος, κατασκευασμένος νους. Αυτός μοιάζει να έχει χάσει το παιχνίδι. Το Σώμα όμως είναι πάντα εκεί, ό,τι είσαι, εκεί που δεν υπάρχουν διαχωρισμοί, εκεί όπου ο Καρτέσιος γίνεται σκόνη. Δεν έχεις επιλογή παρά να πάρεις θέση. Επιτίθονται παντού, στο μυαλό σου και στην καρδιά, στη λογική και τα συναισθήματά σου. Σαν να πολεμας σε δύο μέτωπα ταυτοχρόνως, οφείλεις να γίνεις ένα. Δεν θέλουν το καλό σου και πρέπει να το χωνέψεις εάν θες να επιβιώσεις. Δεν μπορείς να το καταλάβεις, γιατί στον νου σου έκαναν hacking. Το αισθάνεσαι όμως. Αισθάνεσαι ότι κάτι δεν πάει καλά, ότι δεν μπορεί να μην ζεις για να μην πεθάνεις. Αυτό δεν σου λένε οι πράξεις τους; Μην ζεις για να μην πεθάνεις. Κι αν φοβάσαι φίλε μου, δεν έχεις πια τίποτα να χάσεις. Είσαι στο Άουσβιτς. Μόλις κατέβηκες από τα τρένα. Χιλιάδες εσείς και μερικές δεκάδες στρατιώτες απέναντι. Χαμηλώνεις το κεφάλι. Αγνοείς τα μαθηματικά, τις πιθανότητες, τη δύναμη που έχεις. Ρωτάν ποιος ξέρει από μηχανική. Ρωτάν ποιος ξέρει από σιδηρουργία. Ποιος ξέρει από οικοδομή. Ποιος παίζει μουσική. Σηκώνεις το χέρι. Μπορεί να τη βολέψεις. Να βρεις δουλίτσα στο Άουσβιτς, να πιάσεις την καλή. Άλλωστε είδες τι έγραφε στην είσοδο προτού μπεις: Η εργασία ελευθερώνει. Πρώτα όμως, για λόγους υγιεινής, σας λεν να περάσετε από εδώ, γδυθείτε παρακαλώ. Και σκαμπίλι να πέσει δεν έπεσε σε σένα, σκυφτός ελπίζεις να τελειώσει η τυπική καθαριότητα και να ξεκινήσεις τη δουλειά. 

«Περάστε για μπάνιο. Raus!»

Μπαίνεις με τον φόβο, με μια ελπίδα που προσπαθεί να κοροϊδέψει τον φόβο, με την αγνοια που κάνει σαν τη στρουθοκάμηλο. Μπαίνεις για μπανάκι και καταλήγεις σαπούνι. 

    Δεν είμαστε στην Ελλάδα, δεν είμαστε σε κάποια δημοκρατική χώρα, δεν είμαστε στην Ευρώπη των λαών, ούτε σε κάποια όλο ανθρωπιά παγκόσμια κοινότητα. Είμαστε στο Άουσβιτς. Και πάμε για μπανάκι. 

    Σημασία δεν έχει το θέαμα που προβάλλουν στην τηλεόραση, αλλά η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα αποκτάει την υλικότητά της από τα συμβάντα που την υφαίνουν, όχι από τα συνεργεία των μίντια. Εάν σκαλίσεις τα συμβάντα θα βρεις τα αποδεικτικά στοιχεία που ριζώνουν την αλήθεια στο χώμα τής πραγματικότητας. Η αλήθεια είναι η αλήθεια μου, του καθενός, μία υποκειμενικότητα που διαφωτίζει ή συσκοτίζει τον εαυτό μας και σημαίνει την αντίληψή μας η οποία είναι αντανάκλαση τής συνειδητότητάς μας. Αυτή η αλήθεια παύει να είναι νεφέλωμα, υποκειμενικότητα, «έτσι νιώθω άρα έτσι είναι», κι αποκτάει βάρος όταν ταυτίζεται με την πραγματικότητα. Δεν αντικειμενοποιείται. Σωματοποιείται. Σ’ αυτό το σημείο το υποκείμενο και το αντικείμενο έχουν υποστεί μία αλχημιστική ζύμωση και αυτό που μένει είναι μία μεταστοιχειωμένη ύλη, εσύ, ενσαρκώνοντας πια την πραγματικότητα, και η γνώση δεν είναι μια γνώση εξωτερική, μια γνώση για να πουλάς πνεύμα, κενή, ένα φάντασμα που σεργιανίζει στις ιδεοληψίες, στην πίστη (όπως πχ «πιστεύω ότι ο καπιταλισμός φταίει» και καθάρισες, τα είπες όλα), αλλά κύτταρα, πυρηνική πληροφορία χαραγμένη στις αλυσίδες τού DNA. Δράση.

    Όλο αυτό το θέαμα του ιού έτσι όπως έχει σερβιριστεί στην ανθρωπότητα δεν έχει καμία ρίζα στην πραγματικότητα. Πού είναι τα πραγματικά συμβάντα που την υφαίνουν; Που είναι τα στοιχεία που δείχνουν με σαφήνεια και ακρίβεια την επικινδυνότητά του; Πουθενά. Σαν να βλέπεις χολιγουντιανή ταινία κακού σεναριογράφου, επιπόλαιου, βιαστικού. Μέχρι να δοθούν τα πραγματικά στοιχεία και να αναλυθούν τα πραγματικά συμβάντα δεν πιστεύω ότι υπάρχει καμία αλήθεια στο όλο αυτό θέαμα. Το να πιστέψω στο θέαμα είναι σαν να πιστεύω στις μάγισσες τού Μεσαίωνα, να ουρλιάζω κι εγώ να καούν στην πυρά, γιατί το είπε το ιερατείο των παπάδων. Ποιος θα μας σώσει από το ιερατείο των επιστημόνων; Από το ιερατείο των πολιτικών; Από το ιερατείο των μίντια; Θα έρθει και γι’ αυτούς το πλήρωμα τού χρόνου, όπως για καθετί που γεννήθηκε κάποτε και αναπόφευκτα τείνει προς τον θάνατο. Κι αυτή η ώρα πλησιάζει. Ο κόσμος αρχίζει να συνειδητοποιεί την απάτη. Ένας επιπλέον κάθε φορά και το ποδάρι που στηρίζει τον θρόνο τους τρίζει ολοένα περισσότερο. 

    Ακούς τη λέξη επιστήμη και αυτομάτως είσαι προγραμματισμένος να την ταυτίζεις με την ηθική, όπως τον Μεσαίωνα οι αδαείς όταν ακούγαν τη λέξη εκκλησία. Ξεχνάς ότι οι ίδιοι άνθρωποι είναι πάντα, ικανοί για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Γνωρίζεις ότι ο Μένγκελε ήταν επιστήμονας, γιατρός. Ήταν ειδικός. Και θα έπρεπε να ξέρεις ότι δεν αποτελεί τη μοναδική περίπτωση ανήθικου, εγκληματία γιατρού στην ιστορία τού ανθρώπου. Αυτοί που ανοίγουν με νυστέρι τους ανθρώπους ζωντανούς για να πάρουν τα καρτέλ τα όργανά τους και να τα μοσχοπουλήσουν στη μαύρη αγορά είναι γιατροί. Τεράστια μπίζνα, πολλοί οι ειδικοί. Αυτοί που βασανίζουν ζωντανούς οργανισμούς, ζώα και ανθρώπους για να βρουν καινούργια δηλητήρια, να κατασκευαστούν καινούργια βιολογικά όπλα, είναι γιατροί. Οπότε όταν ακούς επιστήμη να είσαι πιο προσεκτικός. Μην τσιμπάς από ένα όνομα και μόνο, από έναν τίτλο. Μάθε να διακρίνεις τον επιστήμονα από τον επιστήμονα, μάθε να διακρίνεις γενικώς.

    Το επιστημονικο ιερατείο λοιπόν, αρνείται να ακολουθήσει τις αρχές τής επιστήμης και να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία. Κυνηγάει τις δικές του μάγισσες: όσους δεν θέλουν να υποταχτούν στην ολοκληρωτική εξουσία, όσους αμφισβητούν το θέαμα. Έχουμε την ενδιαφέρουσα περίπτωση όπου οι αμφισβητίες είναι αυτοί που δρουν επιστημονικά σε αντίθεση με το επιστημονικό ιερατείο. Ζητούν στοιχεία. Ζητούν διαφάνεια. Τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει στην περίπτωσή μας, στην εκδίπλωση αυτού του γελοίου από μια οπτική, εντελώς εγκληματικού θεάματος. Επιτίθονται χυδαία. Βλέπει κανείς την ανεκδιήγητη αντιμετώπιση των αμφισβητιών από εκείνους που καί έχουν παραβεί κάθε άρθρο τού Συντάγματος, καί δεν έχουν προσκομίσει καν ένα πραγματικό στοιχείο. Βλέπει κανείς τον διασυρμό των αμφισβητιών, τη ρατσιστική αντιμετώπισή τους ως ψεκασμένους από όλα τα κεφάλια τής λερναίας ύδρας τού υπερδιογκωμένου, κανιβαλιστικού, σοσιαλιστικού-ναζιστικού κράτους, από τον γκαουλάιτερ του γερμανικού ράιχ στην Ελλάδα με τυπικό τίτλο «πρωθυπουργός» έως το γραφείο προπαγάνδας του με τυπικό τίτλο «μέσα μαζικής ενημέρωσης», αλλά και απ’ όλους αυτούς —εσένα!— που υποτάχθηκαν στην αφήγηση των απατεώνων. Δεν σε καρφώνω στον τοίχο. Δεν διαχωρίζομαι από εσένα, είσαι απολύτως αναγκαίος στο ανθρώπινο πρόταγμα για ελευθερία. Οφείλεις όμως στην ίδια τη ζωή, στον άνθρωπο, να συνέρθεις από τον λήθαργο, για να διεκδικήσουμε μαζί μια κοινωνία ελεύθερη.

