Ένας κόσμος τέναγος
Που αισθάνεται στασιμότητα μπρος στο ύψωμα του χόρτου
Κατήργησε με νόμο το μεγάλωμά του
Τώρα πια τίποτε δε σαλεύει
Μέχρι κ' οι Υάκινθοι σιωπούν ενώ
Ηγέτες με φελπεδένιες φορεσιές καμαρώνουν τη νίκη τους
Την καθολική υποταγή της φύσης στην ακινησία
Μα τι ανόητοι!
Ποιος ροζιασμένος νους θα μπορούσε να κοιτάξει
Κάτω απ' τη γη;
Εκεί όπου
Οι ρίζες εδραιώνουν τη δική τους αλήθεια
(Για έναν δεύτερο Ήλιο, Αύγουστος '98, Σέρρες)
γ. γεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου