Τετράδιο Σημειώσεων - μυρμήγκια, ο κρόνενμπεργκ, και οι ανθρώπινες φάρμες

Διαβάζοντας το βιβλιαράκι “μυρμήγκια” έγινα και πάλι σώμα, αισθάνοντας μια κίνηση που διαγράφτηκε χρόνια πριν. Υπήρξαν ανάμεσα από διαφορετικής οξύτητας αισθήματα, μερικές γκριμάτσες σωθικών που μου προκάλεσαν το ενδιαφέρον, να πλησιάσω, ν’ αγγίξω τη σκέψη αυτή των μορφασμών. Κάτι δεν μου άρεσε, σίγουρα. Φορές δεν μπορούσα να μπω στο τότε πετσί μου. Το πρώτο κρέας που γράπωσα από τη μάζα της σκέψης του βιβλίου λεγόταν συνείδηση -είχε ανάψει, όπως λεν στη γλώσσα των χασάπηδων, καιρό τώρα, και πια άρχισε να μυρίζει άσχημα. Και τι δεν έχει φορεθεί πάνω της χιλιάδες χρόνια τώρα. Κι αν λένε πως είναι λέξη, κολλούσε στην επαφή με την παλάμη, μια αίσθηση γλίτσας. Ήταν κόκκινη από τα αίματα και λερωμένη μέσα στο χέρι της θύμησης. Αναγκάστηκα να την ξεπλύνω, για να δω πως δεν ήταν τίποτα πέρα από τους θρόμβους αίματος και τις σβουνιές ακαθαρσιών που χάθηκαν με το πέρασμα του νερού.

Εδώ παρουσιάζω κάποιες σημειώσεις, κάποιες σκέψεις από κείνη την άγρια νύχτα. Δεν ήμουν μόνος, ήταν και ο κρόνενμπεργκ εκεί, ναι, ο ντέιβιντ κρόνενμπεργκ -μάλιστα αντί για χαιρετούρες μ’ ανάγκασε να δω έξι ταινίες του: videodrome, scanners. shivers, crash, fly, existenz (μ’ αυτήν τη σειρά). Κι άρχισε η κουβέντα, σαν σε όνειρο που όλα όσα συμβαίνουν είναι τελικά εσύ, όλες οι φωνές μέσα στο μυαλό σου.

από το τετράδιο σημειώσεων μπορείτε να διαβάσετε/τυπώσετε το: μυρμήγκια, ο κρόνενμπεργκ, και οι ανθρώπινες φάρμες.