    Το ξεκαθαρίζω, κι είναι η δική μου γνώση, η δική μου αλήθεια και δεν θέλω να με πιστέψεις: ό,τι συμβαίνει όλον αυτόν τον καιρό με τον ιό, δεν είναι παρά η μεγαλύτερη απάτη που έχει ποτέ συμβεί σε βάρος τής ανθρωπότητας. Δεν αρνούμαι την ύπαρξη τού κορωναϊού. Αυτός υπήρχε από πάντα, από τότε που εμφανίστηκε στη γη το πρώτο ζωικό κύτταρο. Αρνούμαι τον όρο πανδημία. Αρνούμαι την επικινδυνότητά του όπως παρουσιάζεται από τα μίντια και το επιστημονικό ιερατείο. Και καταγγέλω τα μέτρα ως ολοκληρωτικά που δεν έχουν καμία πρόθεση να νικήσουν κάποιον ιό αλλά να εξοντώσουν τους ανθρώπους, τους λαούς. Όχι γιατί έτσι με βολεύει, όχι για να έχω το πρόσωπο ενός αντιδραστικού, ενός πάνκι. Είναι γιατί τα έχω μελετήσει, σε αντίθεση με πολλούς που απλώς τα έχουν πιστέψει, όπως πίστευαν στον Μεσαίωνα πράγματα απίστευτα. Και γιατί το Σώμα μου, χωρίς ιδεοληψίες, χωρίς φοβίες, συλλαμβάνει φυσικότατα το στημένο σκηνικό: Πολιτικοί, γιατροί, διάσημοι μαϊντανοί, όλοι αυτοί που σου λέν να κάτσεις μέσα, να μην ζήσεις, ζουν προκλητικά τη ζωή τους κάνοντας πάρτι, μπροστά στη μούρη σου, σαν να μην υπήρχε ιός, γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα, τόσο ακίνδυνος είναι, που δεν χρειάζεται να αναστείλεις καμία σου συνήθεια: να κυκλοφορείς ελεύθερα, να συναναστρέφεσαι με άλλους, να δουλεύεις. Τους θεωρείς βλάκες, απρόσεχτους, που τους πιάνει ο φακός στα πράσα να μην τηρούν τίποτα απ’ αυτά που σου επιβάλλουν με ανείπωτη σκληρότητα; Δεν μπορεί να είσαι τόσο αφελής. Μήπως δεν ξέρουν οι ίδιοι το παραμύθι τους; Εσένα προσπαθούν να πείσουν ότι ο ιός είναι φονικός. Τα μέτρα είναι για σένα, όχι για όλους. Όπως έλεγε ο Όργουελ για τους πατερούληδες τής σοσιαλιστικής Ρωσίας, όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια είναι πιο ίσα. Όλους τους χτυπά ο ιός, αλλά κάποιους περισσότερο. Την πλέμπα βαράει, το βλέπεις κι εσύ που είσαι τυφλός. Γι’ αυτό στην Ελλάδα, τη ρημαγμένη από τους προδότες πολιτικούς, θερίζει ο ιός. Στο Ντουμπάι τίποτα. Στη Γιουχάν απ’ όπου και ξεπήδησε κάνουν ξέφρενα πάρτι. Στη Σουηδία χαλαρά. Στις Φιλιππίνες σε πυροβολούν στο κεφάλι για να μην κολλήσεις. Στην Αμερική το καλοκαίρι, στις πολιτείες των Δημοκρατικών τα μέτρα ήταν σκληρά για τους πολίτες, μην κολλήσουν, κλειστά μαγαζιά, απαγόρευση συναθροίσεων, μα δεν ίσχυαν για όσους διαδήλωναν, γιατί σ’ αυτούς δεν κολλούσε με τίποτα (ένας ιός με στιλ και κοινωνική ευαισθησία) —μπουλούκια βανδάλων που τα μίντια παρουσίαζαν σαν φιλειρηνικούς διαδηλωτές, εργαλεία μιας πολιτικής ατζέντας (εκείνοι που υποτίθεται πως ήταν ακτιβιστές υπέρ των δικαιωμάτων των μαύρων και έκαιγαν και λεηλατούσαν για μήνες τα μαγαζιά συνανθρώπων τους, και κυρίως μικρομεσαίων μαύρων. Εάν έβλεπες τα κανάλια-παραρτήματα του CNN στην Ελλάδα και όχι τους ίδους τους μαύρους που έκλαιγαν στα διαλυμένα μαγαζιά τους, θα έπρεπε να έψαχνες καλύτερα τα γεγονότα, μακριά από τα σάπια αυτά μίντια). Ακόμα, στα σούπερμάρκετ ο ιός δεν πλησιάζει. Στα λεωφορεία από τη σαρδελοποίηση των επιβατών δεν χωράει. Στις εκκλησίες, τα σχολεία, τα πάρκα, τις ακρογιαλιές, γαμεί και δέρνει. Στο βουνό δεν πας, πεθαίνεις. Την ημέρα είναι κουλ, μετά τις 9 σεληνιάζεται και θερίζει με δρεπάνι. Ούτε χριστούγεννα, ούτε πρωτοχρονιά σε άφησαν να κάνεις. Στα κρυφά, συνωμοτικά, μην σ’ ακούσει ο ρουφιάνος από δίπλα και καλέσει την προστασία τού πολίτη να σε σώσει από τον ανεύθυνο εαυτό σου. Έτσι την έβγαλες μέσα, βλέποντας τους γνωστούς της τιβί να σε κοροϊδεύουν όλη μέρα, συνωστισμένοι, δίχως προστασία, να πίνουν και να τραγουδούν, να χορεύουν να γλεντούν, κι έπειτα με πρόσωπο κοινωνιοπαθούς σαδιστή να σου εύχονται χρόνια πολλά. Χρόνια πολλά ε; Τι εύχεσαι χρόνια πολλά; Έτσι; Να ζήσεις σαν φάντασμα αιώνες; Ισόβια κάθειρξη; Ξέχασες το «καλύτερα μια ώρας ελεύθερη ζωή…»; Μα δεν εύχεσαι καν εσύ τα χρόνια πολλά, το πρόγραμμα που τρέχει μέσα σου. Εάν θες να εύχεσαι χρόνια πολλά, χρόνια καλά, καλή χρονιά, θα πρέπει να κάνεις κάτι, να βγεις από τις λέξεις και να σταθείς στο ύψος σου ως άνθρωπος. Γιατί όλα αυτά περί ιού είναι μπούρδα. Το βλέπεις κι εσύ που δεν βλέπεις τίποτα: εσύ χεσμένος στη φυλακή σου την οποία πληρώνεις κι από πάνω, κι αυτοί στις σάλες να χορεύουν και να πίνουν. Τι δεν καταλαβαίνεις; Είσαι τόσο ανίκανος να ερμηνεύσεις το προφανές; Αυτό που βλέπεις; Κάτσε λοιπόν μέσα μέχρι το 2045, τότε που σύμφωνα με τον γελοίο και παράφρονα προφήτη τής επιστήμης Kurzweil (βλ. The singularity is near) ο άνθρωπος θα κάνει το τελικό του update, την αναβάθμιση με την οποία θα εγκαταλείψει τη βιολογία μια για πάντα και θα γίνει μηχανή συνδεδεμένη με τεχνητή νοημοσύνη. Χωρίς βιολογία θα απελευθερωθείς από τους βιολογικούς ιούς, θα λυτρωθείς από κάθε φυσικό κίνδυνο, γυαλισμένος και σιλικονάτος, θα είσαι και ο πρώτος γκόμενος. Transhumanism. Singurality. Ναι, ναι, συνωμοσιολογίες είναι. Κοιμήσου ήσυχα. Έτσι κι αλλιώς, εάν συνεχίσουμε έτσι, μέχρι τότε δεν θα τη βγάλει κανένας μας. Εκτός κι αν γίνει το καταραμένο θαύμα και πιάσουν οι ευχές σου για χρόνια πολλά. 

    «Για ποια απάτη του ιού μιλάς; Δεν ντρέπεσαι;», αγριεύει μέσα σου ο αληθινός ιός: ο κρατικός προγραμματισμός. «Είσαι ειδικός;», θα μου πεις και θα νιώσεις σοφός, τεράστιος, πιο πάνω και από τον Βίτγκενσταϊν.  Τι είναι ο ειδικός αγαπητό μου ζόμπι; Κάποιος που γεννήθηκε με το χάρισμα της δεδομένης γνώσης, φωτισμένος a priori, ή κάποιος που μελέτησε και γι’ αυτό μπορεί να ισχυρίζεται ότι κάτι γνωρίζει; Εάν μελετήσω ό,τι μελέτησε ένας γιατρός με κάνει λιγότερο ειδικό; (τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο). Και τι γίνεται —το έχεις σκεφτεί;— όταν οι ειδικοί έρχονται σε πλήρη αντίθεση με άλλους ειδικούς; Συζήτηση θα ήταν το αναμενόμενο. Γιατί δεν συμβαίνει αυτό; Γιατί η γνώμη κάποιων ειδικών αποτελεί μονόδρομο; Ειδικοί οικονομολόγοι είναι αυτοί που έχτισαν τούτο το οικονομικό Άουσβιτς στο οποίο ζούμε μια δεκαετία τώρα, ή το ξέχασες; ή δεν έχεις αίσθηση που ζεις; Το περίμενες αυτό πριν; Αν στο έλεγαν δεν θα κορόιδευες; Και να που έγινες κι εσύ, κι εγώ, όλοι μας, αριθμοί στο Άουσβιτς. Γιατί να μην υπάρχουν ειδικοί γιατροί που να χτίζουν το ιατρικό Άουσβιτς στο οποίο θα ζήσουμε την επόμενη δεκαετία; Γιατί εσύ ο πιστός στην καλοσύνη των ανθρώπων, ο πιστός στους ειδικούς της τηλεόρασης, ο πιστός στους παράφρονες μεσσίες όπως ο Σόρος και ο Γκέιτς, ο πιστός στους εταίρους μας που κατάφεραν να υλοποιήσουν το όραμα του Χίτλερ περί Ευρωπαϊκής Ένωσης (τι, δεν το γνώριζες αυτό;) κι έκαναν όλον τον πλανήτη Άουσβιτς, πιστεύεις ότι κάτι τέτοιο είναι απίθανο; Γιατί για μια στιγμή δεν βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου; που ζεις; πως ζεις; Γιατί δεν παρατηρείς εσύ για σένα, εάν όλοι αυτοί στους οποίους πιστεύεις κι εμπιστεύεσαι τη ζωή σου, θέλουν το καλό σου; Γιατί δεν αναγνωρίζεις την πιο απλή αντίφαση: αυτοί που κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν το σύστημα υγείας τώρα έρχονται να σε σώσουν από έναν αόρατο εχθρό. 

