...Αισθάνομαι τυχερός που έζησα ανάσα-ανάσα τη ζωή τόσων ζωών, και την έζησα τόσο σωματικά που δεν ξέρω πια ποιος είμαι, τι απέγινα. Σίγουρα όχι ο συγγραφέας. Μπορεί το χώμα, ίσως μόνο αυτό, το χώμα που μετά από πέντε περίπου χρόνια, χωνεύοντας όλες τούτες τις υπάρξεις στα σπλάχνα του, γέμισε αγριολούλουδα και δέντρα -υπάρξεις σαν: τη Ναστάσια, τον Οδυσσέα, την Αντιγόνη, τον Αμαζόνα, τον Κόρμακ, τη μωβ κοιλάδα του Αλ Μπάχα, το πάρκο Λίαν, τον Κινέζο και το ρομπότ που γράφουν ιστορία, την Αλεξάντρα, το τείχος του Βερολίνου, τον Ρασκόλνικωφ το κατάνα, τους 89 εναπομείναντες Αμαχουάκα, τον ηγέτη της Μεγάλης Κυβέρνησης, το τραγούδι του Tom Waits, το μπουκάλι με τα γράμματα, τα ποτάμια, το τσίρκο, τα ολογράμματα, τον Απρρρ, τη θάλασσα…
γ. γεωργίου
το βιβλίο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου