Όμορφα δόντια - Χρήστος Μαθιουδάκης

σκέφτομαι.., και ρωτάω τον εαυτό μου..

γιατί δεν παραμένεις.., πάντα, όπως είσαι…;

όπως μεγάλωσες να είσαι.. έτσι όπως σε άφησαν να είσαι;

μείνε καθημερινά μεσ' την κατάθλιψη.. παρέμεινε..

δεν σου λέω να βουλιάζεις κι άλλο κάθε μέρα..

απλά, κράτα την ίδια στάση..

μην ξεχωρίζεις, μείνε όπως είσαι τώρα..

σκεπτόμενος.. "λογικός".. με σφιγμένα δόντια..

μην παρασύρεσαι..

"μα, είμαι άνθρωπος!"

αυτό σου λέω κι εγώ… απέφυγέ το..

γίνε υπάνθρωπος… κι αν σου ακούγεται χοντρό…

υλιστικό.. σκληρό.. κακούργο.., τοτε απλά…

μην τους κοιτάζεις.., μην τους μιλάς…, μην αγοράζεις…

σταμάτησε τα όλα και φύγε μακριά..

"να μην αγοράζω..;

οχι   οχι   λες βλακείες..

λες λέξεις εκ του ασφαλούς δικέ μου..

σε λίγο να σε δώ που 'θα'ρθει η ώρα.. για κάτσε..

γιατί πέρασε το πρώτο..

και πάω να το κρατήσω λίγο με το δεύτερο.. και το τρίτο..

και μουσική.. και μουσική ως τώρα…

…εμείς κι αυτοί..”

Σήμερα θα μιλάμε ξέρεις χωρίς στίχους..

μόνο με ανάγκες..

μισό λεπτό παρακαλώ

κι εύχομαι η νύχτα να παραμείνει μικρή..,

χωρίς υγρασίες.. μα άντε..

μισό λεπτό παρακαλώ..‧

Τόσα τσιγάρα.., και τόσες μπίρες.. στυλέ μου μη τελειώσεις..

βρομιάρα αναπνοή.. σκοτώνω μουλάρι

είναι ώρα τώρα.., έχει έρθει η ώρα..

του αψυχολόγητου.., της καθοδήγησης

της εκτροφής.. ώρα ειν' εδώ και περιμένει..

μια ορμάει.., μια συνέρχεται στο τίποτα..

"ακουσέ με βλάκα.., σόρρυ που δεν σε εκτιμάω, έλα έξω

πάρτα πόδια σου και φέρε αναπτήρα!!”

30/7.010(23:45)

-------------------------------------------

το μεγαλύτερο παιδί που 'χω γνωρίσει είσαι εσύ..

είσαι εσύ..

μια μετρίου αναστήματος ασήμαντη κυρία..

μα ποιός νοιάζεται για τις κυρίες..

εδώ μιλάμε για παιδιά...

μετρίου αναστήματος εξαιρετικής ποιότητος παιδιά..

χοροπηδάνε λέμε στη βροχή..! ω ναι!

κι επειδή ειν' η βροχή.., ρουφάνε μύτες..

(τα παιδιά θα παραμείνουν παιδιά.., μα πού 'ν 'τα?)

καινούργια ομπρέλα.. συνειδητά.., μαζί σου..

λέει να πάμε στην βροχή..

ετοιμάζει ντυμένη αρώματα..

τα ονομάζω εγώ στάλες με χώμα..

και κλείνω τα φώτα..

ρουφώντας την τελευταία.. τζούρα..

14/10.010(21:29)

--------------------------------

θέλω κάτι γρήγορο και κάτι σκληρό..

σαν ασήμι και χρυσό..

μια παρεμβολή και μια συνουσία..

ενα σπίτι καινούργιο,

γνωστό μου κι άγνωστο..

όπως τα τζάμια στις σταγόνες..

το θόλωμα στις άκρες..

συλλογίσου..

τις όμορφες λέξεις που είπαμε στο τηλέφωνο..

τα χάδια που πέρασαν μέσα απ’ τα καλώδια..

ελπίζω να στείλεις το γράμμα..

να περιέχει δυό λέξεις..

ενα “να”.., κι ένα “να μήν”..

ενα “δώσε”, κι ένα “πάρε”..

ενα πάνω, κι ένα κάτω..

μια συνέχεια..

εμβολισμένη στην καρδιά του σώματός μας..

ποίημα ερωτικό..

13/12.010(19:52)

------------------------------------

ποιά μέρα θά ’ναι αυτή..

με όρεξη τα ρούχα μας να βγάλουμε..

να βάλουμε τα γάντια τα ελαστικά που τρίζουν..

να βρεθούμε σ’ εκείνο το δωμάτιο..

μαύρα κουτιά γεμάτο.., καπνούς..

κανένα ανθρώπινο ίχνος..

παραπατάς.. καλώδια.. σιωπή..

οι θεοί επάνω κοιτάζουν..

οργανώνονται..

μια μικρή νύχτα μουσικής..

επιλογές.. κούραση.. θάνατος..

να μην μυρίζεις καθόλου..