    Αόρατος εχθρός. Γελάω. Πραγματικά, η πίστη σου σε έχει κάνει να πηγαίνεις ολοένα προς τα πίσω, στον Μεσαίωνα, εκεί που οι μεγάλοι εχθροί ήταν πάντα αόρατοι, όπως ο σατανάς. Κανείς δεν τον είδε, όλοι τον έτρεμαν, και όλοι υποτάσσονταν στην εξουσία η οποία ήταν εκεί για να τους σώσει από αυτό το προσωποποιημένο πνεύμα του κακού, πετώντας τους στην πυρά για εξαγνισμό, για κάθαρση. Κάπως έτσι θα σε εξαγνίσουν κι εσένα από τον ιό, από το κακό. Είσαι ήδη στα μπουντρούμια έγκλειστος. Lockdown όρος των φυλακών. Φυλακισμένος λοιπόν επειδή σου είπαν οι ειδικοί, οι ειδικοί του κώλου και των μίντια, όχι της επιστήμης (η επιστήμη δεν έχει μία μοναδική απάντηση, δεν βαδίζει σε μονόδρομους) ότι υπάρχει ένας αόρατος εχθρός που μας απειλεί όλους. Χωρίς πραγματικά στοιχεία, παρά μόνο μία κινηματογραφική ταινία τρόμου παιγμένη από τα κανάλια που πληρώθηκαν εκατομμύρια από τα χρήματά μας για αυτήν την «ενημέρωση». Έχεις ιδέα τι σημαίνει ενημέρωση; Θεωρείς πως ενημέρωση είναι μια συζήτηση με επιχειρήματα και αποδεικτικά στοιχεία, ή στόματα σχιζοφρενών που τσιρίζουν κι απειλούν όσους αμφιβάλλουν, όσους σκέφτονται ακόμα; Αλήθεια, μέχρι πριν ξεσπάσει ο αόρατος εχθρός τους, μας είχαν ταράξει με τη δήθεν ευαισθησία τους περί διαφορετικότητας και μόλις ξέσπασε ο ιός φάνηκε η υποκρισία: απαγορεύεται να είσαι διαφορετικός, να σκέφτεσαι κάπως αλλιώς, να νιώθεις αλλιώς. Απαγορεύεται να μιλάς. Πού πήγε όλη εκείνη η μάσκα τής καλοσύνης, της λεπτότητας; Γιατί τώρα τσιρίζουν με σφιγμένα σαγόνια, γιατί καλούν για την τιμωρία όσων αμφισβητούν τη σαθρή αφήγησή τους; Αύριο εσύ που θα τολμήσεις να αμφισβητήσεις θα είσαι τρομοκράτης. Μπορεί και ήδη. Ό,τι θέλουν δεν κάνουν; Μπορεί να με κατηγορήσουν για βιοτρομοκράτη και να με εξαφανίσουν με ψευδή στοιχεία. Εδώ που φτάσαμε είναι λογικό, δεν θα κάνουν πίσω, και μάλιστα το παιχνίδι θα το χοντρύνουν μέχρι να σβήσουν μέσα μας κάθε ίχνος ανθρώπου. Έχουν ξεσαλώσει. Πέρασαν τη γραμμή απ’ όπου δεν υπάρχει επιστροφή. Διέπραξαν τρομαχτικά εγκλήματα και θα κάνουν οτιδήποτε να μην κάτσουν στο σκαμνί. Οφείλουμε να τους σταματήσουμε, οφείλουμε να τους οδηγήσουμε στο σκαμνί, οφείλουμε να ζήσουμε. Εδώ που φτάσαμε είναι ή αυτοί ή εμείς. Ή θα μας τελειώσουν ή θα πληρώσουν για όλα τους τα εγκλήματα. Πώς θα τους σταματήσουμε; Έχοντας συνείδηση τού τι έχει συμβεί, του τι συμβαίνει. Όσο αποκτάς συνείδηση τόσο η πραγματικότητα ριζώνει μέσα σου και τόσο αυτοί απογυμνώνονται, μετέωροι, από που θα κρατηθούν; Κενοί, άδειοι, κρατιούνται από εσένα που τους πιστεύεις. Σε χρειάζονται τώρα, και όταν εδραιώσουν την ιατρική αυτή δικτατορία στην οποία θα θεμελιωθεί το νέο είδος ολοκληρωτισμού, θα σε εξαφανίσουν. Και δεν θα υπάρχει κανείς ν’ αντιδράσει τότε, κανείς να σε στηρίξει. 

    «Είναι γιατρός, δεν είσαι. Είναι ειδικός δεν είσαι. Βούλωσέ το λοιπόν!». Έχεις αγανακτήσει κι επιτίθεσαι χωρίς να έχεις ακούσει τίποτα απ’ όσα είπα μέχρι τώρα. Έπαψες να αισθάνεσαι, και πηγαίνεις προς ολοταχώς για προαγωγή σε φύλακα του Άουσβιτς. Ειδικά τώρα που η προεδρία Μπάιντεν —για την οποία δεν έχεις πει κουβέντα— προτείνει να δημιουργηθούν στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μολυσμένους, δουλειά θα υπάρχει μπόλικη, δόξα τη επιστήμη. Ναααα οι θέσεις εργασίας. 

Γύρισε λοιπόν πίσω και ξαναδιάβασε, γιατί μπορεί να μην είμαι γιατρός, μα εσύ ξέχασες ότι είσαι άνθρωπος. 

Και ο Μένγκελε ήταν γιατρός. Και ο Μένγκελε ήταν ειδικός. Κι αυτός όπως εσύ δεν έδινε καμία ευκαιρία στα θύματά του να διαμαρτυρηθούν. Πάψε να είσαι λοιπόν φασίστας και μάθε να σκέφτεσαι για σένα. Αποτοξινώσου από τους ειδικούς. Σε έπεισαν ότι είσαι αδής, ότι είσαι ηλίθιος. Μην το επιβεβαιώνεις με τη συμπεριφορά σου, γιατί κάνουν κι εδώ λάθος. Έχεις δύναμη να κάνεις θαύματα —τόσα βίντεο βλέπεις στο φέισμπουκ όλη μέρα που σαπίζεις, κάθε μέρα κλιπ με άγνωστους, καθημερινούς ανθρώπους που κάνουν θαύματα. Μην είσαι παθητικός και ενεργοποίησε τα όσα βλέπεις γύρω σου, σύνθεσέ τα σε μια φιλοσοφία ζωής, σε μία οπτική βαθύτερη από εκείνη των likes. Είναι αδιανόητο στην εποχή που η πρόσβαση στην πληροφορία είναι 2-3 κλικ μακριά από τα δάχτυλά σου να είσαι αδαής, να επιλέγεις να είσαι αδαής. Ο φόβος σου να σπάσεις την κοινωνική κατασκευή θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την ευτυχία σου, όχι μόνο την ίδια σου τη ζωή, αλλά τη μοίρα τού ανθρωπίνου είδους. Κι επειδή αυτή η εποχή είναι μια εποχή για ήρωες, για τιτάνες κι άτλαντες, πρέπει να πάψεις να ζεις σαν χέστης. Αλήθεια, γιατί ποτέ σου δεν αμφισβητείς την εξουσία; Η αρχή του φιλοσοφείν είναι η αμφισβήτηση. Δεν μπορείς να φιλοσοφήσεις εάν δεν αμφισβητείς πρώτα τις δεδομένες αλήθειες. Κι αν δεν φιλοσοφείς θα μείνεις μπούφος για πάντα. Τι θα γινοταν εάν δεχόμασταν ότι η ανθρωποφαγία είναι μια καλή λύση για να κατανικήσεις την πείνα; Ότι οι ανθρωποθυσίες κατευνάζουν τους θεούς μας; Ότι η γη είναι επίπεδη; Ότι οι βασιλείς είναι εκ θεού και έχουν νόμιμη εξουσία πάνω στους ανθρώπους; Ότι τα ιερατεία έχουν το κλειδί της σωτηρίας; Όλα ξεκίνησαν με την αμφισβήτηση. Και τώρα αυτή που άνθισε μέσα από αυτήν τη λειτουργία, η επιστήμη, σου λέει ότι δεν μπορείς να την αμφισβητείς. Η επιστήμη που προχωρά μόνο αμφισβητώντας τις προσωρινές της θέσεις. Το επιστημονικό ιερατείο είναι τελείως αντιεπιστημονικό στον τρόπο προσέγγισης τού κόσμου. Έχει θρησκευτικά χαρακτηριστικά. Εμφανίζεται να κατέχει μία απόλυτη γνώση και όποιος την αρνείται πετάγεται στην πυρά. Αυτή δεν είναι επιστήμη. Είναι η θρησκεία ενός νέου πολύ πιο αδυσώπητου Μεσαίωνα. Που σημαίνει ήρθε η ώρα να τρέξεις μακριά της. Μακριά από τα ιερατεία. Μην είσαι τόσο αφελής και πιστεύεις στις λέξεις, στα σύμβολα, στους τίτλους, στις ψευτοτελετουργίες. Η επιστήμη δεν προχωρά με απόλυτες αλήθειες —πώς θα προχωρούσε; Θα σάπιζε όπως οι θρησκείες. Στην επιστήμη συναντάς ενδιαφέρουσες, δυναμικές, ζωντανές θεωρίες που συχνά καταρρίπτονται από άλλες. Δεν υπάρχει η μία αλήθεια. Ακόμα και η βαρύτητα είναι μία θεωρία (θεωρία της βαρύτητας). Δεν έχει αποδειχτεί. Υπάρχουν άλλες επιστημονικές θεωρίες που αμφισβητούν την ισχύ της, όπως πχ η θεωρία του ηλεκτρικού σύμπαντος. Και η περιβόητη καταγωγή του ανθρώπου είναι μία θεωρία (δαρβινισμός), δεν έχει αποδειχτεί ως η αλήθεια. Η δημιουργία του σύμπαντος (θεωρία του big bang) επίσης, δεν έχει αποδειχτεί. Δεν συνιστά την αλήθεια, είναι απλώς η δημοφιλέστερη θεωρία μεταξύ πολλών επιστημονικών θεωριών. Σε κάθε τέτοια κυρίαρχη θεωρία υπάρχουν άλλες άλλων επιστημόνων. Και όλες αυτές αποτελούν τον πλούτο της επιστήμης. Μόνο αυτό το άθλιο επιστημονικό ιερατείο που αναδεικνύουν τα μίντια έχει το θράσος να εμφανίζεται με τη βεβαιότητα τής μία μοναδικής αλήθειας, εκείνης που είχαν κάποτε οι ιεροεξεταστές και με την ισχύ της μπορούσαν ν’ αποφασίζουν για τη ζωή των άλλων. 

