Καταλεπτώς ξηγούσα τη σπάθα
Σ' ενός χαδιού την πνευματικότητα
Που κάποτε αρχαία νίκησε τον λεβιάθαν
Κι όλες οι πέτρες του ναού απέκτησαν λαλιά
Πως να μη σμιλεύει τα ιδιαίτερά μας ο χρόνος που ως σήμερα
Στης νεφέλης κατέφτασαν ολίγοι τη συναγωγή πως
Να μην κυλάει δάκρυ στου όρκου τη σύμπτυξη;
Γι' αυτό προφέρω ενώπιόν σας
Το προκαθορισμένο
Πεινώ αιώνες τώρα
Μα ξερω τι ν' αποτολμήσω
Τότε που θα κατεβαίνει η νύκτα
Να σχίσει το στέρνο μου
Τότε θα εγκλιματίσω την ύλη
Με μια ελαφριά κίνηση των δαχτύλων
Να καταπιώ τον Σωκράτη
(Από την ποιητική συλλογή Ένας Αυριανός Επικήδειος, Ιανουάριος 1999)
γ. γεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου