tag:blogger.com,1999:blog-7208637526739818418.post6752526543957787622..comments2023-02-24T13:06:23.354+02:00Comments on no belief in: Φαντάσματαγιώργος γεωργίουhttp://www.blogger.com/profile/05179034024978155847noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-7208637526739818418.post-82413847408330584782010-03-12T16:39:20.089+02:002010-03-12T16:39:20.089+02:00(Κάτι συνέβη και δεν εμφανίζεται ολοκληρωμένο το τ...(Κάτι συνέβη και δεν εμφανίζεται ολοκληρωμένο το τελευταίο μου σχόλιο, τουλάχιστον σε ό,τι εγώ βλέπω. Το συμπληρώνω...)<br /><br />"Καταλαβαίνεις για τι πράγμα μιλάμε έτσι; Είναι η κενότητα που τρομάζει. <br /><br />Και κάτι τελευταίο όσον αφορά τα κειμενάκια που συνοδεύουν τις φωτό. Κάγχασα με αυτό το «theft, drug abuse, unemployment never let the slum people jump off the misery and stop being the second category citizen in the rigid catholic society of Colombia». Έχω βαρεθεί να ακούω μαλακίες, ειλικρινά."γιώργος γεωργίουhttps://www.blogger.com/profile/05179034024978155847noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7208637526739818418.post-8322035078004809452009-12-18T09:53:01.536+02:002009-12-18T09:53:01.536+02:00Μπράβο για το λινκ που έδωσες. Θα μπορούσε να γίνε...Μπράβο για το λινκ που έδωσες. Θα μπορούσε να γίνει μια ολόκηρη συζήτηση γύρω από τις φωτογραφίες, το κειμενάκι που μιλάει για την καθεμία απ' αυτές, και κυρίως τα σχόλια των περισσοτέρων που είναι εκτός τόπου και χρόνου. Οι φωτογραφίες αυτού του είδους δεν μπορεί να είναι ωραίες ποτέ, δεν μπορεί να σου στερούν τον πόνο, την θλίψη, την τρέλα, το έγκλημα των ισχυρών, ψυχασθενών, δυτικών κοινωνιών απέναντι στις κολομβίες αυτού του κόσμου. Η κοινωνία του θεάματος ψεύδεται πάντα, ακόμα κι όταν ισχυρίζεται πως κάνει έργο, φωτορεπορτάζ, πως μάχεται για μια ιδέα, αλήθεια, αξία κτλ. Δεν γίνεται να με ξεριζώνουν από την πραγματικότητα για την οποία θα έπρεπε να μιλούν, με ένα γλυκούλι κάδρο, μια χαριτωμένη σύνθεση, ένα εντυπωσιακό χρώμα, λίγο φώτοσοπ καμιά φορά, ένα «έργο τέχνης» νεκρό, ναρκισσιστικό. Έτσι λοιπόν, ρίχνεις ένα βλέφαρο, γράφεις κανα «ουάου πολύ όμορφη σύνθεση», μπορείς να συμπληρώσεις και με ένα «ω μα τι σκληρό» και να πας να καταβροχθίσεις την πίτσα σου κάνοντας τσατ στο φέισμπουκ, ή βλέποντας κανα ριάλιτι στην τιβί, ή τραβώντας μια μαλακία σε πορνό σάιτ, ή κι όλα μαζί ταυτοχρόνως. Άσε που οι περισσότεροι εκεί, στον σχολιασμό των φωτογραφιών, δεν λένε τίποτα πέρα από την τοποθέτηση του προσωπικού τους λινκ που οδηγεί στο προφίλ τους -δηλ. δεν υπάρχει σχόλιο. Αστεία πράγματα, πράγματι. Και εμπίπτουν σε μια γενικότερη αστειότητα, πολύ ανησυχητική. Από κάτι πρόσφατο: σαν τις συζητήσεις στις τηλεοράσεις, που δεν καταλαβαίνεις πια σε ποιους απευθύνονται, ούτε πως οι συμμετέχοντες σε αυτές γίνονται ανεκτοί από εκείνον τον κόσμο που δεν αντέχει να πληρώσει όλους αυτούς που τον κοροϊδεύουν καθημερινά, με τον λογαριασμό της ΔΕΗ, το κλέψιμο των δημοτικών αρχών (στη Θεσσαλονίκη πληρώνω για τον λογαριασμό της ΔΕΗ περισσότερα λεφτά για τον δήμο-ΕΡΤ-και λοιπούς κηφήνες, παρά για το ρεύμα που καταναλώνω) το νοίκι, το φαϊ, τον αέρα που κοστίζει -όλη αυτή η ανοησία, η προκλητική, φαντασιωσική ευμάρεια και ασυδοσία, που έχει συγκεκριμένα αντανακλαστικά, που μπορεί να ακούσει ένα ωμό ρεπορτάζ ή να δει δυο τρεις βίαιες εικόνες και να εκφράσει τη θλίψη της, ενώ αμέσως μετά, λέγοντας «ας πάμε σε κάτι πιο ευχάριστο», να συζητά με άλλους ομοιοπαθείς το πως θα χάσουν τα παραπανήσια κιλά που ΘΑ πάρουν την περίοδο των διακοπών. Καταλαβαίνεις για τι πράγμα μιλάμε έτσι; Είναι η κενότητα που τρομάζει. <br /><br />Και κάτι τελευταίο όσον αφορά τα κειμενάκια που συνοδεύουν τις φωτό. Κάγχασα με αυτό το «theft, drug abuse, unemployment never let the slum people jump off the misery and stop being the second category citizen in the rigid catholic society of Colombia». Έχω βαρεθεί να ακούω μαλακίες, ειλικρινά.γιώργος γεωργίουhttps://www.blogger.com/profile/05179034024978155847noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7208637526739818418.post-20058062112717951712009-12-18T09:51:43.709+02:002009-12-18T09:51:43.709+02:00Θέλω και δε θέλω, Νίκο.