    Ένα εξαιρετικό βιβλίο τού κορυφαίου νομπελίστα επιστήμονα Πριγκοζίν έχει τον τίτλο: το τέλος της βεβαιότητας. Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο: 

«Ο Πριγκοζίν συνδυάζει τις έννοιες που εισήγαγε στα προηγούμενα έργα του σε μια αυστηρή, συνεπή επιστημονική θεώρηση του κόσμου. Παρουσιάζει τη ρήξη με την κλασική περιγραφή της φύσης, ελέγχει την παραδοσιακή προσέγγιση του χρόνου και δείχνει πώς, όταν παρακολουθούμε τις πιθανοκρατικές διαδικασίες της φύσης, υπερβαίνουμε την “απονεκρωμένη μηχανική” του ντετερμινισμού. Μολονότι ο Πριγκοζίν καταρρίπτει την ντετερμινιστική προσέγγιση, δεν προβάλλει την ιδέα ενός σύμπαντος που είναι έρμαιο της τύχης. Αντίθετα, υποστηρίζει ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο προσδιορίσιμων πιθανοτήτων, όπου η ζωή και η ύλη εξελίσσονται συνεχώς στην κατεύθυνση του χρόνου, και αυτό που ουσιαστικά αποτελεί πλάνη είναι η βεβαιότητα. Ουσιαστικά το τέλος της βεβαιότητας είναι η αφετηρία για μια νέα διατύπωση των φυσικών νόμων».

Αυτό που ουσιαστικά αποτελεί πλάνη είναι η βεβαιότητα. Το αντίθετο από αυτό που μας πουλάν φτηνά αυτοί οι άθλιοι, αυτοί που μονοπωλούν την επιστήμη σαν να τους ανήκει, λες και είναι το χωράφι τους, που κάποτε θα λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους κατά της ανθρωπότητας. Και μόνο που φυλάκισαν όλον τον πλανήτη αρκεί ως πράξη για την βαριά τους καταδίκη. Όσο για την απονεκρωμένη μηχανική του ντετερμινισμού, αυτός είναι ο μονόδρομος της οικονομίας των ειδικών, ο μονόδρομος της ιατρικής των ειδικών, ζόμπι που τρέφονται με τις σάρκες σου κι άρχισαν να ροκανίζουν την ψυχή σου. Αλλά είσαι χέστης και προτιμάς να μη ζήσεις για να μην πεθάνεις. Το καταλαβαίνεις; Καταλαβαίνεις την αντίφαση; Το μάταιο του να ζεις έτσι; Να μην ζεις δηλαδή, για να μην ρισκάρεις να πεθάνεις από έναν εθχρό που δεν έχεις δει, που δεν σου τον έχουν δείξει. Γιατί; Ένας ιός δεν είναι αόρατος, εκτός και εάν σε συναρπάζει η μεσαιωνική μεταφυσική. Ένας ιός μπορεί να εντοπιστεί, να απομονωθεί, και να σου τον δείξουν. Ορίστε κύριε! Να τος! Αμ δε… Τόσοι νεκροί κι ούτε ένα δείγμα του; Εμ αόρατος είπαμε πως είναι! Επιστήμονες μιλάν για αόρατους εχθρούς κι εσένα σου φαίνεται λογικό, όχι γιατί το χώνεψες με τη λογική σου, αλλά γιατί απλώς πιστεύεις τους ειδικούς. Μην είσαι παθητικός καταναλωτής αληθειών για μια στιγμή και σκέψου, είναι λογικό αυτό; Μπορείς να νοήσεις έναν επιστήμονα να μιλά με όρους μεσαιωνικού ιερατείου; Μόνο εάν η λογική σου έχει μείνει εξελικτικά στον Μεσαίωνα και δεν έκανε βήμα παραπέρα. Ποιος διαφωτισμός; Κλειδώσου καλά, και μη λες κουβέντα, γιατί μπορεί να σε κλείσουν φυλακή. Λες και τώρα δεν είσαι. Σε φυλακή με δικά σου έξοδα. Στην κλασική φυλακή σε πληρώνει το κράτος. Τώρα στη μοντέρνα εκδοχή της, πληρώνεις εσύ. Χωρίς δουλειά. Εκτός εάν είσαι δημόσιος υπάλληλος και σκέφτεσαι μόνο τον κώλο σου, και χαίρεσαι που πληρώνεσαι χωρίς να δουλεύεις, χωρίς να πηγαίνεις πχ σχολείο. Προνομιούχος. Εσύ μπορείς να πληρώνεις τη φυλακή σου, τι παράπονο να έχεις; 

    «Πώς γίνεται να μην πιστεύεις;», θα φωνάξεις ως προγραμματισμένος να φωνάζεις σαν κάποιος αμφισβητεί τον πατερούλη που σε έχει προγραμματίσει. «Και οι τόσοι θάνατοι;», θα τσιρίξεις. «Τι έχεις να πεις γι’ αυτούς;» 

Έχω να πω πως οι θάνατοι είναι θάνατοι. Είναι μέρος της φύσης. Δεν είναι πρωτόγνωρο να πεθαίνεις από χίλια δυο. Όχι όμως από κορωναϊό. Εάν οι άνθρωποι πέθαιναν από τον κορωναϊό, θα μπορούσαν πολύ απλά, για να μην λέει ο καθένας ό,τι θέλει, και να αποστομώσουν μια για πάντα τους ψεκασμένους, να επιτρέψουν σε ανεξάρτητους και όχι κρατικούς ιατροδικαστές να κάνουν νεκροψία και να το επιβεβαιώσουν. Και να απομονώσουν τον ιό και να μας τον δείξουν. Ορίστε μαλάκες! Όμως έχουν απαγορεύσει τις νεκροψίες. Χωρίς τη νεκροψία πώς μπορείς να ξέρεις ότι ο τάδε πέθανε όντως από τον ιό; Επειδή ένα τεστ τής πλάκας έδειξε ότι ήταν θετικός; Και να ήταν όντως θετικός και το τεστ ακριβές, τι σημαίνει αυτό; Είναι σαν να πεθάνεις από οτιδήποτε, αλλά επειδή είχες και συνάχι να πουν ότι πέθανες από γρίπη. Αδιανόητα πράγματα. Κι είναι αδιανόητο εάν χάσω άνθρωπό μου και καταχωριστεί ως θάνατος από τον κορωναϊό να μην μπορώ να διερευνήσω την αιτία θανάτου. Είναι ασέβεια προς τον νεκρό να μην μπορεί ο συγγενής να παραλάβει και να φροντίσει το κορμί του. Από τον Όμηρο μέχρι και πριν από αυτούς τους ανεκδιήγητους, τούτο ήταν πράγματι ανήκουστο. Είναι ποινικό αδίκημα —κάποτε μάλιστα η ασέβεια προς τον νεκρό τιμωρούνταν με θάνατο. Παρά το παραμύθι των κυβερνήσεων ώστε να δικαιολογήσουν την απαγόρευση νεκροψιών, πολλοί ιατροδικαστές έχουν κάνει μηνύσεις γι’ αυτή τους την πρακτική, αυτήν την ύποπτη άρνηση. Και τα κράτη το αντιεπιστημονικό βιολί τους. Απαγορεύουν τη δυνατότητα συλλογής πραγματικών στοιχείων, και μένεις με το θέαμα μόνο. Μόνο με την πίστη. Όσο για την απάντηση στο γιατί απαγορεύεται η νεκροψία, σύμφωνα με το ξυράφι του Όκαμ, είναι πάντα η απλούστερη: Δεν θέλουν να μάθεις την αλήθεια. Ότι μάλλον κανείς δεν έχει πεθάνει από τον ιό. Γιατί για κανένα θάνατο που έχει καταγραφεί ως θάνατος από κορωναϊό δεν έχουν κατατεθεί αποδεικτικά στοιχεία. Ήδη αυξάνονται οι επιστήμονες που στηρίζουν μία τέτοια άποψη, και πού θα πάει, όσο και να τους φιμώνουν κάποια στιγμή η πληροφορία θα βγει στο φως και όλοι οι εγκληματίες θα κρυφτούν στο σκοτάδι. Το ότι δεν πεθαίνουν από τον ιό, αλλά από διάφορα υποκείμενα νοσήματα, αποδεικνύεται επίσης από τα επίσημα στοιχεία νεκρών την τελευταία δεκαετία. Ο αριθμός είναι ο ίδιος πάνω κάτω. Πώς γίνεται να έχεις τον ίδιο αριθμό νεκρών όλα αυτά τα χρόνια με το 2020, το έτος που ξέσπασε η δήθεν πανδημία; Απλώς μηδένισαν όλες τις άλλες αιτίες θανάτου και πλέον πεθαίνεις μόνο από τον ιό. Μέχρι και ο λοιμωξιολόγος τού ολοκληρωτικού κράτους το είπε: «Οποιοσδήποτε πέθαινε με κόβιντ (από οτιδήποτε δηλαδή άλλο εκτός του ιού, απλώς βρίσκαν ότι έφερες και τον ιό) καταγραφόταν σαν να πέθαινε από κόβιντ (δηλαδή εξαιτίας του). Και νομίζω πως είμασταν σωστοί που το κάναμε αυτό». Τ’ άκουσες; Τράβα στο youtube να το ακούσεις. Όπως έκαναν το μαγείρεμα με την οικονομία ώστε να μπούμε κάτω από την μπότα τής Γερμανίας και να μας τσακίσει με τα αντισυνταγματικά μνημόνια, να μας πιουν οι τραπεζίτες το αίμα. Γερμανοτσολιάδες. Το ψέμα εκείνο που στήθηκε με τους τραπεζίτες και τους πολιτικούς, τους στατιστικολόγους και τους οικονομολόγους, τους δημοσιογράφους κτλ μας το σέρβιραν τότε ως αλήθεια, ως θρίαμβο, ως επιτυχία. Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα —Πασόκ. Η ίδια πάντα μέθοδος, ο ίδιος πάντα serial killer, το κράτος-Λεβιάθαν. Μαγειρεύει τα στοιχεία όπως τα θέλει κι έπειτα προχωρά στην υλοποίηση μιας κρυφής, αντιδημοκρατικής ατζέντας. Κι εσύ μάγκα μου συνεχίζεις να ζεις στη χώρα των λωτοφάγων. Χεσμένος, κλειδωμένος σπίτι, θαρρείς κι έκανες έγκλημα. Και κατηγορείς όσους δεν είναι κοιμισμένοι, όσους σκέφτονται ακόμη, όσους αδυνατούν να εμπιστευτούν κράτη σαν το δικό μας, το οποίο έχει παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους ναζί της πολιτικής και της επιστήμης. Θα γίνεις σαπούνι φίλε μου εάν συνεχίσεις να τους πιστεύεις. 

    «Έχεις απόδειξη ότι κανείς δεν πέθανε από τον ιό;», αγανακτισμένος θα παίξεις το κρυφό χαρτί του προγράμματος, λίγο πριν μου πάρεις το κεφάλι. 