η λαλιά σου σβηστή..

σχεδόν νεκρή..

κουράστηκα και πέθανα..

επιλογές..

20/12.010(13:32)

--------------------------------------

πάντα αυτές τις μέρες.., κάτι γράφω..

θα νικήσω αυτή τη χρονιά τα πάθη μου;

θα με χαρούν πιστεύεις..;

ω ω ω.., δεν ξέρω..

η ώρα είναι νωρίς..

κι αρχίζω κομμάτια να κόβομαι..

κι αρχίζω να σκέφτομαι

τον τρόπο να τα ενώσω..

υπάρχουν πολλοί..

καθρέφτες.., χαμόγελα.., μοναξιά σήμερα..

υπέροχο τίποτα.., μοναξιά..

ω ω ω.., δεν ξέρω..

δεν αισθάνομαι τίποτα..

σε κανέναν μακριά..

σε κανέναν κοντά..

σε λίγο αποφασίζω..

περιμένω τον άνθρωπο πλαστικό..

να με συμβουλέψει..

πάντα ο άνθρωπος αυτός ήταν εκεί..

με κυνήγαγε και με νανούριζε..

ο άνθρωπος πλαστικό..

με οδήγαγε.., με εξήγε..

χωρίς τα κόκκαλά μου..

έξω στο κρύο με συμμόρφωνε..

αναλαμπές δικές του και δικές μου αποστροφές..

σε λίγο, μου λέει απο ώρα, θα αποφασίσει..

θα νιώσει τον κρύο τοίχο του διωγμού

και θα αποφασίσει..

κυνήγια στην νύχτα.., καθρέφτες..

συνομιλίες στα μέσα..

κάθε φορά.., κάθε φορά..

24/12.010(18:52)

----------------------------------------

ολόκληροι τόποι, μαζεμένοι σ’ενα μέτριο μπάρ..

φωνές..

πάλι, τα θέλω μας..

σούσουρο στο σούσουρο, κόλλησε πολύ μέσα το βράδυ..

κι όλα εδώ..

οι φίλοι οι εξαρτημένοι..

τα πάθη όλων μας..

εγώ ο εξαρτημένος..

εσύ ο εξαρτημένος..

όλοι μας..

και με μια σκέψη.., είναι πώς όλα αυτά..

δεν ξέρω..

μα πιστεύω πως όλα αυτά κάποια στιγμή..

πρέπει να’ρθεί η ώρα να ζυγίσουμε..

να τα αναλύσουμε.., με διάφανο μυαλό..

τι θα διαλέξουμε απο τον χρόνο να κρατήσουμε..

Αυτές τις ώρες.., είναι τόσα πολλά που ζητάω..

μέσα στον κόσμο να κουραστώ..

μαζί τους να ανατραπεί η φιλοσοφία μου..

τα πρέπει μου..

η μυρωδιά σου..

αναδύουν κρέατα..

στιγμές..

τίποτα μην παίρνεις πίσω..

ζήσε όλα τα μήκη..

όλα τα πλάτη..

ανέτρεψε τα πάντα

και γύρνα εκεί που αντέχεις..

25/12.010(02:29)

----------------------------------------

βιάζοντας τις σκέψεις μου..

τα σπλάχνα μου, ορίζουν την διάθεσή μου..

το σώμα μου.., η εξωτερική μου μορφή..

δυό άδεια μάτια.. κοιτούν προς τα μέσα..

και τα πόδια μου ακουμπάνε στο έδαφος..

τα πλευρά μου πονάνε καθώς γέρνω να πέσουν,

η ιστορία επαναλαμβάνεται..

Ποτέ πια σε καλή διάθεση..

μεμονωμένες σειρές..

διαφορετικές γραμματοσειρές..

μπερδεμένες σκέψεις..

και τραυλίζω πιωμένος τις λέξεις τους.

Φαντάσματα.., επιστροφή στα μέσα μου..

άδειες οι πόρτες .., και στο πρώτο βήμα το κενό..‧

ταράχτηκα..

η καρδιά στέλνει αίμα..

απομονώνει χέρια πόδια όλα τα άκρα παγώνουν..

να ανασαίνεις, να νιώθεις, να βλέπεις..

ανίκανος.

10/01.011(18:09)

-----------------------------------------------

Άνθρωποι, άνθρωποι, άνθρωποι..

οτιδήποτε αρνητικό σχετικά με αυτούς

κοροιδεύει την νοημοσύνη μου..

οτιδήποτε αφορά μια ψευτιά στο βλέμμα..

ενα κενό χαμόγελο..

μια πράξη με άγνωστες συνέπειες..

απλά κι απλά κι απλά..

κι αυτά.. κι αυτά.. κι αυτά..

όλα αυτά τα μικρά λιθαράκια..

με σπρώχνουν τόσο απαλά κι άκομψα μακριά τους..

θα τους κόψω όλους..

το υπόσχομαι..

οι γιορτές πέρασαν..

η χαρά τελείωσε..

13/01.011(14:53)

Χρήστος Μαθιουδάκης


________

σημείωση: άλλα ποιήματα του χρήστου μαθιουδάκη εδώ