Ένας Αυριανός Επικήδειος (αποζητώντας έναν θάνατο μέσα στα χρώματα)

μετάγγιση τοπίου

Περπατώντας ακίβδηλο το βουνό στην ακίδα του ελέους

Παραλειπόμενα μιας χρυσής πατημασιάς

Στης νύχτας το ανέβασμα που

Το τερέτισμα των δικών μας αναπνοών πιπίλιζε τον άνεμο

Και τη βοή της πέτρας τη μελέτησα ευθύς καθώς

Τα σύννεφα βούλιαζαν στις πλάτες των δέντρων

Αφήνοντας τον νου άκοπο να χαθεί

Μέσα μας η σιωπή σφράγισε το ιδίωμα ενός έρωτα

Καρπώνοντας την αξίνα

Το βουνό που ανοίξαμε στην ώρα

Συγγνώμη και κυκλάμινο στην καρδιά

Σήμανε το γήρας των προφητών σας

Η κασέλα του παρελθόντος που ξεθάψαμε

Στα χέρια μας φτέρωσε

Την ελευθερία των αισθήσεων και των ματιών για χιόνι

Ένα καρφί στο μέτωπο για την αρχή

Έπειτα ο Ήλιος

Ο κόσμος μας πήρε να μπλεδίζει

(από την τρίτη ποιητική μου συλλογή, Ιανουάριος 1999, Αθήνα)

γ. γεωργίου