Όχι φυσικά. Δεν έχω. Μα δεν είμαι εγώ αυτός που φυλάκισα τον πλανήτη, που αφαίρεσα από την ανθρωπότητα τα ατομικά της δικαιώματα, που επιτέλεσα την υπαρξιακή αυτή γενοκτονία. Αυτοί που το έκαναν, αυτοί πρέπει να αποδείξουν ότι όλοι όσοι έχουν πεθάνει από τον ιό κατά τα λεγόμενά τους, όντως πέθαναν απ’ αυτόν, διαφορετικά πρέπει να δικαστούν ως εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας. Εγώ δεν έχω να αποδείξω τίποτα σε κανέναν. Απλώς δεν τους πιστεύω, και σου εξηγώ το γιατί. Μέχρι να μου αποδείξουν αυτά που λένε ότι ισχύουν. Αλλά δεν το κάνουν. Γιατί δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο να προσκομίσουν. Πίστευε και μη ερεύνα. Αυτή είναι η επιστήμη τού ιερατείου το οποίο έχεις προσκυνήσει. Οπότε όταν σ’ ακούω να φωνάζεις εκείνους που πιστεύουν στη θρησκεία τους, γελώ. Σαν οργίζεσαι επειδή θέλουν να παν στην εκκλησία. Χαιρέκακος που τους το στέρησαν. Είσαι ο ίδιος ακριβώς πιστός, απλώς αντικατέστησες το ένα ιερατείο με το άλλο. Είσαι η άλλη όψη τού Ιανού. Τζάμπα βγάζεις μίσος. Τζάμπα το παίζεις άθεος. Είσαι χειρότερος. Έχεις για θεό το ολοκληρωτικό κράτος και τα τσιράκια του.

    Και πάμε στο εμβόλιο μερικές μου σκέψεις. Ασφαλώς και μπορείς να κάνεις ό,τι καταλαβαίνεις. Είσαι ελεύθερος να επιλέξεις. Εγώ δεν θα το κάνω. εκτός εάν με δέσουν και ασκήσουν βία, παραβιάζοντας κάθε δίκαιο. Θα πρέπει να φανερωθούν απροκάλυπτα πια ως τέρατα, για να μου το επιβάλλουν. Κι αν φτάσουν σ’ αυτό το σημείο να μου το κάνουν θα το κάνουν μόνο επειδή έχουν εσένα για σύμμαχό τους. Εσύ, ο αυριανός ρατσιστής που θα ξεχωρίζεις τους ανθρώπους με βάση το υγειονομικό τους διαβατήριο. Που το κάνεις ήδη, διαχωρίζοντάς τους σε ευφυείς και ψεκασμένους. Δεν έχεις αντιληφθεί τον δρόμο που έχεις πάρει, έτσι; Ότι μετατρέπεσαι σ’ αυτό που πολεμάς να κατανικήσεις. 

    Το ξέρεις ότι η επιβολή ιατρικής πράξης χωρίς τη συναίνεση τού ασθενούς καταδικάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης μετά από τα φρικτά πειράματα των Ναζί; Είναι ο λεγόμενος Κώδικας της Νυρεμβέργης, και κανείς δεν μπορεί να τον παραβιάσει χωρίς να διαπράξει έγκλημα κατά τής ανθρωπότητας. Τα καταδικασμένα ιατρικά πειράμα των Ναζί είχαν τη βάση τους στην επιστήμη της ευγονικής. Αυτή πρωτοεμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στην Άγγλια από τους οπαδούς τού κοινωνικού δαρβινισμού, τους Άγγλους σοσιαλιστές, που ονειρεύονταν μια «ιδανική» κοινωνία, που φαντασιώθηκαν ότι με τη συνδρομή της επιστήμης θα μπορούσαν να φτειάξουν τον νέο άνθρωπο, εξαλείφοντας τους ανίκανους, τους λιγότερο προσαρμόσιμους στην επερχόμενη κοινωνία. Η ευγονική διαδόθηκε κατά τις πρώτες δεκαετίες τού 20ού στις αμερικανικές ηνωμένες πολιτείες και άνθισε στο ίδρυμα της Μάργκρετ Σάνγκερ (Margret Sanger), το γνωστό μέχρι σήμερα Planet Parenthood, στο διοικητικό συμβούλιο του οποίου ήταν ο πατέρας του παράφρονα Μπιλ Γκέιτς, Γουίλιαμ. Για να καταλάβεις το ποιόν τής Σάνγκερ θα σου αναφέρω μία μόνο φράση της από προσωπικό της γράμμα: «Δεν θέλουμε να βγει προς τα έξω ότι θέλουμε να εξολοθρεύσουμε (δια της ευγονικής) τον νέγρικο πληθυσμό». Αλήθεια, ξέρεις πόσες καταγγελίες για γενοκτονίες έχει ο Μπιλ Γκέιτς για τους φιλανθρωπικούς εμβολιασμούς τους σ’ αφρικανικές χώρες; Ψάξτο. Κι αν δεν θέλεις να δεις στα σοβαρά τα λόγια του ίδιου τού Γκέιτς σε επίσημες ομιλίες του για μείωση του πληθυσμού δια των εμβολιασμών, δεν νομίζω να πιστεύεις πως οι δύσμοιροι Αφρικανοί, τα παιδάκια των οποίων το νευρικό τους σύστημα έχει παραλύσει, που έχουν μείνει ανάπηρα, στείρα από τα εμβόλιά του, είναι συνωμοσιολόγοι. Τέλος, η ευγονική μεταπήδησε από την Αμερική στη Γερμανία κι εφαρμόστηκε χωρίς έλεος από το Εθνικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα της Γερμανίας, γνωστό ως Ναζιστικό. Μάλιστα η Σάνγκερ του Planet Parenthood πήγε στη Γερμανία κι έδωσε τα φώτα της στους Ναζί συντρόφους της —μπορείς να δεις και φωτογραφίες της από τη σπουδαία εκείνη συνάντηση. Και τώρα οι παράφρονες θέλουν να μας εμβολιάσουν με το ζόρι; Κανένας δικαστής δεν θα τους καταδικάσει; Είναι δυνατόν ο μεσσίας Γκέιτς και τα πιστά σ’ αυτόν κράτη να μιλούν για υποχρεωτικό εμβολιασμό, να τον επιβάλλουν δια του εκβιασμού μιας και όπως λένε οι ίδιοι δεν θα μπορέσεις να δουλέψεις, να ταξιδέψεις, να ζήσεις χωρίς το πιστοποιητικό, και να μην οδηγούνται σε δίκη όπως οι χιτλερικοί στη δίκη τής Νυρεμβέργης;

    Ποιος θα το περίμενε ότι θα γινόσουν υποστηρικτής της ευγονικής. Εσύ που έβαζες στο προφίλ τού φέισμπούκ σου τα λογότυπα κατά του ναζισμού, που έδινες τον αγώνα τού πληκτρολογίου για να κλείσουν μέσα στη φυλακή τους δικούς μας ναζί. Τα εμβόλια αυτά είναι ένα πείραμα ευγονικής που ούτε οι ίδιοι που τα κατασκεύασαν γνωρίζουν τις συνέπειες. Τζάμπα κατηγορείς όσους αρνούνται να το κάνουν ως αντιεμβολιαστές και μάλιστα ψεκασμένους. Τα κλασικά εμβόλια σού χορηγούν τον ίδιο τον ιό, εξασθενημένο, ανενεργό, ώστε το ανοσοποιητικό να παράξει αντισώματα, και να είναι έτσι σε θέση να καταπολεμήσει την ίωση όταν αυτή εκδηλωθεί. Δεν διαφωνούν όλοι με αυτήν την πρακτική. Εγώ τουλάχιστον όχι. Δεν έχω πρόβλημα με τα εμβόλια γενικώς, εφόσον είναι ελεγμένα, πιστοποιημένα, και έχω πλήρη πρόσβαση στα συστατικά τους. Αλλά μ’ αυτό; Το ξέρεις, θα το έχεις ακούσει ότι είναι εμβόλιο mRNA, που σημαίνει ότι μεταφέρει κατευθείαν μία πληροφορία στον πυρήνα τού κυττάρου επαναπρογραμματίζοντας το DNA του. Στη γλώσσα της πληροφορικής αυτό λέγεται hacking. Το ανθρώπινο DNA έχει το δικό του mRNA, το οποίο μεταφέρει την πληροφορία που η ίδια η φύση του παρέχει με μοναδικό τρόπο. Σ’ αυτήν τη μοναδικότητα του γονιδιώματος έρχονται να του προσθέσουν πληροφορία ξένη, αλλοιώνοντας το DNA τού κυττάρου. Δεν είναι μόνο η πληροφορία ξένη, αλλά κανείς μας δεν γνωρίζει ποια είναι αυτή. Πρέπει να είναι κανείς τρελός για να κάνει κάτι τέτοιο στον εαυτό του, όταν δεν γνωρίζει τις επιπτώσεις. Το σίγουρο είναι ότι θα δημιουργήσει μεταλλάξεις, καρκινογενέσεις, τερατογενέσεις, όπως αρκετοί επιστήμονες εκτός ιερατείου έχουν προειδοποιήσει. Είναι δυνατόν να πας να επέμβεις στον κώδικα της ζωής; Τι θα γίνει με όλους αυτούς τους Μένγκελε που προμοτάρουν τα μίντια ως σωτήρες; Τι μας λέει εδώ το κράτος; «Το εμβόλιο ελευθερώνει». Σου θυμίζει κάτι η διατύπωση, η λογική της; Εμένα για ταμπέλα στο Άουσβιτς μια χαρά μου κάνει. Πώς έχεις γίνει εντελώς ανίκανος να συνδέσεις όλα τα στοιχεία, τις ενδείξεις που οδηγούν στον εγκληματία, και αντί αυτού επιτίθεσαι στα θύματα που τον καταγγέλουν;

    Για ένα κλασικό εμβόλιο απαιτούνται δεκαετίες έρευνας, ελέγχου, για να διοχετευτεί στην αγορά και να γίνει διαθέσιμο στους ανθρώπους. Σε λίγους μήνες όμως πιστεύεις ότι βρήκαν εμβόλιο για τον ιό, το οποίο δεν έχει καν εγκριθεί, δεν έχει καν άδεια και συνεπώς είναι παράνομο, που για να το κάνεις υπογράφεις ότι η γερμανική κατασκευαστική εταιρεία (η οποία έχει καταδικαστεί και πληρώσει στο παρελθόν δισεκατομμύρια δολλάρια για απάτη) δεν φέρει καμία ευθύνη για πιθανές παρενέργειες. Σοβαρά, με αυτήν τη στάση θεωρείς τον εαυτό σου υπέρμαχο της λογικής; Δεν θέλω να σε πληγώσω, μα αληθινά μου μοιάζεις με μεσαιωνικό ανθρωπάκι, βυθισμένο στο σκοτάδι, χεσμένο από τον φόβο, που για να νιώσει κάτι ταυτίζεται άκριτα με την εξουσία, με το ιερατείο, γιατί αυτή είναι η σιγουρη λύση. Τι θα κάνει το ανθρωπάκι, θα συγκρουστεί; Έτσι ένιωθαν όλοι εκείνοι οι ιεροεξεταστές και ψευδομάρτυρες τού Μεσαίωνα που καταδίκαζαν όσους τολμούσαν να σκεφτούν ελεύθερα. Αυτός είναι ο εύκολος δρόμος να νιώθεις μεγάλος, να υποτάσσεσαι και να γλείφεις τη μεγάλη εξουσία. Κι αν πέσει αυτή, αν γκρεμιστεί στα τάρταρα θα πας να προσκολληθείς στη νέα εξουσία, όποια κι αν είναι αυτή. Έτσι επιβιώνεις. Μα η εποχή είναι κρισιμότατη κι εσύ το έχεις παρακάνει. Η αντίληψή σου θέτει σε κίνδυνο όλη την ανθρωπότητα.