Όπως άλλωστε και με τις σ...Θέλω και δε θέλω, Νίκο. <br />Όπως άλλωστε και με τις σκέψεις αυτής της ανάρτησης, αλλά και κάθε μου ανάρτησης. Ζορίζομαι σ' αυτήν την απογύμνωση και πάντα κρατάω κάτι για μένα. Εδώ, κράτησα τις φωτογραφίες, με την σκέψη να αποτελέσουν μια ξεχωριστή δημοσίευση, αν ποτέ συμβεί αυτό.<br />Φυσικά (άσχετα με τα δικά μου ζόρια) όταν περάσεις από δω θα τις δούμε τις φωτογραφίες και θα τις συζητήσουμε. <br /><br />Η συνοικία (παραγκούπολη) που αναφέρεις είναι πολύ άθλια, ωστόσο δεν ανήκει στο κομμάτι εκείνο της πόλης που απαγορεύεται (από την ίδια σου τη λογική) να πας, που δεν πηγαίνεις ποτέ σου -ούτε καν στους εφιάλτες σου- γιατί δεν τρελάθηκες ακόμη. Σκέψου ότι είναι μία από τις αρκετά επικίνδυνες περιοχές της κανονικής, "ορατής", πόλης - ε, φαντάσου τώρα πώς μπορεί να είναι η άλλη μισή, η αόρατη μα πάντα παρούσα πόλη, αόρατη που σε περιτριγυρίζει, σε πνίγει. Έχω τραβήξει λίγες φωτογραφίες στις οποίες βλέπω στο βάθος τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των περιφρονημένων, των μελλοθανάτων - ακόμα κι έτσι, εξ αποστάσεως, με πνίγουν. Βλέπω αλλά δεν βλέπω. Περικυκλωμένος.<br /><br />Η calvario είναι κυρίως εμπορική συνοικία, πάρα πολύ φτωχή, για πάρα πολύ φτωχούς κολομβιανούς. Αποτελείται από παραγκομάγαζα και είναι γεμάτη στο σκουπίδι. Διέσχισα ένα κομμάτι της, μέρα μεσημέρι φυσικά, και είδα ανθρώπους να μασουλάνε σκατοσακούλες, ρακένδυτους κι αρρώστους, με μάτια που ούτε καν πόνο φέρουν, ούτε καν δυστυχία, παρά μόνο έκπτωση. Έκπτωση από τους ζωντανούς -από κάθε τι που έχει μέσα του ζωή. Calvario… από το όνομα της συνοικίας, άλλωστε, καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται. Γολγοθάς.γιώργος γεωργίουhttps://www.blogger.com/profile/05179034024978155847noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7208637526739818418.post-78216514354357663522009-12-17T18:07:02.953+02:002009-12-17T18:07:02.953+02:00βρήκα μερικές φωτογραφίες στο internet για μια παρ...βρήκα μερικές φωτογραφίες στο internet για μια παραγκούπολη (Calvario) στο Cali<br /><br />http://www.flickr.com/photos/jansochor/3002804818/in/set-72157608648467593/Nick Kallihttps://www.blogger.com/profile/03717790794397223509noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7208637526739818418.post-44027899439652078012009-12-17T17:33:43.597+02:002009-12-17T17:33:43.597+02:00Για σου Γιώργο.
Δεν ξέρω αν θέλεις να τις αναρτήσ...Για σου Γιώργο.<br /><br />Δεν ξέρω αν θέλεις να τις αναρτήσεις στο internet αλλά θα ήθελα να δώ τις φωτογραφίες που τράβηξες. Βέβαια όπως και ο ίδιος είπες, πρέπει να είναι κανείς εκέι για να δεί την όλη πραγματικότητα...Nick Kallihttps://www.blogger.com/profile/03717790794397223509noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7208637526739818418.post-51706391794123031952009-12-15T01:20:54.832+02:002009-12-15T01:20:54.832+02:00Συγκινητικό είναι, όπως το λες Χρήστο, και χαίρομα...Συγκινητικό είναι, όπως το λες Χρήστο, και χαίρομαι ιδιαίτερα που ένιωσες μια τέτοια κίνηση. Έτσι το δηλητήριο λιγοστεύει φορές ή γίνεται πιο ανεκτό. Δείχνει ότι δεν είμαστε μόνοι, οι μόνοι.γιώργος γεωργίουhttps://www.blogger.com/profile/05179034024978155847noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-7208637526739818418.post-12358615640408644482009-12-13T23:43:40.945+02:002009-12-13T23:43:40.945+02:00Το δηλητήριο της τρομερής αυτής πραγματικότητας το...Το δηλητήριο της τρομερής αυτής πραγματικότητας το χώνεψες και στοίχειωσε και τις λέξεις σου. Εξαιρετικό και συγκινητικό, με την έννοια ότι κινεί την ψυχή.χ.ζ.https://www.blogger.com/profile/09959660400341495859noreply@blogger.com