    Εσύ δεν φώναζες κατά των γενετικά τροποποιημένων τροφίμων; Τώρα γιατί φωνάζεις κατά εκείνων που αρνούνται να τροποποιήσουν γενετικά τον οργανισμό τους δια του εμβολίου; Πώς έγινες τόσο απαίσιος από τη μία μέρα στην άλλη; Τι σου συνέβη και αδυνατείς να παραστρατήσεις από τη μιντιακή προπαγάνδα; Αυτούς δεν τους έλεγες κάποτε αλήτες, ρουφιάνους; Το ξέχασες; Ή το έλεγες για να παίρνεις likes, να είσαι αρεστός, ψευτοεπαναστάτης; Μην κατηγορείς το σύστημα. Εσύ είσαι το σύστημα. Χωρίς εσένα τίποτα κακό δεν θα μπορούσε να επιβληθεί στους λαούς. Εμβολιάσου, τροποποιήσου γενετικά όπως τα λαχανικά, και γίνε ένας γυαλισμένος, αρυτίδωτος, θεαματικός, δίχως γεύση άνθρωπος. Δικαίωμά σου. Σεβάσου όμως εκείνους που δεν πράττουν όπως εσύ. Δικαίωμά τους. 

    «Συνωμοσιολογίες!»,  θα φωνάξεις, γιατί σου είναι αδύνατο να αφαιρέσεις το ψέμα από τη ζωή σου, το ψέμα στο οποίο έχεις επενδύσει όλη σου την ύπαρξη. Και είσαι διατεθειμένος να πολεμήσεις κάθε αλήθεια αρκεί να κουκουλώσεις τη βλακεία σου, την ευθύνη σου για όσα συμβαίνουν. Ο εγωισμός σου είναι αυτοκαταστροφικός. Δούλεψε με τον εαυτό σου. Πάψε να παπαγαλίζεις την προπαγάνδα της CIA. Το ξέρεις ότι ο όρος συνωμοσιολόγος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τη ναζιστική κεντρική υπηρεσία πληροφοριών των ΗΠΑ για να γελοιοποιήσει εκείνους που αμφισβητούσαν την επίσημη αφήγηση κράτους-μίντια για τη δολοφονία του Κένεντι; Εκείνους που έλεγαν πως πίσω από τη δολοφονία του προέδρου ήταν η ίδια η CIA; Έκαναν λάθος; Κι όλοι εκείνοι που πίστευαν στην κυρίαρχη προπαγάνδα των μίντια κατηγορώντας με τη σειρά τους τούς αμφισβητίες ως συνωμοσιολόγους, ήταν ή όχι μπούφοι; Αλλά ποιος νοιάζεται; Συνεχίζεται η ίδια ηλιθιότητα, κάτω από τον πασίγνωστο τίτλο: η ιστορία επαναλαμβάνεται. Μην γίνεσαι μπούφος. Η ανθρώπινη ιστορία άλλωστε από μία οπτική είναι μόνο συνωμοσίες. Συνωμοσίες του παλατιού, της βασιλικής αυλής, της γερουσίας, συνωμοσία των στρατηγών, του λαού κατά του βασιλιά, της CIA κτλ. Μένω έκπληκτος που δεν έχεις διαβάσει ούτε ένα κεφάλαιο Ιστορίας. Και παρατηρώ τον τρόπο με τον οποίο προσπαθείς να αναδείξεις το λογικό σου πνεύμα, όταν θα σου πω πχ. ότι ο Γκέιτς εγκληματεί κατά της ανθρωπότητας θα το κάνεις να φαίνεται σαν να είπα ότι η γη είναι επίπεδη. Θα προσπαθήσεις να με κάνεις να φανώ βλάκας. Δεκτό. Πρέπει όμως να ξέρεις ότι στη δική μου λογική ο βλάκας είσαι εσύ που αρνείσαι πεισματικά το προφανές. 

    Εάν δεν αποκτήσουμε διάκριση, και αυτή προκύπτει μόνο μέσα από την ενσαρκωμένη γνώση, δεν θα επιβιώσουμε ως είδος. Υπνωτισμένοι όλοι σε μια ψεύτικη εξυπνακίστικη ζωή μέσω των σόσιαλ μίντια, αδυνατούν να αισθανθούν τον κίνδυνο, αρνούνται να δουν τα τέρατα τα οποία τα χειροκροτούν, τα πιστεύουν, κι έχουν εναποθέσει τη μοίρα τους επάνω. Δέκα χρόνια μας έχουν λειώσει στο Άουσβιτς. Δέκα χρόνια τώρα λες τις ίδιες εξυπνάδες. Πώς γίνεται μέσα σ’ αυτά τα δέκα χρόνια να μην έχεις αλλάξει; Καθαρά χρονικά. Δέκα χρόνια δεν είναι λίγα. Είναι ολόκληρη ζωή. Είναι ζωές στις οποίες θα μπορούσες να λάμψεις, να δημιουργήσεις, να χτίσεις έναν κόσμο καλύτερο, να εξελιχθείς. Μα τι έκανες; Τϊποτα, και πόσω μάλλον όταν αυτά τα δέκα χρόνια δεν σου έχει μέινει τίποτα, δεν σου έχουν αφήσει τίποτα, ούτε πατρίδα, ούτε σύνταγμα, ούτε ελληνικη κυβέρνηση να σε εκπροσωπεί. Έχεις γερμανική κατοχή. Έχεις δωσίλογους πολιτικούς που παρέδωσαν τη χωρα στο τέταρτο ράιχ. Αχ αυτοί οι γερμανοί, από τότε που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο όλο μεγάλες πράξεις είναι. Κατέλυσαν τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Με τους παπάδες έφτειαξαν την Αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (το πρώτο τους ψέμα, καθώς όπως είπε κάποιος ούτε αγία ήταν, ούτε ρωμαϊκή, ούτε αυτοκρατορία —τρία ψέματα σε ένα) κι έφεραν τον Μεσαίωνα. Ανακάλυψαν την Αμερική (οι απόγονοι των Βησιγότθων Ισπανοί όταν ανακτήσαν τα εδάφη τους από τους μουσουλμάνους) κι εξολόθρευσαν τους γηγενείς. Έκαναν δύο παγκοσμίους πολέμους. Και τρέχουν τον τρίτο, τον μακρύτερο που λένε, έναν αδυσώπητο οικονομικό πόλεμο που έχει ισοπεδώσει τους λαούς σ’ όλον τον πλανήτη. Αλλά είναι εταίροι σου. Εϊναι φίλοι σου. Περιμένεις να σε βοηθήσουν. Έτσι λέει η τιβι, έτσι τα μίντια. Όποιος λέει το αντίθετο λογοκρίνεται. Κι ακόμα να διακρίνεις την πραγματικότητα. Πλέον όμως δεν υπάρχουν περιθώρια. Εάν θες να επιβιώσεις θα πρέπει να μάθεις να διακρίνεις. Εάν επιφέρουν ολοκληρωτισμό τύπου κομμουνιστικής Κίνας τελειώσαμε ως είδος, με την τεχνολογία που υπάρχει δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τους βγάλουμε από τον σβέρκο μας ώστε να ζήσουμε ελεύθερα. Θα τους το επιτρέψουμε; 

    Πρέπει — το οφείλουμε στους εαυτούς μας — να βγούμε στους δρόμους, δίχως μάσκες, δίχως φόβο, αγκαλιασμένοι ως άνθρωποι, ειρηνικοί όπως είμαστε από τη φύση μας —μια φύση φυσική, δίχως τη δική τους αφύσικη επιρροή: του ολοκληρωτικού κράτους, των ιερατείων, των τεράτων. Εκείνοι ηδονίζονται με τη σφαγή, εκείνοι την προκαλούν, εκείνοι σπέρνουν τα μίση, εκείνοι καταστρέφουν τον πλανήτη κι έπειτα τα ρίχνουν σε σένα, στην ανθρώπινη φύση. Ακόμα κι αυτό το πίστεψες. Ότι η ανθρώπινη φύση είναι βάρβαρη, κακή. Δεν είναι. Δεν είναι η ανθρώπινη φύση το πρόβλημα. Όπως δεν είναι ο ιός το πρόβλημα. Όπως δεν είναι μονόδρομος η οικονομία, τα μνημόνια. Όπως δεν είναι μέλλον μας να γίνουμε μηχανές αναίσθητες, πλήρως ελεγχόμενοι μετα-άνθρωποι συνδεδεμένοι με υπερυπολογιστή τεχνητής νοημοσύνης —μία κολεκτίβα χωρίς βούληση, όπως το μελίσσι. Το πρόβλημα είναι εκείνοι που από άνθρωποι έγιναν τέρατα. Κι ό,τι μας έχουν πει είναι ψέμα. Όλα. Μπορείς να το χωνέψεις αυτό; Ό-λα. Θα έπρεπε πολύ απλά για να φτάσεις στην αλήθεια να πας ανάποδα από αυτό που σου λεν τα μίντια, το κράτος, τα τέρατα. Σου λεν άσπρο; Ξεκίνα με την υπόθεση: «έστω ότι είναι μαύρο». Σίγουρα θα βγεις σε μια αλήθεια που θα ριζώνει κάπου στην πραγματικότητα. 

    Να βγούμε λοιπόν στους δρόμους ειρηνικά, και ν’ αγκαλιαστούμε, και να γνωριστούμε και να φλερτάρουμε ξανά. Και να σταθούμε απλά απέναντι στην εξουσία, απέναντι στα τέρατα, και να δουν στα μάτια μας ότι δεν τους φοβόμαστε, ότι είμαστε μόνο ζωή, ότι τους καταλάβαμε, και τότε θα δεις στα δικά τους μάτια τον τρόμο, τον πανικό. Θα δεις πόσο ανθρωπάκια είναι. Μην τους βλέπεις στα ακριβά κοστούμια τους, μην τσιμπάς από το φαίνεσθαι το οποίο επιμελήθηκαν οι χρυσοπληρωμένοι image makers τους. Εάν τους απογυμνώσεις από τους τίτλους είναι ό,τι πιο αξιολύπητο έχει παράξει η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου. 

    Και μην περιμένεις τις εκλογές για να σε σώσουν για άλλη μια φορά, που σημαίνει να σε κοροϊδέψουν για άλλη μία φορά. Και κυρίως μην τις περιμένεις για να ψηφίσεις Τσίπρα ή όποιον άλλο εγκληματία. Αλήθεια, για σένα τον ψευτοπροοδευτικό λέω, για σένα που η ύπαρξή σου κρέμεται από την εικόνα σου ως αριστερός, απορώ πώς δεν έχεις καταλάβει —δεν θέλεις να δεις καν— το ότι ο πατερούλης Τσίπρας κυβέρνησε ως δικτάτορας —μοναδικό φαινόμενο στη σύγχρονη Δύση. Έκανε κι αυτός πολλά εγκλήματα, αλλά αρκεί και μόνο ένα, αυτό: ακύρωσε τη λαϊκή βούληση αλλάζοντας αυταρχικά το αποτέλεσμα του ιστορικού δημοψηφίσματος με το έτσι θέλω (κι έπειτα έστειλε τα ματ να σπάσουν στο ξύλο αυτόν τον λαό). Ότι αυτό με βάση το Σύνταγμα είναι πράξη πραξικοπηματική. Κι έτσι θα γραφτεί στην ιστορία μόλις ξεμπερδέψουμε με όλη αυτή την πολιτική χυδαιότητα —και με τους εκάστοτε 300 που έτρωγαν και έπιναν από τον μόχθο του λαού μέσα σ’ αυτά τα δέκα χρόνια που καταλύθηκε το Σύνταγμα τής χώρας. Τότε τα μίντια δεν είπαν κουβέντα. Κανένα κόμμα του κοινοβουλίου δεν είπε κουβέντα. Γιατί όλοι τους ήταν και είναι υποταγμένοι στο τέταρτο ράιχ που κατάπιε για άλλη μια φορά την Ευρώπη. Το τέταρτο ράιχ που ζήλεψε τον κινέζο πατερούλη, και οδηγεί τη Δύση προς ολοταχώς σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Έλεγχος, καταστολή, λογοκρισία, καταπάτηση κάθε ατομικού δικαιώματος, στρατόπεδα συγκέντρωσης αντιφρονούντων, point system, εξαθλίωση, πείνα…

    Οι εκλογές —να το ξέρεις, και αν δεν το ξέρεις θα το μάθεις σύντομα— είναι στημένες όπως όλα. Η εκλογική απάτη έγινε φανερή από την απίστευτη νοθεία-πραξικόπημα των Δημοκρατικών στις εκλογές τής 3ης Νοεμβρίου τού 2020, κατά του αμερικανικού λαού. Δεν στο είπαν τα μίντια ε; Κι ούτε θα ήθελες να το ξέρεις, γιατί, λες, εφόσον το έκαναν στον Τραμπ, καλά του έκαναν του φασίστα. Όμως δεν το έκαναν στον Τραμπ, το έκαναν στον λαό, σε σένα. Στα 75 εκατομμύρια που τον ψήφισαν —και εάν τα ηλεκτρονικά μηχανήματα κλοπής δεν άλλαζαν τις επιστολικές ψήφους από τον Τραμπ στον Μπάιντεν θα ήταν μεγαλύτερος κατά πολλά εκατομμύρια ο αριθμός των ψήφων. Δεν μπορείς να το αγνοήσεις αυτό. Δεν μπορείς να κλέισεις τα μάτια. Σκέψου ότι ο Ομπάμα ήταν ο δημοφιλέστερος μέχρι τότε πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, με 64, αν θυμάμαι καλά, εκατομμύρια ψήφους. Αυτοί οι ίδιοι που ψήφισαν τον Ομπάμα, ψήφισαν τον Νοέμβρη του 2016 και τον Νοεμβρη του 2020 τον Τραμπ. Πώς έγιναν σε μία μέρα όλοι τους ναζί; Αυτά είναι τα γεγονότα. Δεν θες να τα δεις γιατί έχεις τυφλωθεί από το μίσος, που δεν είναι καν δικό σου, είναι των μίντια, του θεάματος. Στην πραγματικότητα δεν σε νοιάζει η δημοκρατία —είναι κι αυτή μέρος του θεάματος για σένα— και στ’ αρχίδια σου η βούληση του λαού όταν αυτός αποφασίζει οτιδήποτε έρχεται σ’ αντίθεση με τη δική σου θέαση. Μέχρι και φασίστες τους έχεις αποκαλέσει, οπαδούς της λευκής υπεροχής, αυτά τα 75 (έστω) εκατομμύρια. Κι ας πέτυχε ρεκόρ μαύρης ψήφου, ρεκόρ λατινοαμερικάνικης ψήφου. Οπαδοί της λευκής υπεροχής όλοι αυτοί; Όλοι αυτοί, λευκοί, μαύροι και λατίνοι, άντρες και γυναίκες είναι ναζί, είναι κρετίνοι, κι εσύ είσαι ο ευφυής αντιφασίστας δημοκράτης που όλα τα εποπτεύεις, όλα τα κατανοείς στα μεγαλύτερά τους βάθη; Είσαι σε σκοτάδι —βγες στο φως με τόλμη. Κάτι δεν πάει καλά στην όλη αφήγηση. Δεν το αντιλαμβάνεσαι; Δες τους πόσο δημοκρατικοί είναι οι Δημοκρατικοί: ζητούν, πριν ακόμα πάρουν την εξουσία (που δεν θα τη πάρουν απ’ ό,τι δείχνουν τα γεγονότα, θα μπουν όλοι φυλακή) να περάσουν νομοσχέδιο όπου κάθε υποστηρικτής του Τραμπ να θεωρείται εγχώριος τρομοκράτης (domestic terrorist) και να διώκεται, να μπαίνει φυλακή! Το διανοείσαι; Τι θα κάνουν δηλαδή, πογκρόμ κατά των 75 εκατομμυρίων υποστηρικτών του; Και δεν θα γίνει εμφύλιος; Πολύ επικίνδυνα πράγματα. Ήδη τον έσβησαν από τα μίντια, σβήνοντας 75 εκατομμύρια που τον ψήφισαν. Πώς χαρακτηρίζεις αυτήν την πράξη; Σωπαίνεις. Όντας τυφλός, σταματάς εκεί, στο όνομα του Τραμπ. Δεν ξέρεις να διαφωνείς πολιτικά, να παραθέτεις επιχειρήματα, γιατί δεν είσαι δημοκράτης. Σ’ αρέσει να παίρνεις κεφάλια και να δικαιολογείς το έγκλημα εφόσον ο αντίπαλος ήταν για σένα φασίστας. Βλέπεις λοιπόν πόσο εύκολα γίνεσαι φασίστας; Άσε τι είναι ο άλλος. Εσένα κοίτα. Κοίτα πόσο διατεθειμένος είσαι να εξαφανίσεις ανθρώπους, εκατομμύρια ολάκερα, για να κυριαρχήσει η δική σου άποψη. Ό,τι έκαναν δηλαδή οι εθνικοσοσιαλιστές εργατικοί του Χίτλερ, οι σοσιαλιστές σοβιετικοί του Λένιν και του Στάλιν. Το πρώτο τους μέλημα: φίμωση των αντιπάλων. Κι έπειτα εξολόθρευση. Έχοντας απέναντι λοιπόν τον Τραμπ έγινες πολύ γρήγορα φασίστας. Απέδειξες ότι είσαι πρόθυμος να παρακάμψεις τη δημοκρατία για να επιβάλεις τη δική σου ιδεολογία. Σε θυμάμαι στο πανεπιστήμιο που φώναζες τα λόγια του Βολταίρου, «διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες». Τελικά δεν τα εννοούσες. Τα έλεγες για να ρίξεις καμιά γκόμενα ως κάλπικος, ψευτοεπαναστάτης φοιτητής. Τα τέρατα γνωρίζουν αυτήν σου την κλήση, την ίδια που έκανε κάποτε απλούς, καθημερινούς ανθρώπους να βάλουν τις στολές των Ες-Ες και να κάνουν τους αντιπάλους τους σαπούνι. Τα τέρατα το εκμετελλεύονται αυτό για να μας λειώσουν στο τέλος όλους. Μας βάζουν απέναντι, να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, κι αυτοί να κυβερνούν. Διαίρει και βασίλευε. 

    Η μεγαλύτερη λοιπόν νοθεία-πραξικόπημα έγινε σ’ αυτές τις αμερικάνικες εκλογές, και το χέρι τους έβαλαν πολλές ξένες χώρες για να επιτευχθεί ο στόχος. Μεγάλοι παίχτες: η Κίνα, το Βατικανό, η Γερμανία. Και απ’ ό,τι φαίνεται θα πέσει πάνω τους ο πέλεκυς της δικαιοσύνης. Μοιάζει με πραξικόπημα ενός Άξονα χωρών (και τι χώρες, μπουμπούκια δημοκρατίας όλες) κατά του αμερικανικού λαού. Σε όποιον δεν αρέσει η δημοκρατία που μπορεί να ανεβάσει στην εξουσία έναν Τραμπ, τότε να πάψει να μασκαρεύεται σαν προοδευτικός και να μη μας ζαλίζει άλλο τ’ αρχίδια με τα άνευρα, ασώματα συνθήματά του. Έτσι είναι η δημοκρατία, δεν μπορείς να κερδίζεις πάντα, και πρέπει να μάθεις —εάν θες να μπορείς να επηρεάζεις τον κόσμο θετικά, εάν θες η δημοκρατία να είναι ζωντανή κι όχι ένα ψοφίμι όπως έχει καταντήσει— να διατυπώνεις επιχειρήματα, να μπορείς να κουβεντιάσεις, και όχι να τσιρίζεις σαν υστερικός φίρερ, όχι να φιμώνεις εκείνον που έχει άλλη άποψη. Σε σένα —στη συμπεριφορά σου— βλέπω όλες εκείνες τις καταδίκες από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα εκατομμυρίων ανθρώπων χωρίς δίκη, χωρίς το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Έτσι είναι όταν θεωρείς πως είσαι κάτοχος μία απόλυτης αλήθειας. Μπορείς χωρίς καθόλου τύψεις να στείλεις στον θάνατο όποιον κρίνεις κατώτερο ως προς το αίμα, τη φυλή, ως αντεπαναστάτη, ως πράκτορα του διεθνούς ιμπεριαλισμού, ως άπιστο, ως πιστό, ως πλούσιο, ως μάγισσα, ως μάγο, ως Τραμπ, ως ψηφοφόρο του Τραμπ, και ό,τι άλλο γουστάρεις. Η συνταγή είναι ίδια, βάλε ό,τι θέλεις για δικαιολογία και σφάξε στο όνομα της αλήθειας σου. Έτσι ενεργείς, και συνήθως μιλάς εξ’ ονόματος των πολλών, χωρίς ποτέ να τους ρωτήσεις. Σε φαντάζομαι εκπρόσωπό τους και ανατριχιάζω. Ακόμα και τους Ναζί στη δίκη της Νυρεμβέργης τους έδωσαν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους —και καλά έκαναν. Ο καθένας έχει δικαίωμα να υπερασπίζεται τον εαυτό του, ό,τι κι αν είναι, βιαστής, εξολοθρευτής, serial killer. Έτσι είναι στη δημοκρατία. Και το λέω θεωρητικά το «έτσι είναι στη δημοκρατία», δεν εννοώ ότι έχουμε δημοκρατία —δεν υπάρχει πουθενά δημοκρατία στον πλανήτη σήμερα. Και πώς να έχουμε; Πάρε παράδειγμα εσένα: εσύ που εμφανίζεσαι ως δημοκράτης έχεις μεταλλαχθεί σε ναζί. 

    Και για να κλείσω με τα της Αμερικής, μιας και η εξέλιξη των εκεί γεγονότων θα καθορίσουν την πορεία όλου του πλανήτη σε μεγάλο βαθμό, σκέφτομαι ότι εφόσον κατάφεραν και έκαναν τέτοιο εκλογικό πραξικόπημα στις ΗΠΑ, και μπόρεσαν μέχρι τώρα να το κουκουλώσουν και να το αποκρύψουν από το μεγαλύτερο ποσοστό της ανθρωπότητας με ευκολία, είναι βέβαιο πως δεν είναι η πρώτη τους φορά. Φαίνεται να το ξέρουν καλά το παιχνίδι. Να το έχουν κάνει και σε άλλες εκλογικές αναμετρήσεις. Θα είμασταν αφελείς να πιστεύαμε ότι όλα αυτά τα τεράστια συμφέροντα που κυβερνούν τις κυβερνήσεις του πλανήτη θα ρίσκαραν την ακόρεστη, σκοτεινή τους ύπαρξη αφήνοντας το παιχνίδι να παίζεται από τους λαούς. Και φαντάζομαι τι γίνεται σε άλλα κράτη που είναι εντελώς χύμα, όπως πχ το δικό μας. Τι νοθεία, τι παιχνίδι. Γιατί άραγε οι πλατφόρμες των σόσιαλ μίντια άρχισαν να κλείνουν λογαριασμούς; Επειδή όλοι οι ψηφοφόροι του Τραμπ είναι ναζί; Με βάση για άλλη μια φορά το ξυράφι του Όκαμ, η απάντηση είναι η απλούστερη: Για να μην βγουν τα στοιχεία τής κλοπής, τους πραξικοπήματος, και δει όλος ο πλανήτης τι συνέβη. Αλλά τα στοιχεία βγήκαν, βγαίνουν, παρά τη λογοκρισία, κι έρχονται στην επιφάνεια. Δεν θα στο πουν στα μίντια. Γιατί τα μίντια έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στο πραξικόπημα. Τη στημένη, προβακοτόρικη επίθεση στο Καπιτώλιο, τύπου Μαρφίν, την είδες; Δεν το υποψιάστηκες καν ε; Γίνεσαι ολοένα πιο μπούφος και πιστεύεις άκριτα τα μίντια. Είδες τα βίντεο όπου η αστυνομία καλεί τους δήθεν διαδηλωτές του Τραμπ να μπούνε μέσα; Το ξέρεις ότι το Καπιτώλιο είναι από τα καλύτερα φυλασσόμενα κτήρια στον κόσμο; Και ότι η φύλαξη του Καπιτωλίου είναι αρμοδιότητα της προέδρου (Speaker of the House) Πελόσι η οποία ανήκει στο κόμμα των Δημοκρατικών; Αφού το ήξερε ότι οι οπαδοί του Τραμπ θα μαζεύονταν εκεί, και είναι ναζί και κάφροι, γιατί δεν πήρε τα απαιτούμενα μέτρα για την προστασία του κτηρίου; Μήπως γιατί δεν ήθελε να το προστατεύσει, αλλά αντίθετα να δημιουργήσει το σκηνικό όπου θα μπορούσε να κατηγορήσει τον Τραμπ ως υπαίτιο και να του ασκήσει δίωξη; Ήταν άλλη μια επιχείρηση false flag όπως λεν οι Αμερικανοί. Ειδικοί σε τέτοιες επιχειρήσεις, αρκεί να θυμηθεί κανείς την 11η Σεπτεμβρίου, όταν επί Μπους τζούνιορ χτύπησαν οι ίδιοι —το βαθύ κράτος όπως είναι γνωστό— τους διδύμους πύργους για να μπουν στο Αφγανιστάν και να το διαλύσουν. Σκέτο θέαμα. Χόλιγουντ. Το ξέρεις πως μέσα στις τάξεις των δραστών-πρακτόρων που μεταμφιέστηκαν σε οπαδούς του Τραμπ (τι πιο εύκολο) υπήρχαν πράκτορες από την άλλη μεριά που μέσα στην αναμπουμπούλα έκλεψαν τα λάπτοπ της Πελόσι και άλλων Γερουσιαστών από την αίθουσα του Καπιτωλίου; Πως τα στοιχεία που περιείχαν τα λάπτοπ θα τους δέσουν όλους μέσα; Πως άρχισαν ήδη μέσα σ’ αυτόν τον πόλεμο πληροφορίας να κυκλοφορούν έγγραφα που φανερώνουν δίχως αμφισβήτηση εγκληματικές ενέργειες κατά του αμερικάνικου λαού, σε συνεννόηση με την Κίνα, το Βατικανό, τη Γερμανία; Να σε δω τι θα πεις τότε, όταν δεν θα έχεις καμία δικαιολογία να τα αμφισβητήσεις. Όταν θα καταρρεύσει η σαθρή σου θέαση και θα μείνεις έντρομος. Από ποια ιδεολογία θα πιαστείς; Σε κορόιδευαν όλοι. Αριστεροί και δεξιοί. Σοσιαλιστές και καπιταλιστές. Άσπροι και μαύροι και κίτρινοι (οι κόκκινοι παν, σφαγιάστηκαν από τους εταίρους μας σαν πήγαν κι επέβαλαν τα μνημόνια τού Φερδινάνδου και της Ισαβέλας στην Αμερική). Είμαστε μόνοι μας. Οι λαοί. Θα διώξουμε τους τυράννους; Θα φτειάξουμε ένα μέλλον ανθρώπινο, φωτεινό για μας και τα παιδιά μας, και τις γενιές που θα έρθουν; 

    Μην κάθεσαι λοιπόν στη φυλακή σου κάνοντας τον έξυπνο στο φέισμπουκ, βλέποντας μπιγκ μπράδερ, σαρβάιβορ, μπάλα, περιμένοντας κάποιο θαύμα, κάποιον σωτήρα. Έχεις ξεχάσει ότι τη μοίρα την υφαίνουμε εμείς, με τα έργα μας κι όχι με τα λόγια. Μην γίνεσαι διαθέσιμος στον πράκτορα Σμιθ, να σου καταλάβει το σώμα όποτε το επιθυμεί και με τα χέρια σου να σκοτώσει εκείνον που έσπασε το Μάτριξ. Γίνε αυτό που είσαι, ένας άνθρωπος γενναίος, ελεύθερος, θαυμάσιος. Γιατί είσαι. Αυτή είναι η φύση σου. Σου την έχουν μολύνει τα τέρατα, όπως έχουν μολύνει καθετί. Πρέπει να νικήσουμε τα τέρατα και να θεραπεύσουμε τις πληγές μας, μαθαίνοντας να ζούμε αγαπημένοι, με όλες τις διαφορές μας —δεν είναι θαυμάσιο να υπάρχει όλη αυτή η βιοποικιλότητα; όλο αυτό το απέραντο λιβάδι διαφορετικών εκφράσεων και δυνατοτήτων; Εάν έχεις κάνει λάθος εκτιμήσεις έως τώρα, ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξεις. Μόνο σου εμπόδιο ο εγωισμός σου που πρέπει να σπάσεις. Ετοιμάσου για απίστευτες εξελίξεις. Θα κλονιστεί ο κόσμος συθέμελα. Εγώ προσωπικά σου δίνω το χέρι μου, τον χρόνο μου. Θα σε ήθελα μαζί, να πολεμήσουμε για το πολυτιμότερο αγαθό που έχουμε, την ελευθερία πλάι πλάι, να πολεμήσουμε όχι με όπλα, αλλά με την ίδια μας την αντίληψη που δεν θα μπορεί πλέον να εξαπατηθεί, και όλοι οι απατεώνες θα χαθούν από τη γη, σε τρύπες σκοτεινές σαν τρομαγμένοι ασπάλακες να ζήσουν, ή στο Γκουαντάναμο. Ήμουν σκληρός μαζί σου αλλά όχι για να σε καταδικάσω. Για να σε ταρακουνήσω, για να συνέρθεις από τον λήθαργο. Για να κοιταχτείς στον καθρέφτη. Ν’ αλλάξεις στάση. Και να γίνεις ένας άνθρωπος που αυτά που λέει δεν τα πιστεύει, μα τα ενσαρκώνει. Δεν έχω στην καρδιά μου κάτι εναντίον σου. Όπως σου είπα και αλλού, σε νοιάζομαι, σε θεωρώ πολύτιμο. Είμαστε όλοι μαζί στην ίδια μοίρα, και δεν πρέπει να μας χωρίσουν άλλο. Εκείνοι είναι το πρόβλημα, εκείνοι είναι ο ιός, εκείνοι είναι ο εχθρός της ανθρωπότητας. 

    Και μη φοβάσαι. Η δύναμη που έχουν οι λαοί ενωμένοι, εσύ κι εγώ μαζί, είναι πιο ισχυρή από τα πιο ισχυρά τσουνάμια. Ποιός θα μπορέσει να μας σταματήσει; First we take Manhattan, then we take Berlin.


γ. γεωργίου